Wandeldag 2 - Verwondering en pijn

We kwamen gisteren in het donker aan op onze slaapplek. Nu het licht wordt kan ik eindelijk zien waar we beland zijn. Het enige teken van beschaving zijn de paden die we gevolgd hebben, verder zijn we helemaal alleen. Wanneer ik mijn slaapzak wil verlaten wordt ik met geweld herinnerd aan de avonturen van de voorgaande dag. Mijn kuiten hebben nog nooit zo beurs gevoeld. Normaal gesproken zou ik dan besluiten om niet te gaan sporten of het rustig aan te doen. Dat is hier natuurlijk geen optie. Dus snel even masseren, ontbijten en weer wandelen. Langzaam aan worden mijn kuiten weer soepel en kan ik meer genieten van het uitzicht. We volgen een rivier die ons uiteindelijk naar een groen grasveld moet leiden. Hier mogen de geiten eigenlijk niet grazen, omdat het eigendom is van een dorpeling. Maar omdat de geiten een voedselgebrek hebben besluit de familie toch om er even te stoppen.

Onderweg vindt Mojtaba een paar bomen met granaatappels. Ze zijn nog niet helemaal rijp en dus nog een beetje zuur. Toch heb ik er een aantal op, want ze smaakte zoooooo ontzettend goed. Dat zulk lekker fruit kan groeien in zo’n droog klimaat.Læs mere