Porto-Vecchio

Vanmorgen toen ik wakker werd voelde het nog steeds niet goed op de camping. Het zou de hele dag bewolkt zijn met regen, dat maakte het nog erger. Het was nog droog en ik heb snel alles ingepakt om weg te gaan. Helemaal alleen op die camping, niemand die gisteren even was komen kennismaken. Alleen een jongen gesproken die met de bosmaaier bezig was en die zei dat het niet uitmaakte waar ik ging staan.
Ik kan heel goed alleen zijn, maar dit was een beetje te veel van het goede.
Toen ik het terrein afreed was er nog steeds niemand. Na een tijdje claxonneren verscheen dezelfde jongen, die moest bellen hoeveel ik moest betalen en toen kon ik gaan.
Dat voelde heel goed. Blijven op een plek waar het niet goed voelt helpt niet. Iets gaan doen helpt wel.
Onderweg gestopt om heerlijk te ontbijten in een leuk eettentje, weer onder de mensen!!!
En toen rijden richting het zuiden. Veel campings onderweg maar allemaal al gesloten. Om 14.00 uur had ik nog steeds niets gevonden. Even koffie drinken en daar gevraagd of er iets open was. Ja de enige camping die nog open was lag 4 kilometer terug. Eerst even bellen en ja hoor ze waren open.
Wat een verademing, een hele aardige mevrouw, een tentje waar je kunt ontbijten, eten, koffie drinken. En de camping is ook heel leuk. Veel caravans, niet allemaal bezet, maar ik zag toch wat mensen lopen.
Heel grappig is het toiletgebouw, het lijkt of er patio's in het midden zijn en daar zijn mooie heesters en struiken geplant. In elke ruimte is de natuur onderdeel van het gebouw. Norman, het fietsje staat tegen de geschilde kurkeiken en naast Octobus heb ik mijn zitje gecreëerd onder de bomen.
Lekker de overgebleven soep van gisteren opgewarmd met wat brood. En net toen alles afgewassen was begon het te spetteren, goeie timing.
Heel tevreden zit ik nu in mijn Octobus 😃Read more