Cornelia op zoek naar de zon

Toen ik bij het huis van Monica kwam om Octobus op te halen bleek ze niet thuis te zijn. Gelukkig was haar zoon er wel, maar die wist niet waar de sleutel lag. Na zoeken en bellen eindelijk contact met Monica en de sleutel gevonden. Ik dacht dat ik chaotisch was, maar aan die vrouw kan ik niet tippen 😂
Heel gelukkig met mijn Octobus, mijn eigen plekje. Eerst een overnachting bij Velez Malaga en de volgende dag direct begonnen met trainen voor de tweede etappe met Justus van Lissabon naar Santiago de Compostela, die op 1 april (nee geen geintje) start. Met de grote rugzak op zo'n 3,5 km heen en 3,5 km terug. Wat was dat zwaar in het begin. Vooral omdat Franco met z'n normale snelle gang er vandoor ging en dan ben ik geneigd om hem bij te willen houden. Na een tijdje stond hij te wachten en heb ik gezegd dat hij gewoon door kon lopen en dat ik er in mijn eigen tempo wel achteraan kwam. Dat was een goede afspraak, nu kon ik mijn eigen tempo gaan zoeken. Na verloop van tijd was het alsof de rugzak begon te wennen en had ik niet meer zoveel last. Aangekomen in Velez Malaga was er veel te zien. We kwamen langs een gebouw waar Fundacion Maria Zambrano op stond, eerlijk gezegd was ik in eerste instantie geïnteresseerd in het toilet dat ik op de gang zag, maar daarna genoten van een prachtige tentoonstelling over het leven van Maria Zambrano. Waar had ik die naam eerder gezien? Oh ja het treinstation in Malaga heet Maria Zambrano, maar daarmee wist ik nog niet wie die vrouw was. Ik plaats hieronder een stukje over haar voor de geïnteresseerden:
"María Zambrano werd in Velez Malaga geboren, vandaar die tentoonstelling daar over haar leven. Zij geldt als een van de belangrijkste Spaanse filosofen van de twintigste eeuw. Aan het einde van de Spaanse burgeroorlog, in 1939, moest ze haar land ontvluchten, en het grootste deel van haar leven bracht ze in ballingschap door. In 1988 kreeg ze als eerste vrouw de Cervantesprijs toegekend."
Nou dat was nogal wat, deze vrouw heeft voor die tijd veel betekend.
In een aparte zaal een expositie van schilderijen van Joaguín Lobato een dichter en schilder, ook geboren in Velez Malaga. Deze twee passen goed bij elkaar want Lobato schilderde veel vrouwen, prachtig in één gebouw bij elkaar gebracht. Daarna een klim omhoog, nog steeds met de grote rugzak op, naar een kloosterkerkje, wat een schitterend uitzicht bood en ook een mooi kerkje.
Ja en toen alleen de weg terug nog, het eerste stuk was makkelijk maar naarmate de kilometers vorderden werd het zwaarder. Ook nog even boodschappen doen voor het eten. Nou ik heb echt wel meer dan 10 km gelopen ipv 7.
En ja dat moest ik bezuren, de volgende dag hoofdpijn vanuit mijn nek. Dus een dag helemaal niets. Alhoewel aan het einde van de dag nog naar Nerja gereden om op ons plekje te kunnen staan, maar dat was bezet. Een eindje verder was wel plaats, dus dan dat maar.
Vanmorgen was ons plekje weer leeg, dus snel verkast en nu staan we op ons oude vertrouwde plekje.
Vandaag weer de wandelschoenen aan en de rugzak op, in mijn eentje 3,7 km heen en dus ook weer terug. Voordat ik op weg ging eerst de rugzak beter afgesteld en dat ging een stuk beter dan eergisteren. Lekker lunchen op een uitstekend stuk rots, onder een hek doorgegaan, genoten van de aanstormende golven die bijna mijn schoenen nat kregen. Het kerkje van Nerja dat de vorige keer dicht was, was nu open en het het bezoeken waard. Heerlijk op het plein zitten kijken en luisteren naar een gitarist, een sorbetijsje in de ☀️. En bij thuiskomst een heerlijke maaltijd die ik besteld had en door Franco klaargemaakt, het leven is goed!!!
Als je het recept wilt:

https://www.facebook.com/share/r/18JwEZScau/Read more