Nuwara eliya

We vertrekken van Kandy naar Nuwara Eliya. Wat hebben wij uitgekeken naar de mooiste treinrit ter wereld.... en wat hebben wij moeten afzien 😅

Wat blijkt: de locals hebben vakantie en trekken er massaal op uit in eigen land. Tel daar het weekendvolk bij op en je hebt een overvolle trein. Om de vergelijking af te maken plus je daar nog wat backpackers bij (inclusief grote tassen). Kortom, geen plekje. Na ongeveer een uurtje kwam 1 plaatsje voor ons vrij. Het geluk stond niet aan onze kant, direct werd iedereen uit de trein gehaald want het spoor was kapot. De o zo vriendelijke Sri Lankezen verliezen lijken ieder spoor van beschaafdheid te verliezen bij een intense OV-rit, en er werd behoorlijk geduwd voor een plekje in één van de beschikbare bussen die ons verder zou brengen. Een clownsbus doet niet onder voor deze bus, er blijven naar mensen naar binnen stromen. Ook hier dus weer bil tegen bil staan en je evenwicht houden terwijl de tuktuks worden ontweken.

Afijn, eenmaal aangekomen op het volgende station mochten we nog twee uur wachten totdat er vanaf de andere kant een nieuwe trein aan kwam. Dat de locals hun war-game al klaar hadden staan om een plekje te bemachtigen werd ons al snel duidelijk. We vormden een team met een stel uit Wales en besloten dat ook wij voor even ons fatsoen achter slot en grendel opborgen en ons te mengen in de strijd. Terwijl de nietsvermoedende treinreizigers (die er dus uit moesten) hun spulletjes verzamelden bestormen honderden reizigers hongerig de blauwe coupés. Wj hadden geluk, de deuropening kwam vlak voor ons tot stilstand. Eenmaal in de coupé hadden wij onze ogen op een tweezits gevestigd en wachtten keurig af totdat de huidige bezetter zou uitstappen. Die speelruimte wisten de locals te benutten..! Tassen en zelfs kinderen werden door de ramen geduwd om de plekjes te claimen. Dat wij al naast de tweezits stonden boeiden ze niet. Na veel heen en weer gehannes nam het groepje locals genoegen met maar liefst 6 zitjes en hadden wij met vier personen twee zitplaatsen. Winnen! Gelukkig konden we nu de komende uren elkaar af wisselen, wat de treinrit nog enigszins te behappen maakte. Om dit lange verhaal kort af te sluiten.. wij kwamen aan in Nuwara Eliya.

Aangekomen in ons backpacker hostel, waar locals sliepen en in de verste verte geen backpacker te vinden was, kozen wij voor een vroege nachtrust. Om 05:30 werden wij opgepikt om een vroege ‘hike’ te maken naar world’s end. Een natte en frisse wandelen van 10km bracht ons bij een fantastisch uitzicht en leuke watervalletjes.

Onze chauffeur bood ons aan om voor een kleine gereduceerde prijs naar Ella te brengen. Met de trein perikelen vers in ons geheugen besloten wij voor deze duurdere, snellere, maar bovenal stressvrije reisoptie kiezen. Na een koffie en theetje bij hem thuis te hebben gedronken (we moesten nog wel even met zijn kids op de foto) werd de reis voortgezet naar Ella. Daarover later meerRead more