Bogota

De vlucht naar Bogota is meegevallen. Maar de dag duurt vandaag wel 7 uur langer, dus moeite met wakker blijven. We slapen 2 nachten in een fraai hotel genaamd Casa de la Vega in het oude deel van de stad. Een prachtig gebouw met vriendelijke mensen. José Maria Vargas Vila woonde hier. Dit was een in 23 juni 1860 geboren intellectueel. Aan het einde van zijn leven bezocht hij José de la Vega, de zakenman van de Colombiaanse ambassade in Parijs, die getrouwd was met een nichtje van hem. Vandaar de naam.

Na wat overwegingen staan vandaag 3 activiteiten op het programma.

We beginnen met een bezoek aan de Palpquemao, een grote overdekte mark vol met fruit, groenten, kruiden. Exotische geuren komen je tegemoet. Colombia heeft het voorrecht een klimaat te hebben waarin het gehele jaar door alles groeit. Combineer dit met een bijzondere ligging waardoor bijna alle klimaten hier voorkomen en je kan je voorstellen wat voor een natuurlijke rijkdom het land heeft. Niks geen kassen of intensieve landbouw. We eten een aantal van de exotische vruchten. Enkele groenten en fruit heb ik al thuis ervaring mee in de moestuin, die het daar goed doen (dankzij het huidige milde klimaat in Nederland). Later op de avond hoorden we dat we van de Pitahaya niet te veel moesten eten (die met de pikkeltjes). Je kan er high van worden. (Iets waar je vaker op moet letten in Colombia ;-)

We zijn alweer uitgeput, mede door de hoogte van 2,5 kilometer. De lunch hebben we genomen in een vegan restaurant dat net om de hoek is. Ze bieden ook kook lessen, maar helaas zijn we dan al weer weg. Even rusten in het hotel en daarna naar een tijdelijke tentoonstelling “Sembrar la Mduda” wat betekent: twijfel zaaien. Het gaat over de inheemse bevolking. Hier is eeuwen lang over geschreven door wetenschappers, fotografen politici, waardoor een standaard beeld van 1 soort bevolking ontstaat met een zeer negatief imago. Met twijfel zaaien wordt bedoeld dat dit beeld niet klopt. Er zijn 87 etnische groepen in Colombia, 65 talen en de inheemse bevolking bestaat uit 1,45 miljoen mensen. Belangrijke eindconclusie: het is tijd dat we niet over de inheemse bevolking schrijven, maar dat zij hun eigen verhaal schrijven. En dat ze echte zeggenschap krijgen, lokaal, landelijk en internationaal.

In de avond gaan we met Andrės en Salomé, eten in Mesa Franca in een wat chiquere wijk in Bogota. Andres is directeur van La Connexion in Colombia, Salomé is binnenhuisarchitecte. Leuke en zeer vriendelijke mensen, waar we veel aan hebben bij het leggen van verdere contacten. En ze gaan op zoek naar een aparte batterij voor ons foto toestel. Een vriend van Salomé heeft een fotozaak (Tip: test altijd je batterijen een paar dagen voor je op reis gaat).

Om 1 uur ‘s nachts oververmoeid naar bed en de wekker wordt gezet op 3:30 om ons vliegtuig richting Nuquí te halen…..Read more