Reset search
The Chilean adventure of P & D
  • Dianne Sie
  • Dianne Sie

The Chilean adventure of P & D

December 2019 Read more
FollowInsightsInsightsCalendarCalendarPhotosPhotosShareShareBucket list
Newest first
  • Trip start
    December 27, 2019
    Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler

    Santiago, la primera vez

    December 28, 2019 in Chile ⋅ ☀️ 20 °C

    Na maanden lang wachten (en een klein beetje vakantiestress op de dag van vertrek), zijn Peter en ik veilig aangekomen in Chile!

    Vanaf onze overstap in Rome duurde het zo'n 14u om rond 8.30 op het vliegveld van Santiago te komen. Van daaruit waren we al gauw bij onze loft met behulp van Luz (haar voornaam als we haar kaartje mogen geloven). Vrouwelijke taxichauffeurs zijn zowel Peter als ik nog niet eerder tegengekomen. Luz vertelde ons met trots dat het er iedere dag meer worden:).

    Toen we bijna bij onze loft aankwamen vertelde Luz dat ze het fijn vond om in Santiago te wonen, maar de 'manifestaties' over de president steeds aan de gang waren. Deze manifestaties uiten zich, naast gewelddadige protesten, onder meer in de hoeveelheid verse graffiti op de muren van allerlei gebouwen. We konden nog niet meteen onze loft in, dus Peter en ik hebben de buurt een beetje verkend na een lekker gedeeld ontbijt. Naast de mooie muurschilderingen was inderdaad via graffiti veel te zien van de stemmen van 'het volk'. Dit is een manier om op een permanente manier je stem als burger te laten horen en toch enigszins beschermd anoniem te blijven.

    Na een heerlijk ijsje te hebben gehaald bij emporio la rosa, zijn Peter en ik neergestreken in ons loft om even weer op te laden:).    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    Cerro San Cristobal1Drankjes in Ramen KintaroOp weg naar Valparaiso

    Con autobus de Santiago a Valparaiso

    December 29, 2019 in Chile ⋅ ☀️ 32 °C

    Enigszins uitgerust vervolgenden wij onze verkenningstocht door Santiago. Met een klein groen wagonnetje (wat mij sterk deed denken aan een Efteling attractie) werden wij de Cerro San Christóbal opgetakeld. Not for the faint hearted, want je kon vanaf het wagonnetje behoorlijk ver naar beneden kijken. Boven aan de heuvel stond ons een prachtige uitzicht van de stad te wachten. Hoewel het al rond 18u was, liepen we nog lekker weg te smelten met de zon hoog in de lucht. Met onze rammelende magen, was het dan ook een mooi moment om te gaan eten.

    Op weg naar het tentje Ramen Kintaro (aanrader!), kwamen we nog een groepje tegen waarbij één van die personen een gasmasker droeg. We kwamen ook wat grote groene politiewagens (?) tegen met kogelgaten. Dat in combinatie met een helikopter en een verkeersleider die grappen maakte over stenen oprapen, maakten dat we sneller onze route naar de tegengestelde richting (de richting van Ramen Kintaro) gingen lopen.

    Een verkwikkende nachtrust en een dik ontbijt later in cafe Wonderland later, en Peter en ik zitten alweer in de bus naar Valparaiso.    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    Muurschildering van een mapuche vrouw
    De 'lift' die ook hier wat weg heeft van een attractieThe pianostairsMuurschildering die Peter deed denken aan de poepsmiley van WhatsappOnze kamer in Casa Verde LimónOnze entertainmentsysteem in de lattenbodem :)

    The wilderness of Valparaiso

    December 30, 2019 in Chile ⋅ ☀️ 17 °C

    Valparaiso. Je kijkt je ogen uit. Overal vind je prachtige muurschilderingen (met soms ook een daarin verwerkte boodschap). Helaas is ook hier veel graffiti te zien waarmee geschreeuwd wordt om een 'nueva contitucion'. Het stond gisteren zelfs op de servethouder geschreven bij Pizzaria Ecuador.
    Naast de niet al te plezante geuren her en der is ook hier te merken dat veel winkels en andere gebouwen dicht zijn door vernielingen als gevolg van de politieke onrust.

    Valparaiso is een mooie en bijzondere plek, maar het is ook een wilde en arme plek. Alles wat de stad ooit heeft meegemaakt, is terug te zien in de architectuur. Delen van afgebrande huizen staan nog en verscheidene invloeden van allerlei landen zijn verwerkt in de huizen. Alles lijkt zo te horen. Je zou de lege wijnflessen op straat bijna als kunst kunnen beschouwen.

    Peter en ik verblijven nu in Hostal Casa Verde Limón, een gezellig groen hippiehostel. We slapen zelfs nu in een stapelbed om het backpackers gevoel af te maken. Zo'n stapelbed heeft verder ook als voordeel dat je samen een aflevering Vis-a-vis kan kijken, terwijl je mobiel bovenin geklemd zit in de lattenbodem van het bovenste bed. Minder leuk is dat we mer de kamer aan de straatkant zitten (we horen alles wat buiten gebeurt) en het plafond hier puur bestaat uit hout. Het klinkt vaak alsof mensen flink aan het stampen zijn boven ons (als er dan mensen zijn). Het is helaas geen slaapparadijs ;-).    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    Een biercocktail in microbrewery Altamira
    Aan de Chileense pisco sour in Bar del PiscoOns nieuwjaarsdrankjeNieuwjaarsprotestfeest met vuur

    Feliz año nuevo en Valparaiso

    January 1, 2020 in Chile ⋅ 🌙 12 °C

    Oudejaarsavond begint al blijkbaar hier een dag (nacht) eerder als Peter en ik de geluiden in de nacht van 30 op 31 december mogen aanhoren vanuit onze kamer in het hostel. Na een uurtje of twee slaap word ik wakker door het geluid van schreeuwende mensen. Ook Peter is wakker. Na buiten 'asesino!' te horen, concluderen we dat het feest niet is begonnen. Het is eerder een nachtelijk protest(event), dat als een feest klinkt. Het protestfeest lijkt te worden opgebroken door de sirene van een politieauto. Een paar uur slaap verder en ik word weer wakker. Ditmaal komt het door het geluid van luid zingende mensen en blaffende honden. Het is iets voor zes uur. Valparaiso never sleeps... en dat geldt nu ook voor ons blijkbaar🙈.

    Oudejaarsavond. Na een dikke powernap, slaan Peter en ik wat drinken in en zoeken we rond 22u een goeie plek op om het vuurwerk te bekijken. Eerder zagen we tijdens een boottocht 's middags een grote hoeveelheid vuurwerk gereedstaan in de haven. Er wordt ruimte voor ons gemaakt op een bankje door een vriendelijke oudere dame, Lily. Even later komt ook haar man, Hugo, naast ons zitten. We praten o.a. over de politieke situatie in Chili, aan te raden plekken in Chili en Nederland en zijn werk als natuurkundige. De twee uur die we nog moesten overbruggen gaan wat sneller voorbij door het leuke gesprek dat we met deze mensen hebben. De klok slaat snel twaalf zonder een al te lange aftelreeks en iedereen krijgt nog even de tijd elkaar te knuffelen voor het vuurwerkspektakel begint.

    Anders dan wij eerder gelezen hebben over oud&nieuw in Valparaiso, viel niet echt een straatfeest te bekennen. Er werd veel op pannen geslagen door mensen die uit de ramen van hun huis hingen, er werd ergens een vuurtje gemaakt en er liepen mensen met een sjaal voor de mond half zingend door de stad. Dit feest werd weer aangegrepen door de mensen om rebels te doen, maar ook (naar mijn idee) om als eenheid bij elkaar te komen. We keren, na een wandeling door de stad, terug in het hostel. Het was voor mij een iets betere nacht, ondanks de vlaag van bijtende lucht die ineens voorbij kwam en door onze muur/raam heenging. De bijtende lucht is helaas in de ochtend nog merkbaar in het hostel. Wellicht was dit ook de reden dat het rustiger werd op straat en de reden voor de bedekte monden..    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    12

    Into el desierto sessions part I

    January 3, 2020 in Chile ⋅ ⛅ 9 °C

    Inmiddels zijn we zo'n 1600km verwijderd van onze vorige bestemming. Wij begeven ons in een totaal andere wereld, namelijk de droge Atacama woestijn. Het is hier erg idyllisch en rustig. Dat maakt het een groot contrast in vergelijking met Valparaiso.

    In de middag gaan Peter en ik naar Wicked Campers waar ons een gigantische suv met rooftop tent staat op te wachten. Aangezien we goed voorbereid waren, ging het ophalen van de bolide ook erg soepel (maar niet heus). Zowel Peter als ik waren de pincode van onze creditcard vergeten en Peter was zijn rijbewijs vergeten mee te nemen (oeps!). Daarnaast was het limiet van één kaart niet toereikend voor de borg van 1.000.000 clp (1.200 euro). We hadden over het hoofd gezien dat we deze ook moesten betalen... Gelukkig werden we heel vriendelijk geholpen bij de autoverhuur en is het (twee uur later) alsnog goedgekomen. Het hippiebestaan kan beginnen!

    Na een korte baddersessie in Laguna Cejar (zoutwater meer waar je in kan drijven), vervolgenden wij onze weg naar de eerste wildkampeerplek. Deze plek bevindt zich vlakbij de Rainbow Valley. Er waren ook veel mooie gekleurde bergen te zien.

    De woestijn is een plek van extremen, want met het aanbreken van de avond werd de hitte al gauw vervangen voor barre kou. We hebben gauw een pasta gekookt met een coca thee erbij. Na de mooie sterrenhemel te hebben bekeken gingen wij onze eerste nacht in op het dak van onze suv.    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    Valle de la luna
    Onze eerste standplaats vóór de dreiging van onweer

    Into el desierto sessions part II

    January 5, 2020 in Chile ⋅ 🌙 11 °C

    Oke, maak van die 5 nachten maar 4 nachten kamperen in een rooftoptent op een auto.

    De eerste nacht was niet bepaald goed voor ons. Met één kussen, een deken en een slaapzak kwamen wij nauwelijks de nacht door. Het werd heel erg koud in ons tentje wat slapen erg lastig maakte. We waren blij toen het eenmaal ochtend werd en we aan de oploskoffie konden onder het genot van ezelgebalk in de verte.

    Als zombies reden wij naar Calama om naast boodschappen een extra kussen en een slaapzak te halen. Aangezien we erg gebroken waren, besloten we een time-out te nemen. Dit betekende een nachtje in La casa del sol naciente en een kommetje gewokte rijst met quinoa bij cafe aloja.

    Met wat extra moed gepaard met quinoa brood en slappe koffie achter de kiezen, gingen we de volgende dag verder met ons avontuur. Ditmaal naar Valle de La Luna en Laguna Miscanti.

    Op weg naar naar Laguna Miacanti zagen wij een kleine wervelstorm en een zandstormpje, een andere kant van desert live. Langzaamaan werd het steeds meer bewolkt en regenachtig. Helaas was de Laguna gesloten toen we rond 17.45 daar aankwamen (na een paar uur rijden). Wegens de tijd moesten we uitwijken naar een kampeerplek voor de nacht. Onderweg kwamen we wel een vicuña tegen en een kudde struisvogels (iets wat wel redelijk zeldzaam is).

    We dachten een mooi kampeerplekje te hebben gevonden achter een berg stenen. Dat dachten we. Nadat we onze warme pasta (bestaande uit pasta, saus uit Valparaiso, spinazie en verpulverde doritos) op hadden, zagen we in de verte een donkere wolk en bliksem. Niet bepaald ideaal voor een rooftop tent. We besluiten het er niet op te gokken om geëlektrocuteerd te worden en rijden rond 20.30 weer verder.

    In de auto constateren we dat we al best wat tegenslagen hebben gehad (die ik misschien ook niet allemaal heb beschreven). Dit maakt ons wel heel dankbaar voor de kleine dingen, zoals de warme pasta.    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    Opzoek naar een slaapplekSlaapplek:-) (na heel lang rijden)Ezel:-)

    Into el desierto sessions part III

    January 6, 2020 in Chile ⋅ ⛅ 27 °C

    Via de app iOverlander zochten wij onderweg naar een geschikte verblijfsplek. Tip 2: Als je wildkampeert, zorg dat je vóór het donker een geschikte standplek hebt gevonden. Tip 1: zorg dat je bij het kamperen op iedere temperatuur voorbereid bent. Helaas leken veel andere plekken, die we eerder tegenkwamen met de app vonden, niet beschikbaar. In het donker was het ook lastig te zien of er plekken waren waar we makkelijk offroad konden. De moed zonk ons in de schoenen.

    Opgelucht vonden we zo'n anderhalf uur later op een verlaten veldje vlakbij Toconao een plek. Net toen Peter het zeil van de tent had gehaald, kwam er ineens een witte auto recht op ons afrijden. De auto kwam vlak naast onze auto tot stilstand en er klonk muziek uit de auto. Peter en ik vonden het enigzins een vreemde situatie.. dus we gingen weer weg. Rond elf uur kwamen we aan op de dirtroad richting Laguna Cejar. Dit is het zoutwater meer waar we eerder waren geweest, 109km van onze eerste standplaats. Onder een boom, uit het zicht van de grote weg, streken we hier kapot en een beetje paranoia neer. Als afleiding nog een klein stukje 'Vis-a-vis' op mijn telefoon gekeken voordat we ons overgaven aan de slaap.

    De volgende morgen voelde als een nieuwe start. Er was geen donkere wolk meer te bekennen en we konden zelfs onze omgeving beter zien. Ook de grote wolken die boven de vulkanen hingen, waren weg. Na een kopie koffie + oreo + quinoa brood met duopenottti reden we naar Laguna Chaxa. Dit meer, dat omgeven is door zoutkristallen (vermengd met lavabrokken?), is een broedplaats voor een groot aantal flamingo's. Met de besneeuwde vulkanen op de achtergrond, was het een prachtige omgeving om te zijn :-).

    Onze vierde slaapplek bevindt zich in een soort vallei met de grootste cactussen die ik ooit heb gezien. Ik gok dat een gemiddelde cactus 1 meter dik is en 3 meter lang. Ons avondeten bestaat ditmaal uit aardappelpuree uit een zakje, spinazie en cashewnoten. Na het eten gaan we vroeg slapen, zodat we enigszins wakker zijn als we rond 5u 's ochtends naar de geysers del tatio gaan.    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    Desayuno na Geysers del Tatio

    Into el desierto sessions part IV

    January 7, 2020 in Chile ⋅ ☀️ 16 °C

    Met zonsopgang komen wij aan bij de Geysers del Tatio en gelukkig net voor de met touristen volgeladen bussen. Het is een prachtig zicht om met de opkomende zon al die geisers te zien. De stoom die her en der uit de grond komt, geeft de plek een mysterieuze en rustgevende uitstraling. We zijn erg opgelucht dat we niet echt last hebben van hoogteziekte, aangezien deze geysers vrij hoog liggen (ong. 4300m).

    Op de terugweg naar onze uitvalsbasis - hippiestadje San Pedro de Atacama - zien we eindelijk met de zonsopkomst onze omgeving. Hierdoor zien we toevallig weer een grote groep flamingo's. De Atacama woestijn is ontzettend veelzijdig. Je ziet hier veel verschillende landschappen, maar ook zoveel verschillende wilde dieren. We zijn ezels, alpacas, lama's, geiten, schapen en ezels tegengekomen. Het is een andere wereld dan ik gewend ben.

    We tanken in San Pedro de Atacama wat bij met een bakje yoghurt met fruit en gepofte quinoa (zo lekker!), koffie en brood (pan) met ham en kaas. Na een korte wandeling door de stad rijden we vervolgens naar een stukje bos bij Tambillo, behorende bij de Reserva Nacional Los Flamencos. Volgens de revieuws op iOverlander wordt dit stukje bos wel eens gebruikt door de locale narcos, waardoor het 's nachts geen geschikte slaapplek is. Overdag ziet het er hier echter redelijk tranquilo uit. Na de tent te hebben uitgeklapt onder een boom, tanken we in dit bos qua energie wat bij.

    Na een verfrissende baddersessie in Termas de Puritama (een hotspring in een soort ravijn) en een lekkere pizza in San Pedro de Atacama, gaan Peter en ik onze vierde (/vijfde) en laatste nacht in met de rooftoptent. Ergens jammer dat dit gedeelte van het avontuur is afgelopen, maar we zijn ook wel opgelucht dat we niet meer zijn overgelaten aan de koude woestijnnachten (hoewel de laatste nacht ons erg meeviel:-)).    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    1

    Het groenere deel van Chili

    January 10, 2020 in Chile ⋅ ⛅ 8 °C

    Inmiddels zijn we weer meer dan 3000 km verwijderd van de woestijn. Peter en ik bevinden ons in hostal Vaiora in Puerto Natales, waar we twee nachten zullen verblijven. Deze kleine stad is de uitvalsbasis voor veel mensen die de w-trek of o-circuit in de Torres del Paine gaan bewandelen.

    We zijn enigzins opgelucht om weer in de bewoonde wereld te zijn na ons woestijnavontuur. Dit betekent ook dat weer ruimte is voor de andere behoeften van deze bourgondiërs, namelijk lekker eten en drinken. We starten onze avond bij Base Camp met lekker bier, wijn, quesadillas, een taco en icecream sandwich. Base Camp doet zijn naam eer, want het voelt een beetje als thuiskomen.

    Vervolgens gaan wij door naar een verborgen paradijs: 'Last Hope', een soort destilleerpub net om de hoek van ons hostel. Eerst moeten wij twee keer bij de dichte deur aanbellen, om vervolgens een warm welkom te ontvangen en precies genoeg plek voor twee te krijgen. Het voelt echt als een oase in een woestijn, een verborgen parel. De plek wordt gerund door meerdere jonge enthousiaste mensen, niet allemaal Chilenen. Er wordt jazz en oude rock gedraaid. We krijgen de huisgin te proeven en het wordt opgemerkt dat wij uit Nederland komen. Ook bijzonder: alles wordt hier op servetten geserveerd. Dat geldt überhaupt wel voor Chili. Een cocktail per persoon later en we zijn in zo'n blije toestand dat we besluiten om het hier bij één drankje te laten. Als ik hier zou wonen, zou dit zeker mijn stamkroeg zijn.

    De volgende dag halen we na ons ontbijt koffie bij Nomad Coffee Truck. Het is een soort zwart vintage hipsterbusje met mooi uitzicht op het water en goede koffie en koeken/muffins. Een kort museumbezoekje later (over de geschiedenis van deze plek) en de bourgondiërs gaan weer over naar een stukje taart, chocolademelk met kaneel en een sapje bij Patagonia Dulce.

    Momenteel wachten we op een rondleiding bij Last Hope onder het genot van een klein drankje (hihi). We moesten weer aanbellen en werden verwelkomd als oude vrienden. Heel bijzonder! Na deze rondleiding gaan we eten bij 'Kaiken', Vis-a-Vis kijken en vroeg naar bed voordat we morgenvroeg starten aan de w-trek.    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    Gedroogde appels!

    Torres del (spier)Paine part I

    January 11, 2020 in Chile ⋅ ☁️ 12 °C

    Het wordt hier in dit zuidelijk deel van het zuidelijk halfrond niet echt donker. In dec/jan is het zo'n 17 a 18 uren licht. Dit is een redelijk contrast met Atacama waar het al rond half negen donker werd. Dat het al om zes uur 's ochtends licht is, maakt het pakken van onze bus van 7.00 naar Torres del Paine net iets makkelijker.

    Bij aankomst krijgen we een filmpje van 2 minuten zien over de regels in het park. Kennelijk zijn hier over de afgelopen jaren een aantal flinke branden geweest door toeristen. Hierdoor is het verboden om vuurtjes te maken buiten de aangegeven zones. Daarnaast moet je je eigen afval overal meenemen. We moeten daarna een soort contract/formulier invullen, onze entrancefee van clp 35.000 p.p betalen en wachten op onze bus naar het begin van de w-trek.

    We beginnen het eerste en platte stuk vrij energiek. Na een klim van 2 uren in de brandende zon (met onze termo, merino, trui, sjaal en t-shirt laag -> ik althans) komen we enigzins bijgesteld aan bij Refugio Chileno. De rest van de tocht was helaas minder plat. Ook zijn er veel meer touristen dan we verwacht hadden. Blijkbaar komt hier dan ook per jaar ruim twee ton aan toeristen (wiki).

    Na een korte bijkomsessie en een snack bestaande uit zelf meegenomen pinda's en gedroogde appels, gaan we door naar 'Base de Las Torres lookout'. Dit is DE plek om Torres del Paine in zijn/haar volle glorie te zien. De tocht valt me niet mee en zeker niet vergeleken met fitboy Peter, die met een aardig tempo kon hiken. Meer dan eens heb ik hem zo goed als gesmeekt om door te lopen zonder mij, omdat ik helemaal kapot was. De hiketocht van en naar de lookout (mirador) duurde ongeveer 5 uren. Het was zodoende een flinke klim naar boven en wederom heeft ons pad veel mede-toeristen gekruist. Het hiken was niet voor niets. Even later was daar, na wat steunen en puffen, het uitzicht. Dit was erg indrukwekkend en zeker ook belonend. Het deed me denken aan een 'Tolkien'-landschap.

    Het was 17u toen Peter en ik - na 7 uren hiken - gebroken terugkwamen bij Refugio Chileno. Gelukkig ging het inchecken snel en konden we tot het avondeten (20u:/) chillen in onze kant-en-klare tent op een plateau met watervalgeluiden. We kregen als avondeten een lekkere salade, soep, kip met humus en toetje (tres leches).

    Peter: "Het avondeten krijgt hier een 10."    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler

    Torres del Paine part II

    January 11, 2020 in Chile ⋅ ☁️ 12 °C

    We ontwaken rond 8u door het afgaan van onze wekker. Op het harde matras + het ontbreken van een kussen na, is het hier prima slapen. Na de tentnachten in Atacama valt alles eigenlijk wel mee. We eten als ochtendeten een soort roggebrood met quinoa (jammie:p), en nog meer gedroogde appels.

    Nadat Peter zijn koffieverslaving gestild heeft met onze laatste overige pesos, gaan we rond tien uur weer op pad. De tocht is een stuk beter begaanbaar dan gisteren naar de Torres lookout. Daarnaast gaat door het lopen wat van de stijfheid en beursheid weg van de spieren. De paden zijn verder een stuk rustiger hier, enkel een paar keer zien we wat andere trekkers. Tijdens onze tocht, waar 6,5 uur lopen voor staat, konden we ook mooi genieten van het turkooiskleurige meer met de naam 'Nordernskjöld'. Onderweg komen we verder hele mooie boomstronken/bomen tegen met een donker grijzige kleur. Deze bomen zouden zomaar de inspiratiebron kunnen zijn geweest voor allerlei bekende verhalen en illustraties, want ze zien er behoorlijk mooi en mysterieus uit.

    Rond 15.00 komen we bij Refugio Los Cuernos (vertaling: de hoorns?) aan. We krijgen een mooie cabaña toegewezen en, onder het genot van regengetik, kan het relaxen beginnen:-).

    's Avonds krijgen we in de gezellige eetzaal weer een soep, een dikke plak zalm en humus en weer tres leches. Naast ons zat een Amerikaans meisje dat wat moeite had om het eten weg te krijgen. Daar hadden wij gelukkig totaal geen last van;-).

    Peter: "Het eten krijgt van mij weer een 10."    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler
    Ochtend gymnastiek bij Los Cuernos

    Torres del Paine part III

    January 13, 2020 in Chile ⋅ 🌧 11 °C

    Als extra service werd ons het aansteken van de kachel aangeboden tijdens het avondeten. Natúúrlijk maakten wij daar graag gebruik van. Helaas had dit echter het gevolg dat onze kleine cabaña al gauw een kleine saunacabaña werd:(. We hebben onze deur en raam open moeten zetten, terwijl buiten een grote hoeveelheid aan muggen rond de huisjes spookten... Ik ben behoorlijk te grazen genomen door de muggen ondanks de deet. Peter is ongedeerd gebleven.

    De dag erna hadden we een wat mildere tocht. Refugio Francés lag niet ver van Refugio Los Cuernos. Ook het uitzichtpunt op de gletsjer Francés (of in ieder geval het begin daarvan), was niet ver. We konden dus eventjes op krachten komen hier.

    Inmiddels is de craving naar chocolade bij mij aan het groeien. Bier, chocolade, chips en pisco zijn hier voor een flinke prijs te verkrijgen met cash of een creditcard. Beide hebben we helaas niet echt tot onze beschikking. Voor deze w-tocht hadden we één zakje skittles, een klein restje biscuit, een klein restje crackers, een paar cocasnoepjes, 1 kg gedroogde appels, 1 kg pinda's en 1 kg aan roggebrood. We weten dus allebei (nog steeds) de pincode van ons creditcard niet meer. En we hebben nog net genoeg cash voor de catamaran terug en 1x avondeten bij onze laatste refugio. Qua snoepen voelt het als afzien, maar ooh wat kijk ik uit naar chocolade:p.

    Deze refugio is wat meer uitgestrekt dan de vorige twee en we moeten wat meters maken voor we weer bij het restaurant zijn. Ditmaal schaft de pot weer soep, brood met boter, kip met rijst en groente en een soort zoete pudding (met jawel, chocolade!:)).

    Peter: "Wederom een 10."    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler

    Torres del Paine - The end of the world

    January 14, 2020 in Chile ⋅ ⛅ 4 °C

    Deel IV
    Iedere trail en iedere refugio is weer anders. De eerste refugio (Chileno) had een beetje van alles, de tweede refugio (Los Cuernos) keek uit op het Nördernsjöldmeer. Onze wandeling daarheen stond ook in het teken van dat meer. De derde refugio ( Francés) stond meer in het teken van bos.

    En onze laatste refugio (Grey) staat in het teken van Grey Laguna en regen + kou. Het is zo'n meer, die eindigt in ijs en je doet geloven dat daarna niks meer is. Oftewel the end of the world. Alles daarvoor was ook bijzonder. We hebben veel witte bomen gezien zonder bladeren, een soort spookbos. Verder hadden de stenen op de grond een mooie roodgroene kleur. En we hebben een hele schattige kleine uil gezien, die ons aanstaarde tussen de takken door:-).

    De wandeling leek eerst mee te vallen.. dat het een lange tocht zou worden wisten we wel, maar niet zooo lang. Door weer en wind liepen we langs Grey Laguna. En de bordjes lieten elke keer weer een ongeloofwaardige afstand nog zien. Nog 4 km... eventjes verderop 4.9 km... nog 1.4 km en even later weer een bordje met dezelfde afstand.

    Na totaal 7 uren hiken komen we kapot, koud en klam aan bij Refugio Grey, gerund door een andere maatschappij dan de vorige drie refugios. Het is hier minder hippie en meer decadent. Dat is alleen al te zien aan de stijl van de huisjes. Er is verder zowaar een bar en hier staan vuilnisbakken (bij de vorige refugios moest je je eigen afval meenemen). En geen tent op een houten platform, maar wel zachtere matjes. Van ons apart gelegde geld van clp 20.000 (ong. 25 euro) halen we voor clp 12.000 bij de bar één pizza om te delen met ham, gekruid rundvlees, gekarameliseerde ui en champignons. Dat dekt gelukkig al 70% van onze honger. De overige clp t.w.v. 8.000,- hebben we als kinderen in een snoepwinkel besteed in de minimarket aan nachos en chocolade♡. Zo blij!

    Peter: "Het eten krijgt een 8.5, maar vooral omdat de ambiance hier minder chill is. Ja je moet wel eerlijk blijven."

    De volgende ochtend gaat de wekker om 6.15. In minder dan 3,5 uur lopen we nu de elfnogwat kilometers terug richting de catamaran. We worden door de zon onthaald als helden, zo voelt het althans. We made it! We hebben de w-trek gelopen!    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler

    De vuelta en Santiago

    January 17, 2020 in Chile ⋅ ⛅ 28 °C

    Na een busrit van 2,5 uur vanuit Puerto Natales, komen we aan op het vliegveld van Puntas Arenas. Van daaruit is het weer zo'n 3 uur naar Santiago, waar we in het luxe hotel La Quinta overnachten.

    Vanaf nu tot het einde van de reis is het alleen maar chillen in Santiago. We kunnen daarom natuurlijk niet gaan slapen zonder een versnapering uit de bar om 1 uur 's nachts :-). Peter een passievrucht sap + corona en ik een escarcha (blue curaçao + gin + limoen + ginger ale).

    We kunnen gelukkig weer onze zomerspullen aantrekken, want het verschil in temperatuur tussen Puerto Natales en Santiago is + 25-30 graden. De laatste vier nachten brengen we door in een wat luxere wijk 'Las Condes'. We zitten in de eerste twee nachten in een mooi airbnb appartement met een superlang en goed verzorgd balkon, twee slaapkamers en zowaar twee wc's en tweemaal een bad! En dat niet alleen.. dit appartement heeft ook een zwembad! Het uitzicht hier op de 16e verdieping bestaat uit hoge gebouwen, maar dat maakt niet uit na wat we tot nu toe allemaal hebben gezien.

    Ons korte bezoek aan het zwembad brengt een korte ontmoeting met een Nederlandse man mee die naar Chili is geëmigreerd. Nadat hij is gescheiden van zijn Chileense vrouw, is deze man in dit appartementencomplex komen te wonen. Inmiddels woont hij al zo'n acht jaar in Chili. Hij licht ons ook weer toe dat iedere vrijdag in Santiago geprotesteerd wordt door met name veel jongeren uit de groep 'nini's' (ni trabajo, ni estudio), maar ook o.a. collega's van hem. Zo'n 500.000 Chileense jongeren heeft op het moment zowel geen werk als studie, dus geen toekomst om op te klimmen op de economische ladder (en dus ook voldoende tijd om onrust te stoken). Er heerst een groot gapend gat tussen de publieke en private sector. Doordat de rijken het geld onder zich houden, blijft er weinig over voor de publieke sector. Dit leidt dus o.a. tot het ontstaan van een grote groep nini's..

    We eindigen de avond in een zelfgebouwde quinoasalade, speciaal bierie's, wijn, ligretto en vis-a-vis (ditmaal op een groot scherm:-)).    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler

    Viña Concha y Toro

    January 18, 2020 in Chile ⋅ ⛅ 23 °C

    We kunnen Chili natuurlijk niet verlaten zonder een wine tasting en een bezoek aan een wijngaard.

    Rond 14u worden Peter en ik opgehaald door een busje van Turistik. Onze reisleider van vandaag is de bilingual pensionado Bernardo. Op een uurtje rijden van Santiago vandaan liggen de Concha y Toro wijngaarden. Deze tour wordt heel tranquilo gegeven. We beginnen op ons eigen gemak en voor de tour met een drankje in de wijnbar. We krijgen een kleine rondleiding op het landgoed, drie tastings en we zien 'casillero del diablo'. Deze kelder bestaat sinds eind 19e eeuw. De kelder van de diablo (duivel) dankt zijn naam aan het verhaal dat de duivel over kelder zou waken. Daarom is er nog nooit wijn gestolen uit deze kelders. We worden ook even door onze gids 'opgesloten' om een mooie animatie in deze kelders te aanschouwen. De duivel heeft helaas geen aardbevingen kunnen voorkomen.. want in 2010 zijn er meer dan 800 tonnen aan wijn (300 flessen per ton) geruïneerd. Hierdoor komt de kelder wat leger over dan eigenlijk de bedoeling is. Na de tour eindigen we met een kaas/ham-plankje.

    We worden weer met een bus van Turistik naar het centrum van Santiago gebracht. De planning voor vanavond: Japans/Peruaans fushion eten bij Shinsei en wellicht ergens een earthquake? -> bekende nationale cocktail) drinken. We gaan het meemaken:-)...    Read more

    See translation
  • Dianne SieThe Chilean adventure of P & DTraveler

    Las ultimas horas en Santiago

    January 20, 2020 in Chile ⋅ ☀️ 30 °C

    De laatste dagen hier in Chili zijn, zoals eerder gezegd, redelijk tranquilo en gaan vooralsnog vrij snel voorbij.

    Zondag hebben Peter en ik een chilldag gehad in ons laatste (andere) airbnb appartement in de wijk Las Condes. We hebben alleen maar Vis-a-vis gekeken op een groot scherm, Ligretto gespeeld en Uber eats uitgespeeld (in 3 bestellingen sushi, pizza en bier/wijn/nachos besteld).

    De nacht was erg warm, dus niet echt goed geslapen.. Maar gelukkig was de dag erna, onze laatste echte dag, ook redelijk tranquilo. Het bestond uit rustig opstaan, nog wat Vis-a-vis kijken, sushi-ontbijt en nog wat slechte churro's eten (2x hier churros gegeten en twee keer waren ze niet te eten hier...:-(). Vervolgens zijn we met de metro, die hier redelijk goed werkt, naar Patio Bellavista gegaan voor o.a. een drankje en hapje.

    In de avond zijn we gaan eten bij de Ierse pub Flannery's met Camilo, een Chileense jongen die ik 4,5 jaar geleden in Peru heb ontmoet. Het was een gezellige ontmoeting en we hebben wat kunnen bijpraten over de situatie in Chili en kort over de afgelopen jaren uit onze levens.

    Rond 22u was het alweer tijd om richting ons airbnb appartement te gaan voor de nachtrust. Stipt om 8.30 's ochtends stond Milthon, onze vaste taxichauffeur in Santiago, alweer op de stoep. Toen we op het vliegveld aankwamen, zei hij nog in het Spaans dat we hem maar weer moesten bellen/whatsappen als we ooit terug komen in Santiago/Chili. Een natuurlijk talent voor klantenbinding heeft die man;-).

    Inmiddels zijn we voorbij de douane aan de koffie + muffige donuts van Dunkin' Donuts en mentaal afscheid aan het nemen van Chili. Het voelt dubbel. Als je langere tijd doorbrengt op een plek, dan wen je er ook aan. Aan de andere kant is het ook wel weer fijn om naar huis te gaan. Het was een mooie, avontuurlijke, veelzijdige en uitdagende reis.

    Een laatste review van Peter vanuit Chili over de donuts: "Ik geef deze donuts één ster... van de vijf."    Read more

    See translation
    Trip end
    January 22, 2020
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice