Reset search
Pacific
  • Anika and Mike around the world

Pacific

A 58-day adventure by Anika and Mike Read more
FollowInsightsCalendarShareShareBucket list
Newest first
  • Trip start
    November 7, 2015
    Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Sydney

    November 7, 2015 in Australia ⋅ ⛅ 23 °C

    We vliegen naar Sydney vanuit Phuket, dus hebben we nog 1,5 dag uitgetrokken om de verhalen die hierover de ronde doen met eigen ogen te controleren. In tegenstelling tot Khao San Rd in Bangkok vonden we Bangla Rd in Phuket zeker de moeite waard. Er hangt een sfeer van 'alles kan en niets moet' met veel entertainment: breakdancing op straat, ladyboys, paaldanseressen, de bekende ping pong shows etc.

    Na de 'schokkende' indrukken konden we met een gerust hart de Dreamliner instappen naar Sydney. Helaas bleek dit met een low budget maatschappij te zijn, zelfs in een Dreamliner proberen zij nog zoveel mogelijk stoelen te proppen. Ook de 5 cm die de stoel achteruit kon beloofde niet veel voor onze nachtrust...

    Aangekomen in Sydney gaan we meteen door naar het appartementje van Marcus & Livia. Via Airbnb blijven we slapen in hun huisje en hebben we na 6 maanden hotels en hostels weer een beetje een 'thuis' gevoel. Zelf boodschapjes doen in de supermarkt en zelf eten koken (laatste keer was in Mongolië). Natuurlijk meteen gebruik gemaakt van de oven, heerlijke afbakbroodjes en lasagne :)

    Aangezien we bij Coogee beach zaten wilden we een paar dagen relaxen aan het strand. Helaas was het weer niet heel zonnig, maar in de middag zijn we naar 'Sculpture by the sea' geweest, een wandeling langs de kust van Bondi beach naar Bronte beach. Mooie maar ook bizarre kunstwerken zijn onderweg tentoon gesteld. Ook zijn we een dagje naar de stad geweest, natuurlijk naar het Opera house en naar de Harbour bridge waar we van het uitzicht genoten hebben. De laatste dag kon bestempeld worden als een stranddag. Met 20 graden lag het strand vol met bikini's en zwembroeken. Waar Anika nog haar jas uit kon doen, zat Mike volledig ingepakt in het zand. Wat een kou vergeleken met Azië.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Auckland

    November 10, 2015 in New Zealand ⋅ ⛅ 22 °C

    Op naar ons 2e Airbnb avontuur, we verblijven bij Sebastian die een mooi appartement aan de rand van de stad heeft. Hij heeft zelf ook behoorlijk wat gereisd en het is 's avonds erg gezellig met een biertje.

    We hebben de 1e dag wat in downtown Auckland rondgelopen, lekker geluncht en 's middags bij de haven op een terrasje gezeten. In onze beleving is Auckland echt een relaxte en gezellige stad, veel zakenlui zitten tijdens de lunch al aan de pinten bier, en borrelen lijkt ook iedere dag geoorloofd. De 2e dag hebben we de ferry gepakt naar Rangitoto, een vulkanisch eiland voor de kust waardoor je mooie uitzichten heb op de skyline en de Harbour bridge (alleen het opera house ontbreekt nog). Het eiland was erg leuk, van kraters tot lavagrotten.

    We hebben in het begin nog een beetje gestrest om onze campervan. Als je op internet keek leek de beschikbaarheid nog redelijk, maar na een paar mailtjes bleek het nog best lastig om er eentje te vinden (veel waren al pre booked en uitverkocht) terwijl wij juist verhalen hoorden van mensen dat het makkelijk was om een camper te scoren. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij een goedkoop campertje, maar wel van alle gemakken voorzien, 2 matrassen, 2 kookstelletjes en wat borden/bestek. Laat ons camper avontuur maar beginnen ;)    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Wij introduceren: 'Jeanette Vanette'

    November 13, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 15 °C

    En hierbij presenteren wij u ons huisje voor de komende 6 weken! Na eerst nog enigzins in paniek te zijn geschoten, al onze opties waren immers al volledig volgeboekt, kwamen we toevallig deze campervan tegen in Auckland. Eerst nog even de prijs dubbel checken, want dit is te mooi om waar te zijn. Toch bleek het te kloppen en zijn we ondertussen al weer een week op pad met onze ‘Jeanette Vanette’. Het is basic, maar we hebben alles wat je nodig hebt: bed, koelkast, twee gaspitten, keukengerei, tafel en stoelen, lamp, etc.

    Het zal nog wel terug komen in de verhaaltjes, maar het bevalt tot nu toe super. Zelfs Anika krijgt het kampeergevoel al helemaal te pakken. Nicoline zou trots op haar zijn!    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Onderwateravonturen & The Bay of Islands

    November 15, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 15 °C

    Nadat we de smaak van het duiken helemaal te pakken hebben na onze advanced open water cursus in Thailand, hebben we besloten om op iedere bijzondere duikplaats die we nog tegen gaan komen de plons te nemen. De eerste ‘must-do’ duiklocatie op onze lijst is het eiland de Poor Knights bij Tutukaka. De onderwaterwereld is hier heel bijzonder en heel anders dan wat we in onze eerdere duiken hebben gezien. Er groeien namelijk heel veel planten op de zeebodem waardoor je soms tussen de struiken lijkt te duiken. Waar overal het devies is ‘raak het koraal niet aan’, is hier het devies ‘rommel maar lekker wat rond op de zeebodem, maar maak niets kapot’. Aangezien jaarlijkse stormen de hele zeebodem op z’n kop zetten is het hier niet zo’n probleem om af en toe een rots vast te pakken of wat struiken weg te duwen. We hebben vooral veel mooi gekleurde ‘nudibranches’ (naakt slakken) gezien die uniek zijn in dit gebied en de Murenes waren hier toch net iets cooler dan op Koh Lanta. Anika was nog een beetje down na het duiken, want de andere groep had met zeehonden gezwommen wat echt uniek is. Maar ja, het is een kwestie van geluk. Op de boot kwamen we ook nog een ‘bijzondere’ rotsformatie tegen. Ondertussen hebben we al veel stenen gezien waar menigeen iets in lijkt te zien (in Azië met name draken). Maar deze bleef bij Mike toch wel hangen en hier kun je ook niets anders in zien (zie laatste foto – onderaan deze post het antwoord).

    Na ons duikavontuur rijden we verder naar het noorden om van de Bay of Islands te gaan genieten. Je raadt het al, een baai vol met eilanden. Volgens meneer Cook liggen er zo’n 140 in deze baai. Helaas konden we deze niet zien vanuit onze camper, het regende namelijk de hele dag en we besloten een dagje niets te doen (lees de vorige blog update verzorgen). De volgende dag was het weer opgeklaard en zijn we met de ferry naar Russel Island gegaan waar we wat rondgewandeld hebben. Tijdens deze wandeling zijn we ook weer wat meer te weten gekomen over de historie van Nieuw Zeeland en het Waitangi verdrag (vredes verklaring tussen de Maori’s en de Britten die hier een kolonie gevestigd hadden). We hebben Flagstaff Hill beklommen (belangrijk symbool) en genoten van de uitzichten over de baai vanaf de verschillende uitkijkpunten.

    (Waarschijnlijk heb je het al gezien: het betreft uiteraard een vrouw die op haar rug ligt met opgetrokken knieën en de gynaecoloog tussen haar benen)    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    The Far North I - The end of the world

    November 17, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 15 °C

    Onder het motto ‘nu we er toch zijn’ zijn we doorgereden naar het (bijna) uiterste noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland, Cape Reinga. Met name de weg hier naar toe is wel indrukwekkend, omdat je op een gegeven moment het gevoel krijgt dat de wereld hier echt gaat ophouden en je zo de oceaan in rijdt. Gelukkig wisten we op tijd te remmen, zodat we het punt waar de Tasman Sea en de Pacific Ocean samen komen van dichtbij kunnen bekijken. Hier komt de naam Abel Tasman vrij vaak voorbij en staan wij even stil bij het feit dat al het mooie in Nieuw-Zeeland nu ook een beetje bij Nederland zou hebben gehoord als hij ook de moeite had genomen even een voet aan land te zetten in plaats van door te varen.

    Vlakbij Cape Reinga ligt Ta Paki, een duingebied van 3 km breed met enorme heuvels en uitermate geschikt om te ‘sandboarden’. Langs de kant van de weg een sandboard gehuurd en vol goede moed het zand in. Het is echt een geweldig gezicht die enorme zandheuvels waar geen einde aan lijkt te komen. Naar beneden sjezen van zo’n heuvel blijkt is ook echt super cool om te doen. Na eerst een beetje voorzichtig af te tasten, klimt Mike toch helemaal naar boven om de afdaling te wagen. Anika wordt zelfs zo overmoedig dat ze op een relatief vlak stuk met een flinke snoekduik naar beneden wil knallen, resultaat: op de handrem en een hap zand.

    Ook doen we nog even 90 Mile Beach aan, dat erg bekend is vanwege het feit dat deze ook als snelweg dient en je hier overheen mag scheuren. Helaas is het na de vele ongevallen tegenwoordig verboden om dit met ‘rentals’ te doen, dus besluiten wij het lot maar niet te tarten. Wel hebben we nog gekampeerd in de duinen naast 90 Mile Beach, wat echt een cool gevoel is met bijna niemand om je heen.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    The Far North II - Waipoua Forest

    November 19, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 15 °C

    Het kamperen in de duinen bevalt ons zo goed dat we besluiten in een bos te gaan staan zonder faciliteiten. Aangezien dit de dag van het sandboarden betrof, wilde Mike toch even douchen. Tsja, de enige optie hier was in het ijskoude riviertje te klimmen. Het is echt supermooi om in zo’n omgeving te staan, alleen sta je er nooit helemaal alleen. Er zijn altijd wel een paar andere reizigers die ook arriveren, het lijkt wel of er net zoveel reizigers in Nieuw-Zeeland zijn dan dat er mensen wonen.

    Na wakker te zijn geworden in deze mooie omgeving tussen de bosgeluiden, rijden we door naar het Waipoua Forest waar de oudste en grootste Kauri bomen van Nieuw-Zeeland staan. Aangezien alles in Nieuw-Zeeland het grootst, best, mooist of wat dan ook is zijn we een beetje lost hoe groot het nu allemaal is. Maar met een omtrek van zo’n 18 meter telt de boom volgens ons toch wel mee. We vragen ons af hoe een bomenknuffelaar hier te werk zou gaan. We besluiten naar een uitkijkpunt te hiken (een dik uur klimmen en we moeten ook weer terug) om van het uitzicht te genieten en dit blijkt al snel de verkeerde keuze voor Anika. “Het enige dat we zien is bos, bomen en modder.” Je raadt al wat we zagen toen we boven kwamen, juist ja, nog veel meer bomen.

    Desondanks besluiten we te overnachten op een kampeerplaats naast een Kauri bos en duiken we in het donker nog een keer het bos. En wat kunnen we allemaal doen in het donker in het bos, precies, Kiwi’s spotten. Dit zeldzame dier gaat in het donker op pad om eten te zoeken en komt nog op verscheidene plaatsen in het wild voor. Hier bij deze kampeerplaats worden ze nog regelmatig door gasten gespot. Ondanks dat we uitgerust zijn met een rood filter voor onze telefoonlamp (anders is het licht te fel en zul je ze niet zien omdat ze jou al van ver zien), lukt het ons niet om er een te spotten. Het regent en we kunnen dus niet af gaan op de geluiden die ze maken wat het belangrijkste signaal is om er een te kunnen vinden. ’s Ochtends lopen we nog een rondje bos, ook ‘kleinere’ Kauri bomen blijven indrukwekkend, voordat we weer bij Jeanette instappen voor nieuwe avonturen.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    West Auckland

    November 20, 2015 in New Zealand ⋅ ⛅ 18 °C

    We waren nog even in dubio of we meteen vanuit het forest voorbij Auckland zouden gaan rijden, maar de ruige westkust lonkte en dus moesten we daar ook een kijkje gaan nemen. We arriveerden in Muriwai dat bekend staat om zijn zwarte stranden, goede wandelopties en de ‘gannet colony’ (een kolonie van meer dan 1000 vogels op een rotswand langs de kust). Omdat we veel goede verhalen hoorden op onze camping besloten we eerst deze vogels eens met een bezoekje te gaan vereren. We konden er ons vooraf weinig bij voorstellen, maar het was een behoorlijk spektakel. Vogels die net terug kwamen van hun trekking en bij thuiskomst een minutenlang ritueel doorlopen met de wederhelft die was thuisgebleven om te controleren of het toch wel de juiste is, vogels die aan het broeden waren of hun kroost te eten aan het geven waren, er was vanalles te zien. Het weer was niet echt lekker te noemen, maar we hebben toch nog aardig wat tijd doorgebracht bij dit fascinerende ritueel.

    Daarna besloten we door te rijden naar Piha, dat lig immers op de route (nou, niet dus). Het ligt hemelsbreed vlakbij Muriwai, maar we zaten bijna in Auckland voordat we richting Piha konden afslaan. Piha staat bekend om zijn ruige kustlijn (surfwalhalla) en laat het nu net met bakken uit de lucht komen en flink waaien. Een uitgelezen kans om te zien hoe ruig het is! Een tegenvaller, aangezien de mist zo dicht was dat je het water amper kon zien. Gelukkig werd de paar uur durende trip voor Mike volledig goedgemaakt door de beste traditionele Fish & Chips van Nieuw-Zeeland. Dit hadden we al vernomen en is later nog gecheckt bij een echte Fish & Chips kenner uit NZ die met Mike in Seattle heeft gestudeerd. En lekker was het zeker!

    Na een vreemde overnachting op een gratis campingsite (lees parkeerplaats voor een bibliotheek met gratis WIFI en een pratend toilet, iemand bij de gemeente moet een potje over hebben gehad aan het einde van het jaar), besloten we om richting Tauranga te gaan om Mount Manganuie te beklimmen. Dit hadden we ook als tip gekregen van iemand uit Auckland en waarom dan niet even langs rijden. We kwamen hier op zondagochtend aan en blijkbaar is Manganuie ‘hip & happening’ om de zondagochtend door te brengen, want het was erg druk met Kiwi’s. Nadat we de berg op waren gewandeld en boven aan de top onze lunch hadden genuttigd met een mooi uitzicht over de Bay of Plenty konden we met een gerust hart onze reis vervolgen richting Rotorua.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Rotorua & Tongariro Alpine Crossing

    November 22, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 16 °C

    In Rotorua hadden we de eerste dag een rafting geboekt en daar keken we enorm naar uit. En terecht, wat een spektakel. Al kon het voor Mike niet spectaculair genoeg zijn (er zaten maar drie watervallen in), de hoogste waterval ter wereld (7m) waar je als niet geoefend rafter van af kunt gaan was letterlijk een hoogtepunt, brilant! Je krijgt er zelf weinig van mee: je ziet niet waar je naar toe gaat en opeens ga je, een val met een kolkende watermassa om je heen, je ziet niks meer en het enige dat je kunt doen is goed vasthouden, dan stopt de val plotseling en kom je onderwater terecht en daarna kom je als het goed is bovendrijven (of niet, het schijnt ook regelmatig te gebeuren dat de raft op zijn kop belandt). Daarna kijk je om en zie je die waterval, dan heb je echt het gevoel alsof je de hele wereld aan kunt. Wij gingen als eerste raft naar beneden en dan is het ook nog wel supercool de andere naar beneden te zien vallen. De raftcompany had ook erg veel leuke dingen verzonnen voor tijdens de tocht. Iets wat ook nog wel spectaculair was is dat je op een gegeven moment uit de raft mocht springen en je van een watervalletje naar beneden mocht laten sleuren in de stroomversnelling. Dan merk je pas echt de kracht van het water (het was trouwens een geruststellende gedachte dat de crew vertegenwoordigd werd door een Canadese en Nieuw-Zeelandse international). Na deze enerverende ochtend besloten we in de middag lekker aan het water te gaan zitten bij ons park en te genieten van de omgeving en de eendjes. We kwamen er hier achter dat een zwaan haar jong achter op haar rug legt onder haar vleugels.

    De volgende dag stond in het teken van de geothermische aardbodem. In het gebied tussen Rotorua en Taupo heb je de Taupo Vulcanic Zone en er is dan ook een grote keus aan verschillende parken om geisers, vulkanen, modderpoelen, etc te bekijken. Uiteindelijk hebben we voor het meest complete park gekozen, zodat we efficient met onze tijd om konden gaan. Dit was een aangename wandeling van 1,5 uur door een schitterend landschap. Met name de champagne pool was erg mooi om te zien. In de middag besloten we de voorbereiding te starten voor de Tongariro Alpine Crossing die we de dag er na wilden gaan lopen. Het weerbericht zag er redelijk uit, maar wel grote kans op regen en wij wilden bij het informatiepunt even checken of het wel te doen was. Tsja, het weer laat zich hier blijkbaar niet voorspellen dus ze zeiden dat het geen perfecte dag zou zijn, maar ook geen verschrikkelijke. Voor Mike was het allemaal prima, een flinke storm tussendoor zou ook nog wel een mooie ervaring zijn, maar Anika had de angst van de vorige hikes er flink in zitten. Wat een dag werd het, dit keer niet in de zengende hitte of in de kletterende regen, met een perfecte temperatuur en een heldere hemel zonder een spatje regen. Deze crossing schijnt een van de mooiste 1-daagse hikes ter wereld te zijn, omdat het vrij uniek is dat je in een dag langs zoveel mooie uitzichten kunt wandelen. Het uitzicht is echt verbluffend, je hebt echt het gevoel alsof je middenin een film van Lord of the Rings loopt. Het grootste gedeelte van de hike wordt dan ook gedomineerd door Mount Ngauruhoe, voor de meesten beter bekend als Mount Doom. Net als Frodo gingen we de berg op, maar we zijn niet helemaal naar de top gelopen. De gekleurde meren en actieve vulkanen onderweg maken de tocht een waar genot. Al gaan de beentjes in de loop van de hike een beetje pijn doen, sprak Anika toch zowaar in de laatste kilometers over een volgende hike. Na al onze vorige hikes was het enige dat ze uit kon brengen: “Dit doe ik nooit meer”. Een erg geslaagde dag!    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Waitomo & Wellington

    November 28, 2015 in New Zealand ⋅ ⛅ 16 °C

    Via de geweldige site bookme (een site om met flinke korting activiteiten te boeken in Nieuw Zeeland) hebben we een tour geboekt naar de Waitomo Caves. We hebben al vaker grotten bezocht tijdens onze reis, maar deze is bijzonder omdat je de ingang van de grot in gaat abseilen, daarna ga je glowworms (gloei wormen, of eigenlijk gloei maden) spotten, raften over de rivier in de grot (tubing) en als klap op de vuurpijl mag je de grot verlaten via een partijtje rots klimmen. Genoeg avontuur dus en een goede bestemming voor een regenachtige ochtend ;)
    We zijn blijven slapen bij een Farmstay, een echte Nieuw Zeelandse boerderij. Anika heeft van de 4-jarige Fletcher een grand tour van alle dieren gekregen, gekeken bij het schapen scherenen, een geit aan de lijn uitgelaten en zelfs een selfie met deze geit gemaakt. Leuke campsite om op te staan! En oh ja, we hebben hier Kiwi's gezien. Helaas niet in het wild maar in een park, we moesten ze toch een keer gezien hebben.

    Na de grotten rijden we verder naar Wellington via een stopover bij een mooie camping gelegen aan een rivier en een stijle rotswand. Hier hebben we heerlijk geslapen en ’s avonds en ’s ochtends van het uitzicht genoten. Ook komen we onderweg langs een paar locaties van de Lord of the Rings films (Rivendell en Helm’s Deep). Natuurlijk willen we er een paar bezoeken, maar er blijkt weinig over te zijn van de films, alles is weer in natuurlijke staat teruggebracht (zie ook volgende post voor foto’s).

    In Wellington heeft Mike een gratis overnachtingsplaats op het oog, aangezien de campings in Wellington nogal prijzig zijn. Daar aangekomen ligt een mooi strand en rotsen in het water, maar tot onze grote schrik staat er een bordje dat alleen ‘Self-contained’ voertuigen daar mogen staan, sinds begin november. Helaas hebben wij een ‘gewoon’ busje (dus zonder douche/toilet) en mogen wij hier niet kamperen. We rijden door naar het centrum van Wellington waar een nogal bijzondere en onze duurste kampeerplek tot nu toe te vinden is (50 dollar). We staan midden in het centrum op een parkeerplaats en langs de haven en grote weg lopen ’s middags en ’s avonds allerlei mensen die van en naar hun werk gaan. Wij gaan gewoon onze gang en zijn aan het koken terwijl de mensen langs lopen en zelfs foto’s van ons nemen. Voordeel is wel dat deze parkeerplaats gelegen is naast de haven vanwaar de boot vertrekt naar het Zuider eiland.

    In Wellington brengen we nog een bezoek aan het Te Papa museum, een echte must. We stuiten al snel op de hoofdattractie, een 4,5 meter lange inktvis op sterk water. Dit is de grootste inktvis ooit gevangen en is gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden. Verder heeft het museum gratis internet, waar we gretig gebruik van maken om onze komende 3 weken te plannen.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Speciaal voor 'Lord of the Rings' fans

    December 1, 2015 in New Zealand ⋅ ☁️ 17 °C

    (Foto's van links naar rechts en boven naar beneden)

    Foto1: ‘Mount Doom’ in Mordor, de plaats waar alles om draait en de ring vernietigd zal moeten worden.

    Foto 2: Een vroege ochtend in Rivendell, vanaf deze plaats is het shot van Rivendell gefilmd in de eerste film van LOTR ‘The Fellowship of the Ring’.

    Foto 3: Jaja, dit is de plek waar de ‘fellowhip’ officieel in het leven geroepen is tijdens de bijeenkomst in Rivendell.

    Foto 4: En herken je dit stukje nog? “Mordor, Gandalf. Is it left or right?” Het moment dat de ‘fellowship’ Rivendell verlaat en de queeste start. De ‘archway’ is een replica van de originele die meer dan 2x zo groot was en een aandenken aan de opnames van de film.

    Foto 5: Aan deze rotswand is ‘Helm’s deep’ gelegen, het fort dat een belangrijke rol speelt in de tweede film ‘The two Towers’. Het volk van Rohan trekt zich hier terug om zich op te maken voor de oorlog.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Walvissen & Orca's

    December 3, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 24 °C

    Van de familie van den Bergen heeft Anika een vervroegd verjaardagscadeautje gekregen, namelijk een tripje op zee om walvissen te spotten. Het weer blijkt goed te zijn, alleen wordt er gewaarschuwd voor lichte zeeziekte. We merken hier niets van, zeker niet als de kapitein zijn luisterapparatuur aan zet en het geluid van een walvis hoort. Nu alleen nog de kunst om op de goede plek te zijn als hij boven komt. Onze kapitein is een oude rot in het vak en spot de walvis als eerste. De walvis spuit water uit zijn blowhole om adem te halen en blijft zo’n 10/15 minuten liggen om vervolgens weer het water in te duiken. Dit laatste is een mooi gezicht omdat de walvis bijna recht naar beneden duikt en zo zijn staart boven het water laat uitsteken. Op naar de volgende walvis! We varen een beetje rond en al snel zien 2 meiden een vin boven het water steken, is het een dolfijn, of zelfs een haai (wishful thinking van Mike). De crew denkt dat het een zeehond is, die in grote getale voorkomt (en dus niet zo boeiend is), maar het blijkt een groep Orca’s te zijn (ja, die van Free Willy). We gaan er meteen op af en volgen deze dieren, een mooi gezicht hoe ze zwemmen en dan weer boven water komen om adem te halen. In het begin zijn ze nog wat ver, maar later zwemmen ze richting de boot en kunnen we ze van dichtbij bekijken. Het meisje welke het commentaar verzorgde vertelde dat dit pas haar 2e keer is dat ze Orca’s ziet, dus dat dit toch redelijk speciaal is.
    De kapitein doet ondertussen zijn gehoorapparaat weer in, en vertelt dat hij niets hoort, dit betekent dat er een walvis naar de oppervlakte zwemt! Nu weer de grap om te bepalen waar hij zal bovenkomen, en onze kapitein is een echte held, want van alle 3 de boten welke inmiddels op het water zijn, is hij er het dichtst bij en hebben we de mooiste uitzichten met de bergen op de achtergrond. Het was een mooie dag!    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Marlborough wines & Abel Tasman park

    December 5, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 22 °C

    Nieuw Zeeland staat bekend om de lekkere wijnen, en waar beter dan deze te proeven in de Marlborough wijnstreek! Zo'n 62 procent van de wijnen wordt hier geproduceerd, met als specialiteit de Sauvignon Blanc. Wij zijn naar de Cloudy Bay Vineyard geweest en hebben een proeverij van 5 wijnen gedaan, met een duidelijke winnaar, de Sauvignon Blanc uit 2015. We hebben zelfs een flesje gekocht om deze later op onze campingplek op te drinken :)

    In het Abel Tasman Nationaal Park hebben we een hike gedaan naar Harwood's Hole, een verticale schacht van zo'n 200 meter diep en een mooi uitzicht op de baai. In Kaiteriteri hebben we aan het mooie strand een koffietje gedaan en heerlijk gerelaxt.

    's Avonds zijn we op de kampeerplek beland van een van de makers van de kampeer app hier in Nieuw Zeeland. Je kon daar gratis blijven staan en we kregen nog verse aardbeien, aardappels, knoflook en uitjes mee uit eigen tuin, heerlijk!    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    West Coast Surfin'

    December 7, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 22 °C

    We rijden door naar de West Coast en onderweg stoppen we bij een relaxte camping. Verse eieren van eigen kippen en spelletjes zoals Jou de boulen, croquet en zelfs golf zijn er te doen. De volgende dag rijden we naar Westport aan de kust want we hebben een surfles geboekt! Mike kijkt hier al heel lang naar uit en is bedroefd dat het regent als we aankomen. Er staat een flinke wind en de golven zien er woest uit. Toch hijsen we ons in een wetsuit en gaan we samen met Mark het water op. In het begin lukt het om een paar goede golven te pakken, maar het staan lukt nog niet en we vallen vaak van ons board. Na een uur wordt de stroming sterker en kunnen we niet meer staan in het water om op ons board te klimmen, we stranden dan ook al snel op het strand. Helaas niet gelukt om te staan, maar we gaan het zeker nog eens proberen in betere omstandigheden.Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Skydive & gletsjers

    December 8, 2015 in New Zealand ⋅ ⛅ 17 °C

    We gaan vanmiddag een Skydive doen! En niet zomaar één, de hoogste van Nieuw Zeeland! We worden opgehaald in een busje waarmee we naar het vliegveld rijden, hier hijsen we ons in de rode skydive pakken inclusief mutsen en we krijgen zelfs een paar handschoenen mee, boven is het koud! Anika zit als eerst in het vliegtuig en daarna Mike + 2 bang kijkende Chinezen die zometeen als eerste eruit mogen. We stijgen op en meteen hebben we een mooie view van de omgeving, we draaien rondjes totdat we hoog genoeg zijn om boven de wolken uit te komen, en daar zien we Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland op 3,7 km hoog. Maar wij gaan hoger, naar 19.000 feet (5,8 km). Onderweg krijgen we nog een zuurstof masker opgezet, nu wordt het toch echt spannend. De Chinezen kijken naar buiten en krijgen te horen dat ze op 11.000 feet zitten, nog 8.000 te gaan. Aangekomen op het hoogtepunt gaan zij er als eerst uit en kunnen wij nog even wachten. Mike hangt al met z’n voeten naar buiten en vind het lang duren. Dan mogen we eindelijk en zijn we los. De instructeur doet nog even een backflip (salto achterover) in de lucht en dan razen we met 200 km per uur naar beneden, een vrije val van 80 seconden waarbij het uitzicht geweldig is. Aan de ene kant hoge bergen, gletsers en sneeuw, zo’n 10 km de andere kant op zie je de Tasman zee. Deze plek is door de combinatie van gletsjers en zee zo dichtbij elkaar heel uniek. Na 80 seconden vrije val gaat de parachute open bij Mike. Hier vertraagd de instructeur even en geeft aan dat Anika zometeen ergens naar beneden valt. Waar dan? Opeens ziet Mike haar met een noodgang naar beneden komen en de parachute open gaan. Dan zie je pas hoe hard het gaat. Daarna zweven we nog even door de wolken, waar je middenin niets ziet (mysterieus) en mogen we zelf de parachute sturen. Dit is leuker dan vooraf gedacht en gaat ook nog behoorlijk hard met mometen. Met de parachute open duurt het zo’n 4-5 minuten voordat we na een zachte landing (benen omhoog en vooruit, en op je kont) weer heelhuids en een ervaring rijker op de grond staan.

    De volgende dag willen we de gletsjers van dichtbij bekijken, maar de gletsjer bij Frans Josef is voor een gedeelte afgesloten vanwege overstromingen. We kunnen tot op 2,5 km komen, dat is best ver en er valt ook weinig te zien. We besluiten om door te rijden naar de Fox gletsjer, deze is beter bereikbaar en we kunnen tot op 300 meter komen. Helaas is de gletsjer helemaal gesmolten. Waar je vroeger nog kon ice hiken (wandelen op de gletsjer met ijs schoenen) is dit nu ingestort en niet meer mogelijk, je kunt alleen nog met een helicopter naar een hoger gedeelte worden gebracht, maar daar hangt een flink prijskaartje aan. Ter illustratie hebben ze een bord neergezet met hoe de gletsjer er 6 jaar geleden bijlag, dit is een flink verschil en het broeikas/opwarming van de aarde effect is niet te missen. Helaas hebben we niet meer een hike naar Lake Matheson gedaan, een van de highlights is het uitzicht op de bergen en gletsjers welke weerspiegeld worden in het meer, maar het is heel erg bewolkt, mistig en het begint zelfs te regenen als we Fox gletsjer aflopen. We besluiten om naar het zonnige zuiden te rijden, lake Wanaka, hier hebben we goede verhalen over gehoord van 2 Franse reizigers onderweg.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Lake Wanaka en sensatie in Queenstown

    December 12, 2015 in New Zealand ⋅ ⛅ 17 °C

    Lake Wanaka is een gletsjer meer waar water uit de bergen instroomt, het is in de laatste ijstijd redelijk diep uitgegraven (zo’n 350 meter diep) en is 35 km lang. Het is een koud meer, gemiddeld 10 graden in de zomer...brrr... De uitzichten en de foto’s zijn ook heel ‘cool’. We hebben twee keer op een mooie plek aan het meer geslapen, erg winderig, maar mooie locaties. Uit de wind is het prima toeven in het zonnetje. We besluiten even een paar dagen te relaxen en niet teveel te doen, klein beetje wandelen, beetje sightseeing. Langzaamaan rijden we naar beneden naar Queenstown, hier aangekomen hebben we een hoop te regelen: we gaan een meerdaagse trekking lopen met backpack (later meer) en hebben de tickets nodig, we moeten een slaapzak huren en natuurlijk bergen proviand inslaan, we zullen niet van de honger omkomen ;) Mike heeft een bungy sprong gereserveerd en we zijn naar de kapper geweest! Anika is jarig en wordt ’s avonds door Mike mee uit eten genomen in een fancy luxe restaurant. Op het menu: slow cooked lamb met lekkere sauzen en bijgerechten. De sommelier raad een lekkere rode wijn aan (Rockferry uit 2010), een topavond!

    De volgende dag gaat het dan toch eindelijk gebeuren. We hebben al een aantal weken contact met Jeroen en Femke om te kijken of we onze schema’s ergens aan kunnen sluiten zodat we gezellig even bij kunnen kletsen. Echt super leuk om weer eens vrienden van thuis te zien. Het was een gezellige avond en eigenlijk ietwat laat en te veel drank in het kader van onze voorbereiding voor de Routeburn trekking waarvoor ’s ochtends om 5:15 de wekker al weer ging.

    Al het reilen en zeilen met betrekking tot onze 3-daagse ‘Routeburn Great Walk’ in de volgende post. Maar hier alvast de dag na onze zware trekking waarbij we na een aantal lange en zware dagen weer terug in Queenstown zijn aangekomen. Hier stond er voor Mike namelijk een bijzondere gebeurtenis gepland, een echte ‘bucket list’. Als vervroegd verjaardagscadeau (ook hier is het nog geen februari) heeft Mike van de family een sprong cadeau gekregen, namelijk de Nevis Bungy Jump. En wat een ervaring, echt super gaaf om 134 meter aan een touwtje naar beneden te springen in een ravijn (ja ma, ik heb het overleefd). Een compleet andere ervaring dan de skydive en qua ‘excitement level’ zelfs nog iets hoger.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Routeburn Great Walk & Milford Sound

    December 14, 2015 in New Zealand ⋅ ⛅ 29 °C

    Na de gezellige avond in Queenstown dus vroeg uit de veren om 3 dagen te gaan wandelen. Aangezien je zelf alles mee moet nemen voor de dagen (kleding, eten, drinken, kookgerei, etc.), loop je alle dagen met de grote backpack à 10 kg op je rug en was het voor ons even afwachten hoe dat zou gaan. Nou, het gaat, maar liever zonder.

    De eerste dag trokken we vol goede moed naar de Routeburn Falls hut om te overnachten. Het weer was niet denderend, maar het regende in ieder geval niet. Bij de hut aangekomen was het daar behoorlijk koud en was Mike toch blij dat we twee slaapzakken mee hadden genomen. De volgende ochtend een beetje uitgeslapen op advies van de boswachter van de hut. Het zou namelijk in de ochtend gaan regenen en later op de dag minderen en misschien zelfs open trekken aan het eind van de middag. Het enige voordeel was dat we iets meer slaap gepakt hadden, want het weer was ronduit waardeloos de gehele dag. De Routeburn trekking zou een schitterende route door alpine gebied moeten zijn, maar op dit moment konden we dat niet bevestigen aangezien de mist ons belette om een serieuze berg te spotten. Gelukkig liepen we het laatste stuk van de dag door een bos dat werkelijk sprookjesachtig was, van de regen hadden we hier weinig last. Aangekomen bij onze tweede hut meteen de weersverwachting op het bord voor de volgende dag raadplegen: ‘Fine spells’. Mike helemaal in zijn nopjes, want dat betekende goed weer. Helaas vertelde de boswachter van deze hut ’s avonds dat het eigenlijk kon betekenen dat het alle kanten op kon gaan. De boswachter hier had werkelijk een fenomenaal praatje klaar liggen zodat alle wandelaars een uur aan zijn lippen hingen voordat men zich ging opmaken voor bed. Bij de boswachter nog even gecontroleerd hoe vroeg we nu op moesten, want de volgende dag werden we om 11:00 opgehaald bij het eindpunt voor een cruise bij Milford Sound. We vreesden er al voor, maar 5:15 was toch een goede inschatting. Maar hoe lekker opstaan was het de volgende ochtend, het eerste wat we zagen was de zonopkomst dus dat betekende een heldere start van de dag. En hebben we nu werkelijk de hele nacht tussen de bergen geslapen? Dit beloofde een mooie dag te worden en dat was het zeker. Deze trekking is echt ongelooflijk mooi, wat een uitzichten en wat een natuur. Puur genieten! We hadden het tempo er redelijk in zitten dus was er voor Mike nog wat tijd over om naar de ‘Key Summit’ te lopen. Hier stond een uur voor en zoveel tijd hadden we niet meer dus besloot Mike het tempo omhoog te gooien. Binnen een kwartier was hij boven geweest, een korte pauze genomen en weer naar beneden afgedaald. Het kan dus sneller dan de indicatie tijden. Anika was al verder gelopen en Mike had haar binnen korte tijd weer bijgehaald zodat we rustig richting bus konden gaan. Helaas ging het op het laatste stukje toch nog mis, Anika gleed weg en verzwikte haar enkel. Gelukkig was de pijn te verdragen tot het einde en waren we mooi op tijd voor de bus.

    Toen we in de bus stapten begon het licht te regenen en de mensen in de bus keken niet echt vrolijk. Zij waren ook al om 6:45 vanuit Queenstown vertrokken en het bleek namelijk gigantisch slecht weer te zijn geweest onderweg. Wij deelden onze gids mee dat wij echt prachtig weer hadden gehad in de ochtend en dat het wel goed zou komen. Iedere meter die we dichter bij onze cruise kwamen trok de wolken een klein beetje open en kwam er een strakblauwe hemel te voorschijn. Dit was een schitterende dag voor een cruise, wat een geluk. Je vaart met de boot in een soort kloof (zoals de fjorden in Noorwegen) tussen de bergen en passeert watervallen, zeehonden en nog meer moois. We hadden zelfs zoveel geluk dat we zeldzame dolfijnen tegen kwamen, iemand die er al vijf jaar werkte had ze nog steeds niet gezien. Het enige minpuntje van de tour was dat Anika steeds meer last kreeg van haar enkel en van de boot strompelde, maar dat is gelukkig met een sisser afgelopen.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Aoraki & Lake Tekapo

    December 18, 2015 in New Zealand ⋅ ⛅ 29 °C

    Na het bungy avontuur van Mike besloten we richting Mount Cook (Aoraki) te rijden en omdat het weer steeds beter leek te worden besloten we helemaal door te rijden tot een park dat er vlakbij ligt en vanaf waar je een mooi uitzicht hebt op alle bergen in de omgeving. Het was een heldere nacht waardoor we ’s avonds laat genoten hebben van de sterren aan de hemel. Dit gebied is namelijk 1 van de vijf ‘International Dark Sky Reserves’ ter wereld, omdat de lucht hier vaak helder is en er geen lichtvervuiling is van grote steden. We hebben hier het gordijntje van Jeanette open laten staan bij het in slaap vallen, fantastisch.
    De volgende ochtend was het nog steeds prima weer en dus waren we min of meer verplicht om de ‘hoerenloop’ van Nieuw Zeeland te lopen (Hooker Valley Track). Het is een drie uur durende return trip naar de voet van Mt. Cook en daar hadden we eigenlijk weinig trek meer in na onze Routeburn trekking. Maar op een heldere dag schijnt dit een geweldige wandeling te zijn die je niet mag missen. Dit was voor Mike een van de mooiste momenten van dit land, wat een genot om hier rond te lopen. Vooral het uitzicht over het Hooker lake dat voor de berg ligt met de spiegelingen van de berg op het water en de ijsschotsen in het water. Maar ook al was het weer fantastisch, het vege lijf was eigenlijk aan wat rust toe na onze Routeburn trekking. Waar Anika het na deze trip wel welletjes vond, besloot Mike nog even op en neer te lopen naar de Tasman gletsjer, aangezien de Franz Josef en de Fox op een kleine teleurstelling waren uitgedraaid en de Tasman de grootste van NZ is. Bij aankomst aan de top was het eerste wat je zag een bord met daarop de tekst: “Where is the glacier?”. Nu ook weinig meer van te zien dus, maar het Tasman lake waar vroeger de gletsjer lag was mooi om te zien. Na deze enerverende dag besloten we door te rijden naar Lake Tekapo zodat we aan de rand van het meer de nacht door konden brengen. Ook hier is de lucht in het donker geweldig, echter hebben we dit niet meer meegemaakt en lagen we lekker te slapen.

    De volgende dag stond officieel in de planning als ‘rustdag’ na al het wandelgeweld van de laatste week. En waar beter te ontspannen dan in de Lake Tekapo Hot Springs met uitzicht over het meer zelf. En hoe het mogelijk is weten we niet, het weer was weer fantastisch en dus hebben we uren lang genoten van de ligbedjes en het warme water.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Farewell & Goodbye New Zealand

    December 20, 2015 in New Zealand ⋅ ⛅ 16 °C

    Onze laatste 2 dagen alweer in dit schitterende land (Nr 1 so far). ’s Ochtends ruimen we onze camper uit en doen nog een kleine hike in het Peel Forest naar een grote oude boom (omtrek 9 meter en zo’n 1000 jaar oud volgens de Lonely Planet). ’s Middags halen we onze Jeanette nog even door de carwash en dan leveren we haar echt in. Voelt toch een beetje raar. Na 38 dagen is het echt je eigen huisje geworden. We zijn beland in Christchurch op de eerste en enige hittegolfdag tot zover. Dit betekent een stralende zon en 32 graden, niet slecht en alvast even goed om in te komen voor onze volgende bestemming: Bora Bora. Christchurch is nog steeds een stad in opbouw na de grote aardbevingen in 2010 en 2011. Het hele centrum is hierdoor verwoest geraakt en er staan nog steeds gebouwen die onbewoonbaar zijn verklaard, maar waar niets mee gebeurd is in al die jaren. Andere gebouwen zijn neergehaald waar er een grote vlakte zichtbaar is of de gebouwen zijn in wederopbouw. Dat dit nu al 5 jaar duurt is vanwege de verzekeringsmaatschappijen die niet willen/kunnen uitbetalen hebben we begrepen.
    Aan de andere kant zijn er wel mooie kunstinitiatieven ontstaan en is een shopping mall volledig in zee containers geplaatst, deze waren al heel snel weer up-and-running en zijn tot vandaag een grote trekpleister. Ze hebben hier ook een foodcourt waar een soort pop-up restaurants uit caravans worden gerund. ’s Middags lopen we hier rond en we besluiten hier terug te komen voor het eten, maar dan blijken alle tentjes dicht te zijn, behalve een Lebanese souvlaki tent. Wij hebben dus heerlijke spicy souvlaki/döner Lebanese stijl gegeten van onze laatste NZ dollars :)    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Internationale datum grens

    December 21, 2015 in French Polynesia ⋅ ☀️ 29 °C

    21 december om 22.00 uur: In ons lekkere bedje in het hostel in Christchurch gaan we slapen nadat we nog net de broodjes voor morgen hebben gesmeerd en de was uit de wasmachine hebben gehaald voordat de security ons uit de keuken jaagt.

    22 december om 6.30 uur: Piep Piep Piep, de wekker gaat en we pakken onze laatste spullen in voordat we de bus nemen naar het vliegveld. Daar aangekomen staat op de borden dat onze vlucht van Christchurch naar Auckland ‘delayed’ is. Dit is geen goed teken, want we moeten onze internationale vlucht halen naar Tahiti om 16 uur! De dame aan de balie geeft aan dat de vlucht waarschijnlijk wordt vertraagd naar half 3, waardoor we onze overstap niet redden. Ook de vlucht van 2 uur later is ‘vertraagd’ naar half 3. Wij hadden meer dan 4 uur overstap tijd ingerekend in ons schema maar dit blijkt dus niet voldoende te zijn. We worden verwezen naar de desk van Air New Zealand om een nieuw ticket te kopen. Het zweet staat al op ons voorhoofd, maar gelukkig gaat er elk uur een vlucht naar Auckland en boeken we een vlucht die 10 minuten eerder gaat dan onze oorspronkelijke vlucht. We kunnen ons geld bij Jetstar wel terugkrijgen, maar de extra kosten van de nieuwe vlucht (die uiteraard 3 keer zo duur is last minute), moeten we nog maar zien terug te krijgen...

    22 december om 10.10 uur: Het goede nieuws: We zitten in het vliegtuig naar Auckland en we komen op tijd aan om onze aansluiting te halen, jippie! We lopen nog even naar de Jetstar balie om te klagen en een claim in te dienen (and now... we wait...)
    Ondertussen ook nog even duty-free geshopt, wijn en champagne is niet te betalen daar, dus nog even flink ingeslagen :)

    22 december om 16.00 uur: We vertrekken naar de luchthaven van Papeete op Tahiti in Frans Polynesië. In de lucht raakt Anika aan de praat met Greg uit Polen en al snel wordt het gezellig met een paar flesjes ‘sparkling wine’ erbij (heerlijk zo’n all-inclusive vlucht). Greg is ongeveer overal geweest waar wij zijn geweest incl. Zuid Amerika waar wij nog naar toe gaan, dus weer goede reistips opgedaan.

    21 december om 22.00 uur: We landen op Tahiti en zijn tijdens onze vlucht door de internationale datum grens gegaan, dit houdt in dat het dus 24 uur vroeger is, en het opnieuw 21 december om 22 uur is en we de dag gewoon opnieuw kunnen doen! Rare gewaarwording... Anika doet het denken aan de film ‘Groundhogday’ waarin een tv-verslaggever dezelfde dag opnieuw beleeft en waarin elke dag de wekker om 6 uur gaat en het ‘marmotten of groundhog day’ is. Zo’n deja-vu beleven we, al is deze dag minder relaxt. Omdat we laat aankomen op het vliegveld en we de volgende dag al meteen de eerste vlucht pakken naar Bora Bora besluiten we om lekker cheap als echte backpackers op het vliegveld te blijven slapen. Helaas is het geen luxe vliegveld met lekkere bankjes maar wordt het ouderwets op de grond liggen. Gelukkig hebben we een paar dekentjes van eerdere vluchten bewaard en liggen we er toch nog een beetje gezellig bij (zie foto).

    22 december om 6.30 uur: Deja-vu momentje, de wekker gaat om dezelfde tijd als gister (wat dus eigenlijk vandaag is, verwarrend zo’n datumgrens!). We zijn in Frans Polynesië, wat betekend dat er overal Frans wordt gesproken en ook overal baguettes (stokbrooden) te vinden zijn. Zo ook bij de McDonalds: de McBaguette! Heerlijk toasted als ontbijt! We checken snel in, want Anika had gelezen dat het ‘free seating’ is à la Ryan Air, en je een stoeltje aan de linkerkant van het vliegtuig moet bemachtigen omdat je dan mooie views over Bora Bora hebt als je aan komt vliegen (zie foto!).

    22 december om 10.10 uur: We arriveren op Bora Bora en zien inderdaad de mooie eilanden liggen, echt een tropisch paradijs. Het vliegveld bevind zich op een eilandje voor de kust en met de boot worden we naar het enige stadje gebracht, een mooie tocht door de lagune. We worden opgewacht door een Polynesische (lees: gezette) vrouw met een bordje van onze bungalow, na een ritje van 15 minuten komen we aan en duiken we linea recta ons bed in. Eerst even 2 uurtjes slaap bijpakken, want die hebben we echt gemist. Zo’n dekentje op de grond is niet echt heel goed voor je nachtrust. ’s Middags duiken we heerlijk de zee in en maken we de kerstkaart met de kerstmutsen die iedereen als het goed is ontvangen heeft :)

    Een bijzondere ervaring zo’n datumgrens. Al geldt dit niet voor Mike, aangezien hij toch nooit weet welke datum het precies is.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Paradijs in Bora Bora

    December 24, 2015 in French Polynesia ⋅ ☀️ 29 °C

    Bora Bora, wat valt hier over te zeggen? Witte zandstranden, meest heldere water ooit gezien en wat een lagune. We kunnen ons zelfs voorstellen dat het voor velen ook tegen kan vallen, want er is naast allerlei dure wateractiviteiten weinig te doen. Wij hadden hier weken kunnen vertoeven met op het strand liggen en uitkijken over de lagune, dit lukt ons op geen enkel ander strand. Het is echt een betoverend stukje op deze aardbol (door de palmbomen zie je het eiland bijna niet meer). Als je vanaf het strand een paar meter de lagune instapt kun je zomaar eagleray's en stingray's tegen komen, hoe gaaf!

    De feestdagen gingen hier volledig langs ons heen zonder de familieaangelegenheden, op de lol die we hebben gehad met het maken van de kaart na dan. Wij besloten de kerst bijzonder te maken door vier keer te gaan duiken. Het is hier dan weer niet zo dat er een veelvoud aan exotische vissen in het water aanwezig is, wat je misschien wel verwacht. Wel waren het onze leukste duikdagen ooit, met: oog in oog met 3m lange lemon sharks die om ons heen cirkelen, black-tip sharks, enorme school (>100) giant barracuda's, eagleray's, een mantaray, een turtle (helaas miste Anika deze) en meer moois in een onderwaterwereld met zo'n 40m zicht. We besluiten meteen om ook op Paaseiland te gaan duiken, aangezien daar het zicht soms zelfs 60m kan zijn.    Read more

    See translation
  • Anika and Mike around the worldPacificTraveler

    Rapa Nui

    January 2, 2016 in Chile ⋅ ⛅ 26 °C

    Na de vreemde kerstdagen op Bora Bora konden we ons opmaken voor Paaseiland en de eerste indrukken van een nieuw werelddeel (en lekker Spaans praten ahum).

    Het begin viel even zwaar met wederom een korte nacht op het vliegveld in Papeete, en daarna een vlucht van 5u met ook nog eens 5u tijdsverschil. De eerste dagen stonden dan ook in het teken van relaxen en bijslapen, al ging dat moeizaam met een kamergenoot die volledige bossen deed verdwijnen in zijn slaap en het klamme klimaat hier. De temperatuur is iedere dag 24 graden ('s nachts 23), op zich best lekker, alleen de vochtigheid is iedere dag boven de 90% en er zijn dagen bij geweest van 100%.

    Voordat we het goed en wel beseften was het al weer Oudjaarsdag. We hebben de feestdagen traditie doorgezet en zijn weer gaan duiken. De duikschool was niet al te professioneel en om 9u duiken betekende meer iets van 10:30, maar uiteindelijk hadden we alle apparatuur en werkte alles ook nog. Tijdens deze duik kreeg Anika officieel de naam van 'Turtle misspotter' en vroeg een Japanner voor de grap aan haar of ze het Moai beeld (kenmerkend beeld van Paaseiland, deze zo'n 4m lang) op de zeebodem toch wel had gezien. Maar met name het rotsachtige landschap onder water was indrukwekkend en erg leuk om voor het eerst met zaklantaarn een echte grot in te gaan (Le Cathedrale).

    Tijdens de 2e duik ontmoetten we Nick uit België en raakten al snel aan de praat. Uiteindelijk hadden we voor Oudjaarsavond samen een leuke groep mensen bij elkaar gekregen (nog wat meer NL'ers, paar Fransen en een Amerikaan). En wat een avond werd het! Het hele eiland kwam naar één locatie langs de oceaan waar iedereen de gehele avond vermaakt werd met dans en muziek. Het vuurwerk was werkelijk fenomenaal. Dit spektakel kan in een adem genoemd worden met de welbekende grote steden en dat op zo'n klein eilandje. En wie denkt dat ze de polonaise alleen in NL kennen. Nee hoor, de Rapa Nui kennen het fenomeen ook. Nadat al het bier en de champagne op was (bring your own festival) gingen Mike en Nick op zoek naar nieuw bier. Dit werd een fles wodka, cola, drie bekertjes en een beker ijsklontjes. Uiteindelijk zijn we nog met zes man op de achterbank van een taxi beland samen met onze duikinstructeurs van die dag en naar de enige club op het eiland toegereden. Na een lange nacht hoorden we de volgende dag van onze roomie dat we rond 5:30 binnen waren komen zetten. En nee, dit keer geen last van zijn gesnurk gehad.

    Na een vrij vervelende 1 januari, besloten we 2 januari dan toch maar een scooter te huren en het eiland eens te gaan verkennen. Of we nog steeds uit ons doen waren van O&N weten we niet, maar helaas ging het hier op de scooter een keer mis. De scooter was relatief klein en met ons gewicht wilde hij amper een bocht maken. Daarom waren we al erg voorzichtig, maar viel de schade aan Mike en de scooter toch tegen na een glijder met 10 km/h (al is dit een schatting, want de km teller was kapot) over grind en gravel. Gelukkig bij het inleveren geen schade geconstateerd, al kon hij dat niet echt zien van een afstandje. Wij zagen het vrij duidelijk, maar we waren ook duidelijk niet de eersten geweest met een valpartijtje.

    Het eiland is vrij apart met een geheel eigen sfeer en natuurlijk zijn de Moai standbeelden die zo kenmerkend zijn voor Paaseileind best indrukwekkend. Al zal bij ons de geweldige oud en nieuw langer bijblijven dan de stukken steen. Volgend jaar O&N weer op Rapa Nui! Wie gaat er mee?    Read more

    See translation
    Trip end
    January 3, 2016
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice