Praça da Sé

Na een reis van 15 uur zijn we dan aangekomen. Snel een uber opzoeken en inchecken bij de hotel in downtown São Paulo. São Paulo is een miljoenen stad. Er wonen ruim 12 miljoen mensen, TWAALF MILJOEN, gaat het niet.
We hebben wat rond gelopen door São paulo, het is niet echt mijn stad. Het is een stad vol met wolkenkrabbers en nog meer wolkenkrabbers. In al die wolkenkrabbers wonen en werken allemaal Paulista's, een Paulista is namelijk een inwoner van de stad São Paulo.

São paulo is een stad waar veel daklozen mensen zijn, op elke hoek, elk gras veldje, viaducten ze zijn overal. Hier schrok ik van, dit is niet oke. De stad heeft altijd al veel daklozen gehad maar sinds de pandemie is het alleen maar erger geworden. Het aantal daklozen is met wel 80% gestegen sinds de pandemie. Het verschikkelijke van alles is dat daklozen worden gezien als ongedierte, en dat was ook te zien. Ze hebben letterlijk niks, geen kartonnen doos, geen deken helemaal niks. Ze slapen op de koude stenen en worden door de politie mishandeld. De spullen die ze bij elkaar zoeken worden in de fik gestoken en zo gaat dat over en over again. Heel erg voor deze mensen, er is 0 systeem om deze kansarme mensen te helpen naar een betere toekomst.

De avonden voelden eng en grimmig aan, zodra de zon onder ging voelde ik me gelijk onveilig en wilde dan ook snel naar binnen. Met een uber kan je veilig over straat en dat deden we dan ook.

Op zaterdag avond zijn we wat gaan drinken met een kennis Marlon. Een vriendin van Sandro heeft hem leren kennen toen zij op reis was in Nepal. Hij is een DJ en wist waar hij ons naartoe moest brengen. São Paulo is een extreem gay vriendelijke stad. Achter een hek was een heel kruispunt afgezet met hekken waar je 'veilig' op straat kon drinken. Super leuke avond gehad.

Zondag hebben we de stad verkend. En zijn naar Paulista avenue gelopen. Op zondag word die straat afgezet en mogen er geen auto's rijden. Marktkraampjes, dansers en muziek. Het weer zat niet mee maar met de zon lijkt mij dit een gezellige straat waar veel plezier Gemaakt kan worden. In de namiddag zijn we ergens wat gaan eten.
Ik: ''Weet jij wat Feijoda Paulista is''
Sandro: ''Nee, geen idee laten we dat dan maar bestellen''
We kregen een hele pot vol met bonen en stukken vlees erin, geel poeder, een soort fijn gesneden kool en rijst, heel veel rijst. Het vlees smaakte, hoe zal ik het zeggen, bijzonder. Met iets wat argwaan toch maar alles opgegeten. Eenmaal terug in het hotel wat onderzoek gedaan op google naar de Braziliaanse keuken, had ik dat maar niet gedaan. Varkenspoten en varkens staarten zijn niet echt mijn ding. Het gele poeder dan weer wel. Het heeft de naam Farofa and i love all of it. een smaakverfijner, ik noem het de aromat van Brazillië. je eet dit bij de rijst, maar gooi het met liefde over mijn komkommer, tomaat, stukkie kip ALLES.

São Paulo is een bijzondere stad, rijkdom en armoede liggen heel dicht naast elkaar maar ook heel ver uit elkaar, te ver uit elkaar. Zonder hulp zie ik het alleen maar erger worden. Dus hup Bolosonaro haal dat stuk stront uit je rotte ogen en help die mensen!Baca selengkapnya