Laatste dag Great Ocean Road

De laatste rit op de Great Ocean Road. Gelijk aan het begin 3 stops waar men vrijstaande rotsformaties bewonderen kan. Eén daarvan heet de London Bridge. Eigenlijk was dit eens een rotsbrug naar het vasteland, maar mid 90-er jaren is dat deel afgebroken. Twee toeristen hadden geluk, want zij bevonden zich net niet op het bruggedeelte, maar op de rots erachter… Ook aan de steile kusten brokkelt elke keer opnieuw weer wat af, tot in de grootte van meerdere tonnen. Daarom staan er ook overal borden, dat je niet over de omheining van de gebouwde platformen mag klimmen om dichter bij de rand te komen. Toch zien we steeds weer dat vele jonge mannen zich daar helaas niet houden. Het is in ieder geval een zeer beindrukkende kustlandschap, dat in onze herinnering zeker als één van de hightlights zal blijven hangen.

Tegen de middag komen we aan in Warnambool. Vroeger was dit een nederzetting voor walvisvaarders, vandaag de dag kan je hier (gelukkig nog) naar walvissen kijken. Er zijn niet veel punten, van waar je de walvissen van land kan zien, maar dit is er één van. Jammer genoeg voor ons, is het echter alleen in de wintermaanden tussen juni en october, als de walvissen migreren maar we rijden er evengoed heen. We halen een broodje en koffie en houden gelijk picknick daar, want hier aan Logans Beach zijn ook weer surfers te bewonderen.
Als we verder rijden komen we aan het Tower Hill Reserve voorbij. Een inactieve vulkaan, waarvan de krater is uitgegroeid tot een groen dierenparadijs. We rijden om het grote krater meer met zijn vele vogels. En dan zien we ineens een emu, die op zijn gemakje aan de kant van de weg voorbijstapt. Daarna nog een stop in Port Fairy. Door de huizen uit de 19 eeuw, de brede straten en de klein haven heeft het zijn toenmalige charme behouden. In Portland is het dan genoeg geweest voor vandaag, en deze keer hebben we ook meer geluk met ons uitgekozen motel ;)Read more