Zakari pass

Het is vandaag de nationale feestdag van Georgië, waarbij de onafhankelijkheid van Tsarist Rusland wordt gevierd. Overal hangen vlaggen op en staan groepjes mensen langs de kant van de weg. Verder zien we weinig festiviteiten. Het is een miezerige ochtend en de eerste uren passeren we weer veel troosteloze plaatsen.

We maken een korte stop bij de plaats Vani waar een paar zwavelbaden zijn. Het weer is er niet naar om erin te gaan, bovendien gaan we kamperen en hebben geen zin om dit te doen al stinkende naar rotte eieren.

We rijden de bergen van de kleine Kaukasus in, waar in de plaats Sairme het druk is met vakantiegangers, die komen kuren in het mineraalrijke water wat hier naar boven komt. Wij beginnen na Sairme aan de beklimming van de Zakari pas. De weg slingert onverhard door het bos omhoog, waarna we boven de boomgrens komen en ook deels boven de bewolking.

Wolken drijven tegen het bergmassief aan, waarbij af en toe de verderop gelegen bergen zichtbaar worden. Hier groeien vele rododendrons, welke net als andere planten beginnen te bloeien. Eenmaal op ons hoogste punt komen we in de wolken en we volgen een bergkam op 2250 meter. Helaas hebben we geen uitzicht, maar de wolken en vele sneeuwranden op de weg maken het een interessante rit.

Als we bij de Zakari pas zelf aankomen breekt de bewolking een beetje en klimmen we naar een piek met een ijzeren kruis. We kunnen nu de dichtbij gelegen bergtoppen zien liggen, maar ook die over de grens in Turkije. De afdaling begint goed, maar eenmaal onder de boomgrens wordt de weg erg slecht, doordat deze wordt uitgesleten door stromend water. Er zijn mensen die deze pas in hun sedan trotseren, dat is zeker niet goed voor je auto.

Op 1800 meter slaan we ons kamp op in het Borjomi Nature Reserve, op een grasveldje aan de overkant van een riviertje. Naast ons is een Georgisch gezin aan het bbqen, zij delen een shaslyk met ons. Wij maken 2 zakken trekkingvoedsel klaar, dit keer pasta met zalm, welke goed smaakt.Read more