Maro

Vanmorgen ging het net als de andere morgens, koffie en een heerlijk ontbijtje. Het zat me al niet lekker omdat het zo ongelijk voelt. Daar had ik gisteravond over nagedacht en besloten dat ik dat zou zeggen, duidelijk zijn dat iets tussen ons er niet in zit vanwege taalproblemen en omdat er zo ver uit elkaar wonen en dat ik weg zou gaan. Dat gesprek heb ik na het ontbijt gedaan, met behulp van Google Translate, en hij nam het rustig op. Maar zei erop dat het toch geen kwaad kon om met elkaar op te trekken. We hebben echt heel erg veel gemeen. En ja dat is natuurlijk zo, ik wil geen verwachtingen wekken en kap daarom snel contact met een man af omdat ik het ongemakkelijk vind dat er misschien iets anders achter zit dan alleen vriendschap.
We hebben besloten dat we gewoon zolang het leuk is tijd met elkaar door brengen. Dus vandaag weer een programma met de buurman. Dit keer op de fiets naar Maro een dorpje achter Nerja. Wat fietst die man toch hard, soms kan ik hem op mijn Norman bijna niet bijhouden. Eigenlijk ben ik nog nooit een man van 70 tegengekomen waar ik het tegen afleg, maar in deze moet ik mijn meerdere erkennen. Eerst nog even in Nerja naar een galerie/museum. Een schitterend gebouw met mooie betegelde muren en prachtige trappen met een expositie van Francisco Martín. Er hangt heel veel dat met Don Quichotte te maken heeft en toevallig heeft buurman Franco ook een voorliefde voor Don Quichotte.
En daarna naar de waterval van Maro, stelde niet veel voor, waarschijnlijk in het voorjaar als de sneeuw smelt wel. Onderweg kwamen we een groepje mensen met een muilezel tegen, die waren ook onderweg naar Maro. Leuk hoe ze steeds stopten om de muilezel uit de berm te laten eten. Ze hadden hun bagage en tenten op de muilezel en liepen elke dag een klein stukje verder. Het waren Engelsen die al twintig jaar in Spanje zijn en ze waren niet van plan om terug te gaan naar Engeland.
Al met al een moeilijk begin van de dag maar daarna toen de lucht geklaard was een hele leuke dag.Read more