Dag 9 - Redneck en coyote verblijf dag 2

Met wat behendig vraagwerk en een charmeoffensief hebben we een ontbijtje kunnen regelen bij onze zeer vriendelijke gastheer en -vrouw. Het was overheerlijk: gebakken eieren, zelfgemaakte pannenkoekjes, fruitsap … En dit allemaal onder een stralende zon.

Om te bekomen van de afgelopen, intensieve wandeldagen, hadden we een daguitstapje gepland naar Grand Junction, de nabijgelegen stad. Uiteraard stopten we onderweg met de auto op verschillende plaatsen om enkele uitzichten mee te pikken. Grand Junction is een tof stadje met veel interessante tweedehandswinkels, restaurants, een gezelschapsspellenwinkel … Eerst hebben we dus enkele vintage winkels gedaan waar we voor Jay Jay een Mowgli pin vonden voor twee dollar, een tof bedankje voor de rondleiding van gisteren. Daarna hadden we dorst, maar voor we het goed en wel beseften, hadden we toch ook weer een hotdog en burger mee binnen. Het beste van allemaal: eindeloze hervullingen van je Cola Zero glas. Onze shopping namiddag sloten we af in een lokale gezelschapspellenwinkel. Ik vond er een gezelschapsspel en Eva vond er gezelschap. Jep, van de lokale dorpsgekkin. Deze sprak Eva al aan bij het binnenkomen en voor ik het doorhad, ging het gesprek ineens over filosofische vraagstukken waar Plato zijn wenkbrauw toch eens voor zou optrekken. Het toppunt: toen ze vroeg aan Eva om in één woord te zeggen waarvoor ze elke dag opstaat. Eva antwoordde : “love”. Meteen schiet onze gekky recht om Eva een knuffel te geven, want het was de eerste keer dat iemand dit ooit had geantwoord en “love” was ook haar woord. Ik hoorde ergens het woord “soulmate” vallen. Nog vlak voor we de deur uitgingen, vroeg ze achter onze sterrenbeelden. Jep, zo eentje.

Vlug weg uit Grand Junction voor we er een sterrenbeeldliefhebber moeten bijnemen in ons hutje vannacht. We stopten nog snel in een gi-gan-tische supermarkt voor wat eten voor op het openvuur deze avond.

Toen we aankwamen op de boerderij waar we normaal nog een tweede nacht in de hut konden slapen, kregen we wel even een koude douche. Er was namelijk iets mis met onze reservering en de hut was al gereserveerd voor deze nacht… Ai. Eva kon nog net (niet) haar tranen bedwingen… Als alternatief konden we wel gebruik maken van kampeermateriaal om op het domein van 70 are te kamperen. Snik. Daar kwamen de tranen dan toch. Gemakkelijk als we zijn, volgden we dit plan dan maar. Jake was wel zo vriendelijk om alles te gaan opstellen helemaal aan de rand van het domein. Wij moesten niks doen. Nog snel een douche en wat drinken koud leggen, nu het nog kon, was wat wij in tussentijd deden.

Toegegeven: we hadden niet zo snel de moed mogen laten zakken, want de kampeeropstelling was helemaal in orde: een tent, matras, dekens, lantaarns, stoeltjes, kampvuur … Kamperen wordt niet veel beter dan dit. We mochten nog wel gezellig bij het huis en open vuur ons eten klaar maken, dus dat hebben we dan maar gedaan. Ook hebben we nog een gezelschapspel gespeeld met Jay Jay, die dit precies nog nooit had gedaan.

’S Avonds werden we in de balkdonker begeleid door Hewey, de puppy, naar onze kampeerplaats. Je moet het je voorstellen: Eva, ik en de puppy. Door een zeer donkere nacht. Over een gigantisch terrein helemaal naar de rand ervan. Het domein waar blijkbaar mountain lions, beren, coyotes soms komen. Met een mini lampje. Op zich al spannend genoeg he? Je kunt je inbeelden hoe Eva en ik ons voelden toen Hewey ineens stil bleef staan, in de donkere bosjes keek, begon te grollen en dan achteruit deinsde al jammerend… R.I.P. Eva en Jeroen hartjes. Wtf! Bleek die hond dus gewoon naar zijn eigen schaduw te grollen…

Het beestje zal toch schrik gekregen hebben, want na nog een kampvuur, zat hij voor we het wisten bij in onze tent. Om toch wat te slapen (en vlooien minder te hebben), hadden we onze bewaker toch maar buiten gezet.

Nu denk je, veel spannender en zenuwslopender kan het niet worden? Ja ja, denk nog maar eens. In het midden van de nacht worden we wakker door een oorverdovend gekrijs, hoge tonen van jammerende dieren en hondengeblaf en dit allemaal gevolgd door enkele geweerschoten. Ja, nee, slapen dat moeten we niet meer doen. Wat bleek nu (hoorden we de volgende dag): er waren coyotes bij de buren gezien en de buurman had met zijn honden wacht gehouden om deze te kunnen vatten. De buurman, weet je wel, die van de grond die naast die van Jake ligt, daar aan de rand waar wij sliepen. Daar zo dus. De vrouw die verblijft bij Jake was nog ongerust geworden over ons en wou nog komen helpen. Ze had toch een pistool in haar handtas. Waar zijn we toch terecht gekomen… Wel zeer fijn hier en alles dik in orde hoor ;).Read more