Home Sweet Home

Gisteren reden we na een heerlijk uitgebreid ontbijt (via de Oostenrijse bakker waar ik een paar apfelstrüdels insloeg voor thuis) naar huis. Om eerlijk te zijn reden we daarna naar de supermarkt waar we ook nog drinken, eten en lekkers voor onderweg en het thuisfront insloegen #Jammie

En waar je misschien zou denken dat ik in jubelstemming was, voelde het voor mij juist heel erg negatief. Voelde me down en heel emotioneel. Besloot het maar van me af te schrijven door dag 6 op dit blog te zetten.

HUILBUIEN VOLGEN ELKAAR OP
Dat ging moeizaam. De ene na de andere huilbui volgde. De gedachte dat het over was, dat ik straks weer alles alleen moet doen en dat ik nooit aan John zou kunnen uitleggen wat ik heb meegemaakt, maar ook de levenslange sponsoring voor de Free Style Libre werden me teveel.

BLOGGEN
Na, met horten en stoten, dag 6 van me afgeschreven te hebben, ging het nog niet veel beter. Ik moest denken aan de avond daarvoor waarbij Alexander iedereen persoonlijk toesprak namens de Stichting Diabest.

En omdat schrijven deze expeditie mijn uitlaadklep is geweest, besloot ik voor iedereen een persoonlijk berichtje te schrijven die ik na thuiskomst aan ze zou appen.

Niet dat mijn gehuil daardoor ophield, in tegendeel, maar het voelde goed!

Toen ik alle teksten geschreven had, kreeg ik meer rust.

ONDERWEG
Met Arnoud, Arno (die ons veilig naar huis reden), Evelien en Sylvia onderweg gezellig gekletst en gelachen. Was steeds vanalles kwijt. Mijn telefoon, mijn reader (van Free Style Libre waarmee ik mijn bloedsuiker kan meten zonder in mijn vinger te prikken), mijn insulinepennen, etc. De schrik die ik daarbij steeds voelde... En dat allemaal gewoon achterin de bus. Ik kon het natuurlijk helemaal niet kwijt zijn. Ik was volledig van de wap...

MCDONALDS
We zijn naar Geldrop gereden. Op de parkeerplaats van de McDonalds stonden familieleden te wachten. Super leuk!! John, Paco, Alec en mijn ouders stonden me op te wachten. Heel fijn ze weer te zien en vast te houden.

En dan voel je dat er afscheid genomen moet worden... Dat je niet tot de volgende dag daar kan blijven staan, maar dat wil je wel. Tenminste; ik wilde dat.

Flink wat knuffels en kussen uitgedeeld en gekregen. Bij Marieke nog even mijn tranen de vrije loop gelaten, gezwaaid en op naar huis!

HOME SWEET HOME
Thuis aangekomen de appjes naar iedereen verstuurd en daarna in geuren en kleuren geprobeerd uit te leggen aan John, de kids, mijn ouders en vrienden wat deze week voor me betekend heeft.

THE END
Indrukwekkende week, dankzij een groep fantastische mensen, die ik nooit zal vergeten.

BEDANKT
Lief dat jullie mijn blogs wilden lezen en bedankt voor al jullie reacties, steun én donaties voor de kunstmatige alvleesklier.Read more