Let's go to Memphis in the meantime

Vroeg op en de zon die schijnt, zong Huub eens. En vandaag is zo'n dag. Het mooie huis in Nasville achter ons gelaten om via Loveless cafe de Natchez Pakrway op te draaien.

Maar eerst ontbijten bij Loveless cafe. Al sinds 1951 de stek voor biscuits, gravie en fried chicken. Een druk bezocht plekje. Rijen auto's voor de deur en 20 minuten wachttijd voordat er een tafel vrij is. Van binnen is er sinds '51 zo te zien niet veel veranderd. We worden hartelijk ontvangen door de table-seater. De ober belooft ons 1 ding: you won't go home hungry. En hij was damm right. Tot vanavond hebben we niks meer gegeten.

Wat er op tafel stond? Heerlijke biscuits (een soort broodje dat het midden houdt tussen een brioche en een Drents hardebroodje). Eerst een stapel biscuits met homemade jam. Daarna een bord vol vlees op de biscuits of wafels, moddevette dikke jus en grits met kaas

Allemaal ongelofelijk lekker, maar vooral veel....heel veel.

Totaal volgeschranst vertekken we naar de Natchez Parkway. Die is natuurlijk rond deze tijd groener dan groen. Met 45 mijl per uur stuurt Steef ons steady over de geleidelijk steeds meer slingerende Parkway. Bij Henderson maken we een ruime bocht naar Memphis.

Nog even een stop in Whiteville, waar het enige cafe, genaamd "Country", ons voorziet van bakken vol slappe koffie en een home made pecan pie. En hoewel ze een cafe heeft van hooguit 10 vierkante meter, het interieur nog het meest weg heeft van een schafthut en het systeemplafond dat langzaam aan het onbinden is, heeft ze haar merchandise goed op orde
....er zijn T-shirts met haar logo.

In Memphis aangekomen vinden we ons onderkomen voor komende nachten. Achtien hoog in een voorheen luxe appartementencomplex met alles behalve subtiele romatische elementen. Op 18 hoog kijken we over Memphis heen als een roofvogel. Het is hier en daar wat aftands, maar de plek is uniek.

En ja aan de overkant zit het beroemdste bbq restaurant van Amerika (zeggen ze), Charlie Vergos' Rendezvous. Een enrome vreetschuur in een oud bankgebouw. En blijkbaar sparen ze al 100 jaar troep, want het plafond hangt er vol mee en de kasten puilen uit. Grotere varieteit in onzinnige prullaria als hier wordt getoond in kasten, aan muren en aan plafond is gewoon niet mogelijk. En iedereen heeft er gegeten, van Henry Kissinger tot The Rolling Stones. De ober doet gelijk een goede suggestie (neem van alles wat) en zet binnen no time de tafel vol overheerlijk bbq vlees, pickels, potatosalad en bier.
Tot aan onze ellebogen zit het vet, zo lekker en smerig.
Door de afwashulpen worden we nog even aangemoedigd om vooral door te gaan als bandje. Slaat nergens op, maar het enhtousiasme is zo groot dat je er bijna in gaat geloven.

Daarna afdruipen naar Bealestreet voor een paar bier, want voor de muziek hoef je daar niet heen. Matig is misschien de beste omschrijving. Wel gezellig, dat dan wel. En nu slapen op 18 hoog. Hoop niet dat het gaat waaien, want dan gaan we dat voelen.Read more