In de buurt van Livorno

Vanmorgen regende het, een mooie dag om eens lekker door te rijden over de tolwegen.
Maar eerst even koffie natuurlijk. Tom vroeg gisteren wat de naam is van de man van al die wielrenprijzen, dat is dus Luigi Maceroni. Ik heb even gevraagd of hij dat op wilde schrijven dan kan ik het nog even nazoeken later. Hij was duidelijk trots dat hij er weer over kon vertellen, natuurlijk allemaal in het Italiaans dus ik verstond er niets van 😂
Maar met het briefje kon ik later zoeken en vertalen wat hij er verder nog opgezet had. Het bleek dus dat hij de 'Wereldbeker Moors goud' (vertaling van Google van 'Mondiali moro doro') gewonnen had. En op de facebooksite van GFNY Italia, amateur wielrennen, staat dat hij 2x wereldkampioen is geweest van het amateur wielrennen. Dat is inderdaad best iets om trots op te zijn.
Om 10 uur vertrokken, nog steeds regen, een helemaal grijze wereld, een goed moment om de 412 kilometer te gaan rijden tot de plaats waar ik nu ben. Ik was om half 5 bij de supermarkt en om 5 uur op de camperplaats.
Het hoogtepunt van de dag was mijn potje koken, bloemkool/brocolli (weer in bed gezet om warm te blijven en het restje gekookte aardappelen van de vorige keer in een omelet. Alles precies op tijd klaar. De zon, die zich nog even liet zien, ging net onder toen ik buiten zat te eten.
Morgen nog maar 43 kilometer naar de haven van Livorno waar een camperplaats blijkt te zijn. Gelukkig niet zo ver want ze geven 36,4 mm regen op voor morgen in Livorno. Overmorgen in ieder geval op tijd voor de oversteek naar Corsica.Baca lagi