Jimmy Judd Reef

Vandaag gingen we met een boot mee de oceaan op opzoek naar wilde beesten. We moesten ons om 10:30 melden de aanbieder van deze expeditie. Het bleken Nederlandse mensen te zijn dus Manne was blij dat hij eindelijk even wat te lullen had in het Nederlands. Nadat wij onze reddingsvesten hadden aangetrokken, en Wilfred pillegies tegen het zeeziek zijn had ingenomen was het tijd om met onze gids mee de boot op te gaan. Het was een dichte boot met comfortabele leren banken en met de 2x 300pk motoren aan de achterkant knapte dat ding de haven uit. Opzoek naar zeedieren en andere beesten. Het was al snel raak! Een walvis gespot aan de linkerkant van de boot. Om de beesten de ruimte te gunnen moesten we wel op afstand blijven. Gelukkig waren we goed voorbereid met een verrekijker en een zoom lens op de camera. Toen de walvis eenmaal onder water bleef was het tijd om tussen de mooie eilanden door te varen die de kust van Canada lief heeft. Prachtige huizen waren te zien alleen voor de celebs en de aller rijksten in dit land. Tussen het geslinger door kwam het tij opzetten en ontstonden er flinke golven en stromingen onder onze boot. Doordat er relatief veel zeewater door het kanaal gaat ontstaan er rare stromingen en zelfs draaikolken. Leuk om dit natuurverschijnsel eens te zien. Om een uur of 13:30 was het tijd om eens een boterham te eten die onze skipper had gemaakt. Dit was goed binnen te houden en we kregen (op Anke na) ook nog een zakje chips. Die van Anke werd onbedoeld opgevroten door onze skipper. Anke was not amused dus te sfeer was de rest van de middag om te snijden. We stopten nog even bij de VVV zeehonden. Die beesten doen niets anders dan met hun vette pels in de zon liggen en af en toe het water in duiken om de pens te vullen met vis. Wel leuk om ze een keer in het echt te zien ipv in de dierentuin. Na een nogal hobbelige terugweg waren we bijna bij de haven toen daar plots nog een walvis opdook. Het bleek dezelfde te zijn als de heenweg, dus of deze ook de stempel VVV moet krijgen weet ik niet. Eenmaal aan land ging Wilfred naar de MacDonalds tussen de junkies en daklozen even wat eten scoren terwijl Manne en Anke in de speeltuin vlakbij de haven gingen spelen. Toen we eenmaal het eten ophadden spraken we nog met een Nederlands stel die ook met hun zoontje hier waren. Na wat heen en weer gelul bleek de man een soort van collega te hebben die ook in Vaassen woont. Hé maar dat is ook toevallig zeg! Hoe heet die dan misschien kennen we ‘m wel? “Hij heet Rens Wegerif of Rannebeer”. Da minte gei toch nie!? Das mien breur! Het was lachen en ook bijzonder dat je aan de andere kant van de wereld mensen treft die zelfs iemand uit je familie kent. Eenmaal terug op de camping kon Manne nog even spelen en toen onder de douche. Na het douchen werden we nog even getrakteerd op een walvis bij ons voor de camping en toen was het tijd om te gaan slapen. Morgen verlaten we Vancouver Island weer en zetten we weer koers richting de Rocky Mountains!Read more