Busje komt zo

Vanmorgen stonden we om 5 uur op want onze bus richting Tupiza vertrok om 6 uur. Tupiza ligt vlak bij de grens met Argentinië en is een rustig en relaxd dorpje als we de Lonely Planet mogen geloven.

Toen we instapten was het heel erg koud. Het wordt 's nachts in Uyuni zo'n -12 graden, en dat was te voelen. Het ijs stond op de ramen. Gelukkig hadden we dekens, sjaals en mutsen. Toen de zon opkwam maakte de kou plaats voor de warmte. Alle wollen spullen konden weer terug de tas in en het raam kon open. Het was een heel gave route over een zandweg tussen de bergen door. Het was gaaf totdat de bus ineens stopte, de chauffeur z'n blauwe pak aantrok en overal aan ging sleutelen. Na een tijdje bleek dat de bus niet meer te maken was. Er kwamen af en toe auto's langs maar niemand kon mensen meenemen, waardoor we zo'n twee uur aan de kant zaten. De omgeving was super, dus dat maakte veel goed. Een beetje jammer was het wel dat toen er eenmaal een (klein) busje bereid was om mensen mee te nemen, de Bolivianen als aso's gingen rennen en duwen, met name de mannen. Heel raar om te zien.

Hierdoor bleven twee Fransen en wij over tot het eind. Maar wat een mazzel hadden wij, want wij mochten achter in de laadbak van een truck! En met die omgeving was het echt geen straf.Baca selengkapnya