34. De Muur – 72 km, 1600 hm

Vandaag verlaten we de Pyreneeën via een muur, dat is jargon voor een steile helling. Maar eerst moeten we nog de Col d’Agnes (1568, 1e cat) over en die is ook niet mis. Direct na Aulus les Bains begint het spektakel met een aantal steile kilometers. We rijden zo zuinig mogelijk omhoog om krachten te sparen voor de muur.

Sinds gisteren is het weer aan het veranderen. Er was onweer voorspeld maar gisteren hielden we het nog droog. Vandaag zien we al meteen wolken die regen beloven. Tijdens de beklimming hebben we een mooi uitzicht op de bergen rondom en terug over het dal. De Col d’Agnes ligt heel mooi onder een imposante kartelige berg.

Na de afdaling komen we in Massat, waar overal genaaide poppen bij huizen staan. We kopen een pak sap en bananen om energie op te doen voor de klim waar we nogal tegen op zien vanwege het hoogteprofiel.

De Col of Mur de Péguère (1375, 1e cat) jaagt schrik aan vanwege de laatste 3,6 km. Het hoogteverschil op dat deel is 425 m over 3600 m. Dat is gemiddeld 11,8%, maar de 1e helft is aanzienlijk steiler. Gelukkig begint de klim met een aanloop van 6 km op ca 5% zodat we goed kunnen opwarmen. Als we bij het steile gedeelte komen worden we nog aangemoedigd door een waarschuwingsbord ‘18%’ maar we geven ons niet gewonnen. We bijten door en komen allebei fietsend boven. We zijn blij, een beetje opgelucht, maar vooral super trots op elkaar.

Bovenop de col komen we weer een groot plakkaat tegen waarop het motorfestijn van morgen wordt aangekondigd. We hebben een goede keus gemaakt om vandaag de twee laatste cols van de Pyreneeën te doen. We krijgen niet veel tijd om te genieten van de prestatie en het uitzicht. Aan de andere kant van de col is de het heel donker en er waait een kille wind. We dalen een heel eind af en zien nog net kans om langs de weg thee te zetten en een boterham te smeren. Dan begint het te rommelen en we voelen wel aan dat het nu snel kan gaan regenen. Het mag ook wel eens een keer trouwens, ook dit dal is weer heel uitbundig groen maar huilt met droge tranen. De laatste kilometers naar Foix rijden we in de regen. Als we net op de camping zijn barst de bui echt los en regent het geruime tijd heel hard. Het dondert en bliksemt voortdurend. Gelukkig is er een schuilhut waar we een gunstig moment afwachten om de tent op te zetten.Leggi altro