Routeburn Great Walk & Milford Sound

Na de gezellige avond in Queenstown dus vroeg uit de veren om 3 dagen te gaan wandelen. Aangezien je zelf alles mee moet nemen voor de dagen (kleding, eten, drinken, kookgerei, etc.), loop je alle dagen met de grote backpack à 10 kg op je rug en was het voor ons even afwachten hoe dat zou gaan. Nou, het gaat, maar liever zonder.

De eerste dag trokken we vol goede moed naar de Routeburn Falls hut om te overnachten. Het weer was niet denderend, maar het regende in ieder geval niet. Bij de hut aangekomen was het daar behoorlijk koud en was Mike toch blij dat we twee slaapzakken mee hadden genomen. De volgende ochtend een beetje uitgeslapen op advies van de boswachter van de hut. Het zou namelijk in de ochtend gaan regenen en later op de dag minderen en misschien zelfs open trekken aan het eind van de middag. Het enige voordeel was dat we iets meer slaap gepakt hadden, want het weer was ronduit waardeloos de gehele dag. De Routeburn trekking zou een schitterende route door alpine gebied moeten zijn, maar op dit moment konden we dat niet bevestigen aangezien de mist ons belette om een serieuze berg te spotten. Gelukkig liepen we het laatste stuk van de dag door een bos dat werkelijk sprookjesachtig was, van de regen hadden we hier weinig last. Aangekomen bij onze tweede hut meteen de weersverwachting op het bord voor de volgende dag raadplegen: ‘Fine spells’. Mike helemaal in zijn nopjes, want dat betekende goed weer. Helaas vertelde de boswachter van deze hut ’s avonds dat het eigenlijk kon betekenen dat het alle kanten op kon gaan. De boswachter hier had werkelijk een fenomenaal praatje klaar liggen zodat alle wandelaars een uur aan zijn lippen hingen voordat men zich ging opmaken voor bed. Bij de boswachter nog even gecontroleerd hoe vroeg we nu op moesten, want de volgende dag werden we om 11:00 opgehaald bij het eindpunt voor een cruise bij Milford Sound. We vreesden er al voor, maar 5:15 was toch een goede inschatting. Maar hoe lekker opstaan was het de volgende ochtend, het eerste wat we zagen was de zonopkomst dus dat betekende een heldere start van de dag. En hebben we nu werkelijk de hele nacht tussen de bergen geslapen? Dit beloofde een mooie dag te worden en dat was het zeker. Deze trekking is echt ongelooflijk mooi, wat een uitzichten en wat een natuur. Puur genieten! We hadden het tempo er redelijk in zitten dus was er voor Mike nog wat tijd over om naar de ‘Key Summit’ te lopen. Hier stond een uur voor en zoveel tijd hadden we niet meer dus besloot Mike het tempo omhoog te gooien. Binnen een kwartier was hij boven geweest, een korte pauze genomen en weer naar beneden afgedaald. Het kan dus sneller dan de indicatie tijden. Anika was al verder gelopen en Mike had haar binnen korte tijd weer bijgehaald zodat we rustig richting bus konden gaan. Helaas ging het op het laatste stukje toch nog mis, Anika gleed weg en verzwikte haar enkel. Gelukkig was de pijn te verdragen tot het einde en waren we mooi op tijd voor de bus.

Toen we in de bus stapten begon het licht te regenen en de mensen in de bus keken niet echt vrolijk. Zij waren ook al om 6:45 vanuit Queenstown vertrokken en het bleek namelijk gigantisch slecht weer te zijn geweest onderweg. Wij deelden onze gids mee dat wij echt prachtig weer hadden gehad in de ochtend en dat het wel goed zou komen. Iedere meter die we dichter bij onze cruise kwamen trok de wolken een klein beetje open en kwam er een strakblauwe hemel te voorschijn. Dit was een schitterende dag voor een cruise, wat een geluk. Je vaart met de boot in een soort kloof (zoals de fjorden in Noorwegen) tussen de bergen en passeert watervallen, zeehonden en nog meer moois. We hadden zelfs zoveel geluk dat we zeldzame dolfijnen tegen kwamen, iemand die er al vijf jaar werkte had ze nog steeds niet gezien. Het enige minpuntje van de tour was dat Anika steeds meer last kreeg van haar enkel en van de boot strompelde, maar dat is gelukkig met een sisser afgelopen.Read more