Assenede

Echt bezig aan de terugreis door het koude Frankrijk.
Bijzonder dat alle wegen dwars door de stadjes heengaan. Ze houden heel erg van rotondes, wat samen met de stadjes de snelheid er wel uithaalt.
De stadjes zijn hier wel prachtig, veel vakwerkhuizen en veel groen.
Tenslotte kom ik in Val-de-Saane op een fijne, groene camperplaats terecht. Een stadje met mooie vakwerkhuizen en een kerk met prachtige ramen.
Ik heb last van de kou, de winterkleding wordt weer opgezocht en de slippers worden verruild voor dichte schoenen.
Na 2 nachten, op 22 mei, weer een stukje rijden op weg richting Gent.
Dat heb ik niet gehaald. Onderweg stopte ik bij een benzinepomp en kreeg plotseling pijn op de borst, begon te zweten en te trillen en voelde me helemaal niet goed en durfde niet meer verder te rijden. Voor het eerst in mijn leven 112 gebeld en er zou een ambulance komen, gelukkig spraken ze Vlaams dat is toch wat makkelijker dan Frans.
Met de sirene aan naar het ziekenhuis. Allerlei testen waar niets uit kwam.
Het was niet mijn hart dat klopte te snel maar okay. Bloeddruk was te hoog, maar ja ik had best wel stress.
Echo's gemaakt, röntgenfoto's, bloed afgenomen, infuus aangelegd, urine onderzocht.
Ik moest een nachtje blijven.
Onderweg had ik nog gedacht hoe gezellig het zou zijn als ik niet alleen was, nou mijn gebed was verhoord. Ineens heel veel mensen die voor mij zorgden. Nou zeg, zo had ik het niet bedoeld.
Volgende dag alweer bloed afnemen, maar ook toen niets te vinden.
Ze denken dat het iets met mijn galblaas te maken had.
Toen ik smorgens wakker werd en vanuit mijn bed uit het raam keek van de 4e verdieping kwam er plotseling een witte duif op het kleine randje aan de buitenkant zitten, dat was heel bijzonder. Een witte duif staat voor vrede, liefde, trouw maar ook voor genezing en hoop.
Hij bleef een tijdje zitten, draaide zich om zodat zijn kopje naar mij toegekeerd was. Ik had tijd om mijn telefoon te pakken en hem/haar te fotograferen.
De duif heeft geholpen want smiddags mocht ik het ziekenhuis uit.
Op 24 mei had ik bij Marieke afgesproken in Oosteeklo, dan moest ik nog een nachtje ergens anders blijven. Dat vond ik eigenlijk ineens eng in mijn eentje. Dus de stoute schoenen aangetrokken en Marieke gebeld of ik twee nachtjes bij haar mocht blijven slapen.
Gelukkig zei ze ja en ben ik in haar leuke huis met de 3 katten lekker opgeknapt.
Ook nog langs de kapperschool en de moestuin geweest, ik ben weer opgeladen.
Was al met al een heel avontuur.
Vandaag via mijn moeder weer naar Texel en dan is de camperreis ten einde.Read more