“Tarka the Otter” (1967)

8 juni 2025 van Seaton naar Langport • Weer: zonnig tot licht bewolkt, 19 °C

Een kalme tocht door de rivierdalen van Devon en Somerset – precies zoals Tarka zwemt door het landschap: nieuwsgierig, lichtvoetig en een tikkeltje eigenwijs.
Een relaxte dag zou het worden. Ik hoef maar 65 kilometer van Seaton naar Langport. Het weer is lekker, graadje of 19, en de wolken temperen de zon een beetje. Ideaal fietsweer. Ik begin met wat klimmetjes om Seaton uit te raken en Devon vaarwel te zeggen. Daarna duik ik Somerset in, waar het landschap langzaam glooiend wordt. Minder spectaculair dan gisteren misschien, maar wél mooi. Weidse uitzichten, schapen in de velden, dorpjes alsof ze uit een BBC-kostuumdrama zijn gewandeld. En opvallend: iedereen is spraakzaam vandaag. Misschien hangt er al iets zomers in de lucht. Of ze zijn blij dat het weer maandag is.

Ik volg eerst de National Cycle Network Route 2, en halverwege stap ik over op Route 33 die me richting de beroemde Somerset Levels brengt.
De eerste halte is Colyton, een middeleeuws pareltje met goudgele gebouwen en kleine straatjes waar je alleen fluisterend durft te fietsen. Daarna rijd ik via Whitford richting Axminster, een van de grotere plaatsen in de streek. In Whitford wordt het Flowerpot Festival van 7 juni al stevig aangekondigd—het hoogtepunt van het jaar. In een voortuin heeft de voorzitter alvast een bloempot-raket neergezet, volledig in zilverpapier. Het doet sterk denken aan een overenthousiast Vaderdagproject van groep vijf. Ik had graag gezien wat alle andere deelnemers allemaal kunnen met een bloempot.

In Axminster neem ik een pauze voor een goede kop koffie en een vers tray bake: een warme kersencrumble. Het marktplein is prachtig, met karakteristieke gebouwen.

Daarna via Chardstock – hier begint duidelijk het dal. Somerset is het laagste stuk van Engeland en op sommige plekken ligt het zelfs onder zeeniveau. Vanaf Chard naar Ilminster volgt mijn route deels een voormalig spoortraject. In Donyatt staat nog het oude perron, en tussen de bomen zit ineens een meisje met een koffertje op het perron, zo lijkt het in het donker van het bos. Het blijkt een levensecht bronzen beeld.

Ilminster is weer zo’n mooi stadje. Elke winkel heeft een vlag met een afbeelding van wat er verkocht wordt – lekker overzichtelijk. Ik lunch bij The Kitchen on Silver Street: loeihete cottage pie met dubbel cooked chips. Lekker, maar een beetje zwaar.
Via Whitelackington, een klein dorpje met schattige cottage gardens, fiets ik richting Barrington. Zo’n dorp waar de tijd stilstaat: rieten daken, stenen muurtjes en een cricketveld dat er al eeuwen ligt. Vlak achter Barrington ligt Barrington Court, een schitterend landhuis in Tudor-stijl, met Engelse tuinen die lijken te zijn geknipt uit een brochure van de National Trust. Voor het café staan strandstoelen op een strak grasveld, en voor ik het weet lig ik languit in het zonnetje, doezelend, bijna vergeten dat ik nog koffie heb besteld.

Dan door naar Muchelney, letterlijk “groot eiland”. Het ligt midden in de Somerset Levels, een eeuwenlang drooggelegd wetland met een eigen, bijna mystieke sfeer. Hier staat ook Muchelney Abbey, ooit een machtige benedictijner abdij, gesticht in de 7e eeuw. Grote delen staan nog overeind, maar helaas: op maandag gesloten.

De laatste kilometers richting Langport zijn vlak. De Somerset Levels zijn bijzonder: een eindeloze lappendeken van graslanden, doorkruist door rhynes (drainagekanalen), met hier en daar een eilandje waar een dorp boven de waterspiegel uitsteekt. In de verte zie ik de Glastonbury Tor al liggen, als een mystieke vinger naar de hemel.

Langport zelf is ook weer zo’n charmant stadje, gelegen aan de rivier de Parrett. Het noemt zichzelf met recht het ‘Hart van de Somerset Levels’.
Ik doe nog wat boodschappen en fiets dan door naar mijn slaapplek: een herdershut 2 kilometer boven Langport. Mosgroen bouwkeetje, in een weiland, met buiten een douche en wc, binnen een bed, bank en wasbak. Rondom lopen kippen, ganzen, vreemde vogels, paarden en een paar slaperige honden. Even schakelen na alle luxe appartementen, maar eerlijk is eerlijk: dit is minstens zo leuk.

Morgen weer een makkie: 70 kilometer door vlak land met een omweg naar Wells, waar ik een rustdag plan. Eerst maar eens kijken hoe de hanen zich vannacht gedragen.

Filmpje: https://youtu.be/dcqu-xFWRK4Lue lisää