Saint-Jean-Pied-De-Port

W końcu jesteśmy u progu naszej ponownej pielgrzymki. To, że robimy to po raz drugi spowodowało chyba, że z mniejszym być może zainteresowaniem oddawaliśmy się poznawaniu kolejnych nowych miejsc, a raczej z przyjemnością powróciliśmy do tych , które już znamy i czujemy się niejako ich bywalcami. Po Barcelonie i Pamplonie przejechaliśmy się jak na dzikim ośle, robiąc tylko to co wydawało nam się najistotniejsze . W Pamplonie dopadł nas jeszcze rozkładający wszystko w drobny mak gorąc.
Po półtoragodzinnej jeździe autobusem dotarliśmy dzisiaj do początku. Jazda i widoki za oknem przypomniała nam, że Pireneje to nie żarty i na pewno jutro pojawią się duże oczy i zwieracze dostaną darmowa próbę wysiłkowa.
Znaleźliśmy nasze schronisko, potem do biura pielgrzymów, gdzie dostaliśmy muszle i książeczki na stemple. Drobne ostatnie zakupy obiadek i na koniec dnia odwiedziny u Ewy i jej męża Zdzisia. Ewę poznaliśmy w zeszłym roku w pierwszej przy przystanku autobusowym restauracji gdzie wstąpiliśmy na piwo. Więc dzisiaj podobnie tam zajrzelismy by sprawdzić czy jeszcze tutaj pracuje. I tym razem znajomość się pogłębiła bo doszło do poznania jej męża Zdzisia i wizyty w ich domu. Bardzo sympatycznie było. Teraz już tylko zostało ostatnie przepakowania i wyruszamy jutro prawdopodobnie w deszczu. Czeka nas 8 km zbliżona do pionu ściana.Baca lagi