Fienile di Orazio naar Le Mole sul Farfa

Ik vertel jullie nu vast dat t een heule lange tocht was vandaag. Gevuld met verkeerde routes.... Origineel zou de route 14,9km zijn, maar tot onze schaamte moeten we bekennen dat t bijna 26km zijn geworden! Een echte "walk of shame" dus...

Na een lekker ontbijt samen met onze nieuwe Engelse "vrienden", David en Susan, stappen we om exact 9 uur het supersteile pad naar beneden op. Om er halverwege achter te komen dat je de kamersleutel nog in de broekzak hebt. Dus weer supersteil terug omhoog.... Dat was dus de eerste fout. David en Susan hebben besloten om zich al een eind op de route met de auto te laten afzetten (watjes), maar wij hebben lekker de sloffen erin! De rood-witte markeringen die zo essentieel voor ons zijn, zijn toch op een aantal punten echt slecht te vinden, wat dus fout 2 al direct inluidt.

Weer kunnen we niet vinden waar we heen moeten en een vriendelijke vrouw vraagt of ze kan helpen. Nou dat kan ze wel. We waren haar huis al 2x voorbij gelopen en haar hond bleef lekker liggen en keek ons alleen wat verveeld aan. Dat viel niet goed bij de vriendelijke vrouw die zich afvroeg waar ze die hond eigenlijk voor had als hij niet eens aanslaat als er iemand op t erf komt.... Enniewee, ze vroeg waar we heen gingen en ze blijkt dus een vriendin te zijn van het uitbatersduo waar we naar onderweg zijn. Of we de groeten willen overbrengen. En dat willen we wel. We zijn de beroerdsten niet....

De omgeving is prachtig en we genieten met volle teugen. Het enige is dat we van boven tot onder, onder de krassen zitten van de distels en bramenstruiken waar we doorheen moeten. We gebruiken onze lunch (gemaakt door Ornalla, de vrouw van Mauro) nadat we een cappucino en een koffie hebben gedronken op een dorpspleintje. En dan weer verder! Lopen, lopen en lopen. Tot t moment dat we t weer niet kunnen vinden en er in de verte het onweer tot ontwikkeling komt. We besluiten een vervallen boerenstal te gebruiken om te schuilen. En dan komt er een bui aan! Hagel, windstoten, the works! Nadat het ergste over lijkt te zijn proberen we onze weg terug te vinden, maar dan begint t weer enotm te regenen. We vinden een schuiladres bii een oudere dame onder haar afdak. De 4 honden zijn erg nerveus voor t bezoek dat zo dichtbij komt... 😁

Gezien het gedoe met de route besluiten we Googke Maps maar weer aan t werk te zetten. Na een tijdje lopen komen we op een punt dat wel weer op de route lijkt! Yeeeh! Dus de route maar weer opgepakt. Helaas, na een dikke kilometer steil omhoog, zouden we bij een kerk moeten uitkomen. Je raadt t al: geen kerk! Gloeiende, gloeiende!!! Mijn heup begint erg vervelend op te spelen en elke stap is pijnlijk. Toch maar weer terug, we kunnen niet anders! Op de terugweg lopen we met een hekwerk aan de rechterkant. Op een gegeven moment staat er aan de andere kant een wild zwijn, dat bepaald niet bang voor ons is! Sterker nog, t loopt 100m met ons mee, totdat t hek hem verdere vervolging verhinderd. Grappig!

Bij de hoofdweg, is het nog 4,5km tot het hotel! Gelukkig voornamelijk bergaf en vlak voor t hotel begint t weer te onweren. We komen volledig kapot aan en onze "vrienden" waren al aangekomen om 14u!!! Stefanno, de uitbater, was ons al gaan zoeken! We kwamen hem vlak voor het hotel tegen. Eerst een biertje naar binnen gegooid en ervaringen uitgewisseld.

Heerlijk gedouched en een super lekkere (vegetarische) maaltijd gebruikt. Erg gezeĺlig met inze Engekse vrienden.

Morgen wordt een makkie volgens Stefanno... Eerst zien, dan geloven...Read more