The wilderness of Valparaiso

Valparaiso. Je kijkt je ogen uit. Overal vind je prachtige muurschilderingen (met soms ook een daarin verwerkte boodschap). Helaas is ook hier veel graffiti te zien waarmee geschreeuwd wordt om een 'nueva contitucion'. Het stond gisteren zelfs op de servethouder geschreven bij Pizzaria Ecuador.
Naast de niet al te plezante geuren her en der is ook hier te merken dat veel winkels en andere gebouwen dicht zijn door vernielingen als gevolg van de politieke onrust.

Valparaiso is een mooie en bijzondere plek, maar het is ook een wilde en arme plek. Alles wat de stad ooit heeft meegemaakt, is terug te zien in de architectuur. Delen van afgebrande huizen staan nog en verscheidene invloeden van allerlei landen zijn verwerkt in de huizen. Alles lijkt zo te horen. Je zou de lege wijnflessen op straat bijna als kunst kunnen beschouwen.

Peter en ik verblijven nu in Hostal Casa Verde Limón, een gezellig groen hippiehostel. We slapen zelfs nu in een stapelbed om het backpackers gevoel af te maken. Zo'n stapelbed heeft verder ook als voordeel dat je samen een aflevering Vis-a-vis kan kijken, terwijl je mobiel bovenin geklemd zit in de lattenbodem van het bovenste bed. Minder leuk is dat we mer de kamer aan de straatkant zitten (we horen alles wat buiten gebeurt) en het plafond hier puur bestaat uit hout. Het klinkt vaak alsof mensen flink aan het stampen zijn boven ons (als er dan mensen zijn). Het is helaas geen slaapparadijs ;-).Read more