Nieuwe telefoon
28 Oktober, Perancis ⋅ 🌙 17 °C
Vanmorgen op mn gemakkie ontbijten, de camping betalen en alles inpakken, tralalalala
Maar toen ik de telefoon aan wilde zetten voor de navigatie leek het of ie uit stond. Opnieuw aangezet, maar dan sprong ie snel weer uit. Batterij eruit en opnieuw erin, maar het resultaat bleef hetzelfde. Nu had ik geen navigatie dat is lastig. Telefoon aan de powerbank, misschien helpt dat? Ik dacht te weten welke richting ik op moest en ik kon net zo goed gaan rijden ipv wachten op het laden. Na 20 minuten nog steeds hetzelfde verhaal, het zag er niet goed uit. Nou ja ik zal toch wel eens een bord tegenkomen met een plaats die ik herkende van de kaart? Nou nee dus, hoger en hoger ging de weg en werd smaller en smaller. Helemaal boven kwam ik in een heel bijzonder dorp terecht, dat deels onbewoond leek. Het zag er werkelijk middeleeuws uit met poorten en trappen. Maar ik kon geen fotos maken. Oh wacht ik had mijn oude telefoon nog mee, die maar even aan de lader. Simkaartje erin, maar ik wist de code niet meer en kreeg m niet geopend.
Daar kwam een tegenligger, ik gebaarde dat hij moest stoppen en vroeg waar deze weg heen hing. De bergen in was het antwoord en direct de vraag waar ik heen wilde. Toen ik de zee zei moesten ze erg lachen en vroegen waar ik vandaan gekomen was. Casette zei ik en toen moesten ze nog harder lachen, ik was juist de verkeerde kant opgereden bij Casette vandaan. Het blijkt maar eens te meer dat ik echt geen richtinggevoel heb. Ik moest helemaal terugrijden, onderweg kwam ik door een stadje en bij het tankstation, altijd goed voor koffie en noodgevallen, vragen of er iemand was die naar mijn telefoon kon kijken. De meneer belde en zei dat er over 2 minuten iemand kwam, dat is snel! Er kwam een witte bus aanrijden die helemaal ingericht is als werkplaats voor reparatie aan telefoons, maar ja weer geen foto kunnen maken.
Het bleek dat het gat waar het snoertje in gaat niet meer goed was en dat hij daarom niet meer laadde. De oude telefoon ging nog steeds niet open dus daar had ik ook niets aan. Hij had wel een soortgelijke telefoon als ik heb die kon ik kopen voor 100 euro. Daar had ik wel oren naar, maar het lukte niet om gmail of iets anders te openen. Hij belde er mee naar zijn eigen telefoon en die ging over waarop hij zei dat het zo goed was. De rest kwam vanzelf als ik thuis was. Thuis? dacht ik, voorlopig ben ik nog niet thuis en zonder navigatie kom ik nooit meer thuis.
Ik zei dat ik alleen wilde betalen als de telefoon alles deed wat ik nodig had.
Hij werd behoorlijk boos en scheldend vertrok hij.
Ik wist nu in ieder geval wel wat er aan de hand was en het idee van een nieuw telefoon zou de oplossing zijn.
Ik zag een LeClerc en dacht dat ze daar misschien wel telefoons verkopen. Dat bleek gelukkig zo te zijn en dus heb ik een paar uur in de winkel gestaan terwijl de telefoon gangbaar gemaakt werd, wat duurt dat lang zeg. In ieder geval doet de navigatie het weer en zoals je ziet ook de findpenguins.Baca lagi




PengembaraWat ben je dan hopeloos verloren, hoe deden we dat vroeger? Maar buiten je navigatie is ook je contact met de buitenwereld er niet meer, gelukkig weer opgelost, en kunnen we weer genieten van je verhalen😄
PengembaraSluit ik me helemaal bij aan
PengembaraJa waar zou je zijn zonder internet, dat is een vraag om eens goed over na te denken 🤔 Zo afhankelijk zijn we geworden 🫤