Waitangi & Haguara watervallen

Vanuit ons dorp Paihia lopen we langs de kust naar Waitangi en maken daar een stop bij het historische museum. Hier werd namelijk in 1840 het verdrag tussen de Maori’s en de Britten onderschreven (oudste artikel van de Nieuw-Zeelandse grondwet). Helaas moet voor alles entree betaald worden, voor de vele info’s en ook voor het tradionele dansen (was tot voor kort apart te bezoeken maar helaas…). We vinden 40 NZ$ echter te veel en gaan daarom, na een fike plensbui verder op onze geplande wandeltocht naar de Hagura watervallen. De 6 km gaan door dichtbegroeid bos, vol met interessante flora, vooral de grote beroemde varen-bomen zijn indrukwekkend. Een stuk van de wandeling gaat zelfs door een mangrovenbos, via aangelegde loopplanken/-brug. Aangezien het eb is, zien we veel bewegen in de modder zoals ‚mud crabs‘ en oesters. Aangekomen bij de waterval zijn we positief verrast, want hij is groter en mooier dan verwacht. We blijven een poosje maar dan is het ineens gedaan met de rust… er komt een bus Koreanen aan…foto, foto… Maar het was ook tijd voor ons om te gaan.
Wat we niet wisten, de poorten van de boswandeling sluiten om 5 uur… dat halen we niet meer, en de enigste mogelijkheid is om langs de grote weg te lopen… ook geen succes. Jana vraagt een van de andere toeristen die met de auto gekomen zijn of ze ons mee willen nemen, en jawel, een vriendelijk ouder koppel neemt ons een eind mee, super!

‘s Avonds heeft een bar bij ons in de straat een aanbieding voor burger & bier, dat nemen we. Er is zelfs live muziek deze avond van een Maori vrouw, die regelmatig haar toekomstige vrouw in het publiek vernoemd, die ook meegekomen is. Ze schijnt zeer trots te zijn en met recht, want ze heeft een mooie dame aan de haak geslagen ;-)

Terug in ons backpacker hostel is het in vergelijking met gisteren nog zeer rustig. Geen muziek en veel minder alcohol op de tafels. We horen alleen hoe af en toe iemand in het kleine zwembad vliegt :o)Baca lagi