Mi casa es su casa

Rond een uur of half negen 's avonds bereiken Floor en ik Casa Mia in Trinidad. Na wat sms contact met de eigenaren worden we gebeld of we al in de buurt zijn. Bellen (en ik denk al helemaal naar een buitenlands nummer) naar een mobiele telefoon schijnt hier erg duur te zijn, dus dit is vrij bijzonder. Als we de straat in komen lopen, wijst er iemand naar Casa Mia en zien we twee figuren staan die ons enthousiast opwachten, de eigenaar Ernesto en zijn vrouw.

We krijgen een super warme welkomst en maarliefst twee welkomst cocktails p.p. plus pizza, alles on the house. Het kon niet te vaak gezegd worden door de eigenaren, we moesten ons vooral thuis voelen daar. Dat voelden we ons meteen en daarbij ook erg verwend.

Uitkijkend over de stad Trinidad vanaf het mooie dakterras, bedachten Floor en ik dat we het op dat moment best wel goed voor mekaar hadden:).

---

In de vroegte van de ochtend (uurtje of vijf 's ochtends) werden Floor en ik al gewekt door niet één, niet twee, maar toch wel minimaal drie hanen. Het scheelt dat we, uitgeput als we weer waren, vrij vroeg weer waren gaan slapen. Na wat verdere geslaap, begonnen we rond negen aan ons (uitgebreide) ontbijt.

Na het ontbijt is het vooral Trinidad verkennen. Het is hier wederom erg mooi (en erg warm). Onder het genot van een koude cola hebben we geluisterd naar de band 'Montimar' en meteen ook een cd gekocht. Ook hier is, net als in Havana, weer veel muziek op straat te vinden.Leggi altro