Porto-Vecchio bezoek

Vanmorgen ontbijten in het tentje van de camping. Heerlijk jusd'orange, croissant, stokbrood, boter, jam en natuurlijk koffie.
Maar voordat ik daar aangekomen was was ik al bijna weer rechtsomkeer gegaan, er zijn namelijk loslopende honden, 3 in dit geval. En dat aantal deed sterk terugdenken aan de achtervolging van 3 honden waarbij ik met de fiets gevallen ben. De schaafwonden zijn nu genezen, maar de angst zit er groter in dan daarvoor al het geval was.
Ik zag ze lopen en was al omgedraaid, maar toen dacht ik 'ik moet er toch langs als ik zo meteen op de fiets naar Porto-Vecchio ga, en met de fiets lijkt nog veel meer op die situatie van toen'.
Dus weer omgedraaid en naar het tentje toegelopen, dat ging zo waar goed. De honden zijn van de mevrouw van de receptie, van haar broer en van een jongedame die er werkt.
Normaal gesproken had ik een andere camping opgezocht, maar in dit seizoen mag je blij zijn als je iets gevonden hebt. Zo zie je maar als het niet anders kan dan moet het maar. Wel bijzonder dat dit ook 3 best wel grote honden zijn, het moest gewoon zo zijn.
Na het ontbijt wilde ik op de fiets richting centrum, maar de achterband van Norman was heel zacht, wat gek hij zal toch niet lek zijn? En natuurlijk geen fietspomp bij me.
Met het fietsje naar de receptie om te vragen of ze een fietspomp hadden. De broer ging zoeken achter de receptie, in het tentje, in een schuurtje en zowaar daar kwam een mini fietspompje tevoorschijn.
De broer pompte de band op en ik was klaar om te gaan.
Vijftien minuten fietsen, ik heb hele stukken over het trottoir gefietst, het is zo eng om op een 2-baans weg te fietsen waar ze met 80 km langs je heen scheuren.
Als eerste naar de Touristeninfo, daar kreeg ik een foldertje met een route langs de bezienswaardigheden.
Porto-Vecchio is geen heel bijzondere stad, maar de smalle straatjes binnen de citadel zijn erg leuk.
Natuurlijk naar het terras op het bastion met prachtig uitzicht op de haven.
En al snel was ik natuurlijk ook de weg weer kwijt, niet erg want het dwalen door de straatjes is echt leuk. Eigenlijk wilde ik wel graag koffie drinken op de haven, dus dan moet je best een eindje naar beneden in de wetenschap dat je dat straks ook weer omhoog moet.
Maar de haven was heel anders dan ik me voorgesteld had. Er lagen behoorlijk veel grote jachten en de restaurants en bars waren duidelijk gericht op het publiek dat bij die grote jachten hoort. Not my cup of tea, koffie trouwens ook niet. Dus weer terug naar de oude stad en toen ik omhoog keek was de stad wel heel erg hoog. Maar één manier om er te komen, gewoon gaan.
Eindelijk weer boven heb ik een ijsje gegeten, echt lekker Italiaans ijs, 1 bolletje chocolade met echt stukjes mandarijn en 1 bolletje gemberijs met echt stukjes gember.
De navigatie aangezet om het Touristoffice weer te vinden, want daar stond mijn fietsje nog.
Terug op de camping de fotos bekijkend en een beetje uitzoekend hoor ik iemand 'madam' zeggen. Toen ik omkeek stond er een man die ik vanmorgen al in het tentje gezien had en hij gaf me een fietspompje en een soort kettinkje, 'cadeau' zei hij.
Ik was wat verbouwereerd, pakte het aan en bedankte hem, wat een lief gebaar! Het kettinkje is het oog van Lucia, het verhaaltje staat bij de foto's, en het beschermt je ogen en je keel. Nou dat is handig, zou het misschien ook helpen tegen nachtblindheid? 🤣
Een hele fijne dag vandaag, veel mooie dingen gezien en een lief gebaar van een Corsicaan. De weegschaal gaat een beetje meer richting leuk!Read more