Al Hamra

Na de stevige bergwandeling en centimeter dikke laag lotion tegen de verbrande huid, was het tijd voor een rustige dag.

Een stevig ontbijt achter de kiezen en we vertrokken richting Al Hamra, op zoek naar de oase.

We reden eerst hoog de bergen in, richting Misfat Al Abryeen. Een heel mooi traditioneel dorpje langs een oase. We wandelden de oase in langs de dadel- en banaanbomen via de wandelpadjes langs de irrigatiekanalen met stromend, fris water. Zeer bijzonder in de dorre woestijn. Magnifiek gedaan. Via geïmproviseerde sluizen (lees: een dikke steen op een paar oude t-shirts) zetten ze bepaalde kanaaltjes open of dicht. Zo leidden ze het water de juiste richting in. Slim, die Omani!

Vervolgens reden we terug naar Al Hamra waar we de mud houses bezochten. We reden per ongeluk verkeerd waardoor we door de oase heen gingen op een smal baantje langs de irrigatiekanalen links en rechts.

Systematisch raken dit type van dorpjes verlaten. Best indrukwekkend een heel dorp bestaande uit lege uit klei opgetrokken huizen. Op onze terugweg richting de auto passeerden we enkele mannen die in een geimproviseerde living (2 zetels op een tapijt) te midden de oase omani koffie dronken. Ze nodigden ons uit op een kop koffie. We praatten over koetjes en kalfjes. Een man sprak engels. Hij gidste ook. Hij vroeg naar wat voor werk we deden en welke plekken we bezochten.

Ondertussen bood de oudste man van de drie ons dadels aan. Die vallen hier praktisch uit de bomen en worden dan ook voornamelijk gekweekt in de oases.

Een kwartiertje later gingen we verder. We aten smiddags in Het golden hands café. We bestelden een wrap gevuld met gefrituurde kip en hummus. We betaalden 2 OR (€4,5). Eten is hier echt goedkoop in de ‘Coffee Shops’ (zo heten de lokale cafés die ook schwarma en allerhande burgers en schotels verkopen).

Na de lunch namen we opnieuw de wagen en trokken terug de bergen in richting Sharafat al Alamayn. De klim was heftig en Zerline zat achter het stuur. Spannend!

Onze reisgids (The Rough Guide to Oman, aanrader!) beschreef de plek als een van de mooiste panorama’s van Oman. En dat was niet gelogen. Het uitzicht was prachtig. Naar onze mening zelfs mooier dan Jebel Shams.

We klommen tot het hoogste stukje. Ondertussen zagen we een familie hun tentje opzetten terwijl dochter en zoon hout bij elkaar sprokkelden. Een zee van kale bergtoppen.

We wandelden een stukje via het plateau, wandeling W10. Jammer dat we niet eerder toekwamen. Deze wandeling duurt slechts 3,5 km enkele richting. Als we ze volledig konden doen, zouden we pas bij zonsondergang terug zijn. En de steile rit naar beneden zonder verlichte straten, daar is de Duster niet tegen opgewassen.

Op tijd naar Jibreen Hotel dus, klaar voor de grootste roadtrip van onze reis: de weg naar Salalah!Read more