VS - 2018

August 2018
August 2018 - August 2018
  • 20footprints
  • 2countries
  • 20days
  • 109photos
  • 0videos
  • 15.6kkilometers
  • 13.8kkilometers
  • Day 1

    Dag 1 - "New York - New York..."

    August 6, 2018 in the United States ⋅ ⛅ 28 °C

    "Start spreading the plastiek zakskes." Of hoe zong F. Sinatra het ook al weer? Ik weet alleszins dat dit wel de tekst was van E. Urkens toen ze eigenhandig er vandaag weer voor gezorgd heeft dat de Lidl leverancier van plastic diepvrieszakjes (a.k.a. kotszakjes) weer winst genoeg heeft voor een jaar toe te komen. De acht uur lange vlucht verliep nochtans erg vlot en zonder het nog eens terugzien van genuttigde ontbijtjes. Tot de laatste tien minuten...

    Toch beet Eva goed door en hebben we ook de beruchte controle van de douane doorstaan. Deze was overigens totaal niet streng? Op een wippie, flippie en kotsie stonden we al op Amerikaanse bodem. Ook verliep het transport naar de stad met de trein en metro erg vlot.

    Ons hotel heeft een cool uitzicht over Manhattan, ondanks dat het een stukje uit het centrum ligt.

    Na een vlug powernapje, besloten we om via Brooklyn Bridge al wandelend naar het centrum te gaan. Een erg indrukwekkend zicht! We deden wat aan mensengapen in parkjes waar ze overal ook eekhoorns te zien waren. Uiteindelijk geraakten we verzeild in een lokale bar waar we via de happy hour twee whisky cocktails bestelden. Dit bleek niet de beste combinatie te zijn voor een nuchtere maag, dus kruipen we er al jetlaggend om 22 uur al in (ongeveer 04:00 in België).
    Read more

  • Day 4

    Dag 2 - New York baby!

    August 9, 2018 in the United States ⋅ 🌧 25 °C

    Dag 2
    Eva had gisteren er een minder energierijk dagje opzitten, maar na een nacht van 11 uur en een heerlijk ontbijt van eitjes, spek, worstjes, verse bagels, getoast brood, cream cheese … konden we er allebei tegen voor een drukke dag in New York.

    Gelukkig hebben we op onze vorige reizen al goed geleerd hoe je op een vlotte manier een metro moet nemen, want ook hier ligt alles te ver uit elkaar om te voet te bezoeken. En bezoeken hebben we gedaan: top of the rock uitzicht, Modern Museum of Art (MoMA), Central park, Metropolitan Museum of Art, Guggenheim museum, High Line park, Empire State Building en Times Square stonden op het programma.

    Top of the rock is het uitzicht van op het Rockefeller Center, één van de hoogste wolkenkrabbende rakkers in de stad. Gelukkig kwamen we er vroeg aan en moesten we “slechts” éen uur aanschuiven. Het was wel echt de moeite, want je krijgt een mooi uitzicht over de skyline en Central Park. Vlakbij dit gebouw, hebben we het MoMA bezocht en kon Eva (en ik ook wel hoor) haar hart ophalen met de nodige toppers uit de kunst. We deden er zelfs even mee aan een virtual reality toer in een fictieve stand van een kunstenaar.

    Dan gingen we de hitte trotseren in het gigantische, maar best kalme Central Park. Geen Ross, Joey of Phoebe tegengekomen, maar wel mieren. En dikke. Die graag een hapje Eva kuit en Jeroen rug hadden. Toch hebben we er even kunnen luieren en ontsnappen van de drukte van de stad.

    Enkele mierenbeetjes vlees en deciliters zweet lichter, stonden we aan de poorten van het Metropolitan Museum of Art. We hadden dit bijna overgeslagen wegens tijdgebrek, maar gelukkig hebben we dit niet gedaan. Het is een gigantisch museum met een toffe variatie aan schilderijen, geschiedkundige voorwerpen, moderne installaties… Eva werd er op slag lyrisch over enkele Degat kunstwerken.

    Alsof onze Degatjes er bijna nog niet waren afgewandeld, gingen we nadien naar het High Line park. Deze oude bovengrondse metro lijn hebben ze omgetoverd tot een wandelpad doorheen New York met veel groen, drinkgelegenheden, rust … Echt een leuke belevenis om zo rond de stad te wandelen.

    Tijd om de energiereserves aan te vullen met enkele pizzapunten New Yorkse pizza. Inderdaad, enkele. Want na drie gigantische punten verdeeld over ons twee, hadden we meer dan genoeg. En toegegeven: het was enorm lekker. Veel beter dan Italiaanse pizza. De typische pizzaverkoper uit een film kregen we er gratis bij (alhoewel, een fooi geven is praktisch verplicht hier).
    Ondanks dat het al laat was, besloten we om toch nog even door te bijten en het Empire State Building te bezoeken. Dit bekend gebouw waar gigantische apen nogal eens graag opklimmen, was iets drukker dan het vorige dat we bezocht hadden. Wederom: het was het waard. Het was ondertussen donker, dus overal zag je de lichtjes van gebouwen, auto’s en, we hadden geluk, in de verte bliksemschichten en onweer.

    Deze drukke dag hebben we ten slotte afgesloten op Times Square, het meest beroemde kruispunt ter wereld vol met neonreclames. Dit bleek een drukke verzamelplaats van de gekste mensen in New York te zijn. Voorbeeld: er liep een Lady Liberty rond die buiten wat Stars en Stripes body paint, niet veel anders aanhad en met nietsvermoedende, mannelijke toeristen op de foto wou gaan, waarschijnlijk om ze af te zetten. Gelukkig had Eva me er voor gewaarschuwd toen deze me aansprak, wat had er anders kunnen gebeuren? (Ik gok iets van een binnenstebuiten gekeerde ruggenwervelkolom voor Lady Liberty.)

    Na een metrorit (de zoveelste van vandaag), kruipen we moe maar voldaan in onze bedjes.

    Laatste verhaaltje: Eva vond de pizza zo goed blijkbaar, dat ze er ’s nachts nog over gedroomd heeft. “Lekkere pizza”, mompelde ze in haar slaap.
    Read more

  • Day 5

    Dag 3: NY inruilen voor Las Vegas

    August 10, 2018 in the United States ⋅ ⛅ 33 °C

    Op het programma voor vandaag: een zes uur durende vlucht naar het warme Las Vegas.

    We hadden echter nog wat tijd vooraleer we weer in die ijzeren saucisse zouden zitten, dus we besloten om nog vlug een museum mee te pikken, dit van the moving image. Een gigantische collectie over film, oude games en YouTube. Er was zelfs een tentoonstelling over Jim Henson, de man achter de Muppets.

    Na dit fijn bezoek, was het tijd voor de langste, binnenlandse vlucht die we gaan hebben in de VS. Eva haalde haar bekende zakjes al boven... Totaal niet nodig, zo blijkt, want de vlucht verliep zonder spetter of gekletter, wat een fijne verandering was.

    Wat was nog een verandering: de temperatuur. In NY was het al warm, maar in Las Vegas blijkt het echt onhoudbaar heet te zijn. Zo is het nog vlot 32 graden 's nachts.

    De veranderingen bleven voortduren, want voor de komende 15 dagen hadden we een Hyundai Santa Fe gehuurd, maar zo bleek er geen meer te zijn... We kregen dan maar een Toyota uit 2018 in de plaats. Voor ons allemaal goed. Zeker toen we aan de auto zelf kwamen. Gigantisch. Het model is een 4runner en nog een heel pak groter dan een normale 4x4. Een topper waar amper 30.000 kilometers mee gereden zijn.

    Al cruisend met onze pimpmobiel reden we door Las Vegas naar ons hotel. Blijkbaar zien ze in Las Vegas alles groots, want onze kamer is zo groot dat Eva me kwijt kon geraken.

    Slaapwel!
    Read more

  • Day 5

    Dag 4 - Las Vegas is hot, damn hot

    August 10, 2018 in the United States ⋅ 🌙 36 °C

    'S nachts in Las Vegas koelt het af naar een gezellige 34 graden. Ideaal! Niet dus: het is bijna constant puffen en blazen hier, maar dat belet ons niet om er weer tegen te gaan met een vol dagje.

    But first, we eat! Het buffet van ons over the top hotel is dik in orde. Ze hebben er werkelijk alles, met als topper de mogelijkheid om je eigen wafels te maken, zo van die typische Amerikaanse. We hadden net nog niet alles op toen Eva een "Somebody call 911" wou roepen! Ineens ging namelijk het brandalarm af en moest iedereen naar buiten. Niets ergs bleek het uiteindelijk te zijn, waarschijnlijk iemand zijn wafeltje te lang laten bakken.

    Een sugar shot en ritje van drie kwartier later stonden we aan het begin van een wandelpad van 11 kilometer en werden we begroet met een bord waarop "Danger. Stop. Extreme weather conditions, don't hike from June - September". Ideaal weer dus om een Urky vol wafel door te jagen. Deze Hoover Dam Historic Train Trail was wel echt de moeite met mooie uitzichten over de vallei, wandelingen door bergjes die uitgesneden waren voor de treinen vroeger en nu gevuld waren met vleermuizen, berggeitjes ... Het was enkel net iets té lang in dit weer, dus besloten we om toch maar even te rusten in de schaduw van zo'n treintunnel. Ondertussen hadden we samen ook al 8 liter water gedronken... Ja, net iets te warm dus.

    De airco van onze auto is dan op zo'n moment ook meer welkom dan de tweede herrijzenis van Jezus. Pfieuw! Hot in elk kot.

    Ons hotel heeft een zwembad, dus de komende uren brachten we daar door tot de zon onder ging en de temperatuur net iets draaglijker werd. Draaglijk als in: "hej, nu duurt het slechts 3 minuten en 12 seconden voor ik terug onder een koude douche wil springen."

    Zoals iedere toerist (en aan de drukte te zien, zijn dit er heel veel) gingen we 's avonds naar the strip. Deze bekende plaats is waar alle casino's staan en iedere persoon uit de wijde omtrek van Las Vegas naar toe komt. Mensen gapen is er het ideale tijdverdrijf. Een greep van wat er allemaal zo rondloopt: showgirls, Darth Vader, gekke mensen die nog gekker worden door de hitte, SM showgirls ... Je kunt er trouwens ook de gekste constructies zien. Zo hebben ze een Eifeltoren, Arc de Triomphe, Venetië, Ceasar's Palace, een fonteinshow met muziek van Elton John en Cher (hoe kan het ook anders) ... Om nog maar te zwijgen over de honderden meters gokautomaten, goktafels, bars ... Dit is echt allemaal veel groter dan gedacht.

    'S nachts hebben we dan voor de eerste keer ergens gaan eten. Het meest gezellige in de buurt: een restaurant met Bahama's - Tiki thema... Ja, veel beter dan dat wordt het niet. Gelukkig was er een eeuwigdurend Happy Hour en waren de burgers echt wel enorm goed.

    Raar sfeertje in Las Vegas, maar echt wel tof om eens mee te maken.

    Slaapwel met de airco op stand "kouder dan het kontje van een Eskimo".
    Read more

  • Day 6

    Dag 5 - Toyo ta ta - naar Kanab

    August 11, 2018 in the United States ⋅ ⛅ 31 °C

    Vandaag is de dag dat we onze bolide gaan uittesten op de Amerikaanse snelwegen en binnenwegen. Op de foto's zie je een Urky als referentie voor de grootte. Een ideale cruisemobiel!

    We kozen de meest pittoreske routes er uit, want constant een snelweg gaat ook maar snel vervelen... We hadden er echter geen erg in dat we zo ook door enkele Nationale Parken zouden rijden en dat deze betalend zijn... Waar we ook geen erg in hadden: we hebben een pas gekocht waarmee we er gratis in mogen. Enkele seconden voor de inkom en dit terwijl de vrouw al naar ons teken deed, dacht ik er ineens aan en was het alle stylos en stiften aan dek om er onze handtekening op te zetten, anders is de pas niet geldig. Eind goed, al goed. Toch fijn dat we dit hebben gedaan, want we reden de komende uren door echt prachtige schilderijen van het Wilde Westen. Zoveel uitgestrekte natuur hadden we nog nooit gezien. Rode bergen, oneindige woestijnen, zanderige valleien ... Wisselden elkaar in snel tempo af.

    De rit verliep enorm vlot, het enige spannend moment was even toen ik de versnelling wou induwen. Bij een automatische auto. Geen goed idee op een autosnelweg. Piepende remmen, maar gelukkig niks aan de hand (of voet).

    Één van de moeilijkste dingen om te vinden in dit gebied van de VS, blijkt een supermarkt te zijn met verse ingrediënten, zoals groenten en vlees. Na enkele pogingen vonden we er uiteindelijk eentje, maar echt zoals bij ons is het toch niet. Hopelijk de komende dagen meer succes.

    De komende twee nachten brengen we door bij Carolyn, een Airbnb in Kanab. We hebben er onze eigen kamer, badkamer en er zijn veel gratis snacks, water ... Ook tof: op een vijf minuten wandelen start er een wandeling rond de rode bergen met mooie zichten over de omgeving. Aangezien het hier wel frisser is dan in Las Vegas, besloten we deze maar even te doen voor aan het eten te beginnen. We zagen er buiten het uitzicht ook veel kleine hagedissen, enkele roofvogels en een hele hoop cactussen.

    Hongerig als we waren, wilden we aan ons eten beginnen (wraps met kip en gebakken champignons). Laat dit nu net de eerste Airbnb zijn waar we niet van de keuken mogen gebruik maken... We hebben wel een microgolf, aha! "How to microwave chicken" en "Cook mushrooms in microwave" Googlen en we konden beginnen. Uiteindelijk viel het wel mee, maar het is toch net iets beter als je wel een echte keuken hebt.

    Slaapwel!
    Read more

  • Day 7

    Dag 6 - offroad of course

    August 12, 2018 in the United States ⋅ 🌙 25 °C

    Na een nachtje plannen, besloten we vandaag om de offroad capaciteit van onze auto (genaamd Fred de 4Runner ondertussen) te testen. We gingen de Wirepass trail doen, maar hiervoor moesten we wel 12 kilometer over onverharde, heuvelachtige paden. Wij hadden geluk dat we zo'n 4x4 bullebak hadden en gewoon konden rijden. We zagen echter veel mensen er maar stapvoets doorrijden... Plebs noemen we ze (maar niet heus). Eenmaal aangekomen was onze zilveren auto bijna helemaal rood van het zand.

    De wandeling ging door een zogenoemde "slot canyon". Dit is een erg hoge, maar smalle doorgang tussen twee rotsen. Het was echt een spektakel om te zien, zeker omdat het zo zonnig was en alle rotsen net goud waren. We moesten er wel een stuk naar beneden klimmen, iets wat een deel wandelaars niet zagen zitten, maar wij dus wel. Wederom: plebs :).

    Een tweetal weken geleden was er een flash flood hier geweest, dit is wanneer het begint te regenen, dan verzamelt al het water zich in de slot canyon en gaat het enorm snel naar beneden. Dit kon je nog zien aan de grond, die was met het vocht en nu de extreme hitte helemaal opengebarsten. In dit onherbergzaam gebied kwamen we de tamme raaf Herbert tegen. Die naam is zelf verzonnen uiteraard. Herbertje beschikte over een serieuze bek, zo eentje van het schedel-opensplijtbaar kaliber. Wij hadden duidelijk meer bang van onze gevederde vriend dan hij van ons, want al snel kwam hij schooien voor eten, iets wat Jeroen niet zo zag zitten... Joeny does not share food! (Bewijs is op de foto's te zien) Eva keilde dan maar per ongeluk een halve zak nootjes en MNM's op de grond. Zo had de doerak toch nog geluk.

    'S avonds hadden we voor de eerste keer regen. Jammer, want we wilden net een plonsje pakken in het zwembad. Dan maar even ontspannen en een hapje gaan eten in de lokaal restaurant. Dit was de eerste keer dat we eens echt degelijk, lekker eten hadden gekregen op restaurant dat geen burgers waren. Topper!

    Ondertussen was het al flink donker, maar wel droog. Dus een late night zwemmeke was de afsluiter van deze topdag!
    Read more

  • Day 8

    Dag 7 - hoodoos, hertjes en hoogtes

    August 13, 2018 in the United States ⋅ ⛅ 27 °C

    Excuus voor de late, volgende post, maar op een paar duizend meter hoogte hadden we geen internet.

    Vandaag ruilen we onze Airbnb in Kanab in voor eentje in Bicknell, nabij het Nationaal Park voor morgen. De twee parken die vandaag op de planning staan: Cedar Breaks en Bryce Canyon. Twee exemplaren op serieuze hoogte, zo ligt Cedar Breaks op 3000 meter hoogte. Gelukkig dat we dit niet te voet moeten doen, anders zouden ze Eva haar hoofdje vanuit de ruimte rood zien oplichten.

    Toch was het een lange, snel stijgende rit naar Cedar Breaks. Eenmaal aangekomen valt je mond wel meteen open van het uitzicht over het prachtige amfitheater in steen. De wandeling rond de kloof brengt je nog hoger en onderweg zien we voor het eerst wat groene vegetatie hier in de woestijn, net als hertjes, grondeekhoorns, een marmot of twee drie... Het is een stevige wandeling met stijgingen en dalingen, dus die rode hoofden zijn er toch nog van gekomen.

    Nadien was het verder naar Bryce Canyon, een ietwat drukker bezocht park. Gelukkig was het net aan het regenen toen we aankwamen en hadden we meteen parkeerplaats. Het geregen was vrijwel meteen nadien gedaan, dus konden we volop genieten van het zicht op de hoodoos, ook wel bekend als die grote stenen pilaren. Iets meer Chinese toerbustoeristen hier, maar daarom zeker niet minder mooi.

    Onderweg picknicken we raar genoeg tussen groene velden en totaal andere bergen dan wat we gewend zijn van de afgelopen dagen. Het landschap kan hier zo snel veranderen....

    'S avonds verblijven we in een volgende Airbnb bij een vrouwtje die in de kelder woont van haar groot huis. De rest van het huis is vrij te gebruiken door ons: badkamer, slaapkamer, keuken, living ... Het rare: we hebben het vrouwtje geen 1 keer gezien. Code op de deur ingeven en we konden binnen. Communicatie verliep via mail / berichten... Vreemde soort, die Amerikaanse Airbnb hosts.
    Read more

  • Day 13

    Dag 8 - Redneck verblijfje dag 1

    August 18, 2018 in the United States ⋅ 🌙 21 °C

    Het vreemde vrouwtje dat in de kelder leeft hebben we nog steeds niet gezien… We mogen gebruik maken van de keuken en alles dat er in staat, dus dan maar een heerlijk uitgebreid ontbijt maken: spek, ei, toast, koffie, thee, American pancakes (zo van die dikke – zelfgemaakt!), verschillende soorten siroop … Ze zal terug naar de winkel moeten na onze hongerige inval!

    Vandaag stond er een lange rit op de planning met een stop in Capitol Reef, een natuurgebied. Elk gebied waar we een wandeling in maken is steeds net iets anders en het ene is al wat indrukwekkender dan het andere. Capitol Reef is op zich heel mooi, maar in vergelijking met de vorige is het een mindere ervaring. Heel veel klimmen (ik hoorde Eva net nog niet “ik haat avontuur” zeggen – net niet) voor zichten die we al vaak hadden gezien op andere, mooiere plaatsen. Oh ja, en er is ook nog een slachtoffer gevallen: ik ging even een solo tochtje verder naar boven doen om eens te kijken of het daar anders was. Tijdens het lopen naar boven viel mijn bril enkele tientallen meters naar beneden. Eva’s woorden “Ge moogt even gaan, maar niks te zot he doerak!” galmde nog door mijn hoofd, dus tja, die bril ben ik kwijt. Dan maar hopen dat een hagedis deze vindt en daarmee de blitste hagedis van Capitol Reef wordt.

    God de schepper zal zich wat laten gaan hebben toen de grijze grind in afslag was. Want tijdens ons vervolgtraject kwamen we op een bepaald punt een gebied tegen met niets als grijs zand en grind. Zo ongelooflijk veel. Echt. Om er vlug van af te zijn zal Hij het maar snel hier hebben gedumpt, zodat er een off road raceparcours van gemaakt kon worden.

    Deze avond sliepen we in een “rustieke kabine”. Deze bevindt zich op een zigzaggende weg naar boven van 15 km lang. Daar helemaal boven op een berg is een gigantisch plateau met honderden boerderijen. Eentje daarvan was van Jake, onze Airbnb host voor de komende twee dagen. Toen we op de oprit draaiden zagen we inderdaad enkele hutjes die er niet veelbelovend uitzagen… Hoe een eerste indruk toch verkeerd kan zijn. Meteen toen we uitstapten werden we belaagd door vier honden die maar al te graag met ons wilden kennis maken: Hewey de blauwogige puppy, Ella een net geschoren oude rot, een rosse corgi en nog een bruin exemplaar. Ook de uitbaters waren enorm vriendelijk, echt nog helemaal niets gemerkt van het vooroordeel dat Amerikanen onvriendelijk zouden zijn. Jake is een paardentemmer die blijkbaar al nationale kampioenschappen heeft gewonnen en nu ook blijkbaar heel goed hutjes kan bouwen. Hutje is hierbij het understatement van onze reis. Het exemplaar waar wij in slapen is prachtig en gigantisch! Alles is afgewerkt met hout en stenen die hij gevonden heeft op zijn grond van 70 are. Hij gaf ons een rondleiding en dit terwijl er door de muziekboxen de ene country hit na de andere knalde. Er zijn twee slaapkamers, een badkamer, keuken, zitruimte buiten … Echt ongelooflijk! "This is what happens when a redneck builds", zei hij zelf. Nadien hebben we er ook nog kennis met zijn vrouw, vier zonen, stalknecht die permanent in de stal slaapt en een vrouw die er als tussenoplossing even kampeert in een trailer tot haar huis af is. Een allegaartje van allemaal toffe personen.

    Het grappigste exemplaar van deze personen : de vierjarige Jay Jay die ze ook wel Mowgli noemen omdat hij zo wild is. De eerste keer dat we hem zagen was hij de pootjes van de corgi aan het bij elkaar binden als een gevangen geitje. Nadien zagen we hem met een mes in elke strobalen steken terwijl zijn vader zich al begon te excuseren … Wij zaten er echter niets mee in, want we kregen van Jay Jay een gratis rondleiding op het domein. Vlak voordat we vertrokken kwam Sean de stalknecht toch maar zenuwachtig even zeggen: “Jay Jay, give them a nice little tour okay? Just a walk. Nothing too crazy…” Niks too crazy gezien, maar wel een uur op hagedis jacht geweest met een vierjarige met een mes... Wat we wel veel zagen: doodshoofden van hertjes. Toen we vroegen aan onze vierjarige gids of ze jacht maken op herten, wist hij ons te vertellen dat dit kwam door mountain lions, beren of coyotes. Ah – zo – lions – en – beren – zegt – u … Hij ging ons wel beschermen met zijn mes. We waren meteen gerustgesteld.

    De dag hebben we afgesloten door onze maaltijd van spareribs te bereiden op een open vuur, een lesje en door nog enkele country klassiekers te luisteren. We geraken zo stilaan ingeburgerd in het Wilde Westen…
    Howdy en slaapwel!
    Read more

  • Day 14

    Dag 9 - Redneck en coyote verblijf dag 2

    August 19, 2018 in the United States ⋅ ☀️ 17 °C

    Met wat behendig vraagwerk en een charmeoffensief hebben we een ontbijtje kunnen regelen bij onze zeer vriendelijke gastheer en -vrouw. Het was overheerlijk: gebakken eieren, zelfgemaakte pannenkoekjes, fruitsap … En dit allemaal onder een stralende zon.

    Om te bekomen van de afgelopen, intensieve wandeldagen, hadden we een daguitstapje gepland naar Grand Junction, de nabijgelegen stad. Uiteraard stopten we onderweg met de auto op verschillende plaatsen om enkele uitzichten mee te pikken. Grand Junction is een tof stadje met veel interessante tweedehandswinkels, restaurants, een gezelschapsspellenwinkel … Eerst hebben we dus enkele vintage winkels gedaan waar we voor Jay Jay een Mowgli pin vonden voor twee dollar, een tof bedankje voor de rondleiding van gisteren. Daarna hadden we dorst, maar voor we het goed en wel beseften, hadden we toch ook weer een hotdog en burger mee binnen. Het beste van allemaal: eindeloze hervullingen van je Cola Zero glas. Onze shopping namiddag sloten we af in een lokale gezelschapspellenwinkel. Ik vond er een gezelschapsspel en Eva vond er gezelschap. Jep, van de lokale dorpsgekkin. Deze sprak Eva al aan bij het binnenkomen en voor ik het doorhad, ging het gesprek ineens over filosofische vraagstukken waar Plato zijn wenkbrauw toch eens voor zou optrekken. Het toppunt: toen ze vroeg aan Eva om in één woord te zeggen waarvoor ze elke dag opstaat. Eva antwoordde : “love”. Meteen schiet onze gekky recht om Eva een knuffel te geven, want het was de eerste keer dat iemand dit ooit had geantwoord en “love” was ook haar woord. Ik hoorde ergens het woord “soulmate” vallen. Nog vlak voor we de deur uitgingen, vroeg ze achter onze sterrenbeelden. Jep, zo eentje.

    Vlug weg uit Grand Junction voor we er een sterrenbeeldliefhebber moeten bijnemen in ons hutje vannacht. We stopten nog snel in een gi-gan-tische supermarkt voor wat eten voor op het openvuur deze avond.

    Toen we aankwamen op de boerderij waar we normaal nog een tweede nacht in de hut konden slapen, kregen we wel even een koude douche. Er was namelijk iets mis met onze reservering en de hut was al gereserveerd voor deze nacht… Ai. Eva kon nog net (niet) haar tranen bedwingen… Als alternatief konden we wel gebruik maken van kampeermateriaal om op het domein van 70 are te kamperen. Snik. Daar kwamen de tranen dan toch. Gemakkelijk als we zijn, volgden we dit plan dan maar. Jake was wel zo vriendelijk om alles te gaan opstellen helemaal aan de rand van het domein. Wij moesten niks doen. Nog snel een douche en wat drinken koud leggen, nu het nog kon, was wat wij in tussentijd deden.

    Toegegeven: we hadden niet zo snel de moed mogen laten zakken, want de kampeeropstelling was helemaal in orde: een tent, matras, dekens, lantaarns, stoeltjes, kampvuur … Kamperen wordt niet veel beter dan dit. We mochten nog wel gezellig bij het huis en open vuur ons eten klaar maken, dus dat hebben we dan maar gedaan. Ook hebben we nog een gezelschapspel gespeeld met Jay Jay, die dit precies nog nooit had gedaan.

    ’S Avonds werden we in de balkdonker begeleid door Hewey, de puppy, naar onze kampeerplaats. Je moet het je voorstellen: Eva, ik en de puppy. Door een zeer donkere nacht. Over een gigantisch terrein helemaal naar de rand ervan. Het domein waar blijkbaar mountain lions, beren, coyotes soms komen. Met een mini lampje. Op zich al spannend genoeg he? Je kunt je inbeelden hoe Eva en ik ons voelden toen Hewey ineens stil bleef staan, in de donkere bosjes keek, begon te grollen en dan achteruit deinsde al jammerend… R.I.P. Eva en Jeroen hartjes. Wtf! Bleek die hond dus gewoon naar zijn eigen schaduw te grollen…

    Het beestje zal toch schrik gekregen hebben, want na nog een kampvuur, zat hij voor we het wisten bij in onze tent. Om toch wat te slapen (en vlooien minder te hebben), hadden we onze bewaker toch maar buiten gezet.

    Nu denk je, veel spannender en zenuwslopender kan het niet worden? Ja ja, denk nog maar eens. In het midden van de nacht worden we wakker door een oorverdovend gekrijs, hoge tonen van jammerende dieren en hondengeblaf en dit allemaal gevolgd door enkele geweerschoten. Ja, nee, slapen dat moeten we niet meer doen. Wat bleek nu (hoorden we de volgende dag): er waren coyotes bij de buren gezien en de buurman had met zijn honden wacht gehouden om deze te kunnen vatten. De buurman, weet je wel, die van de grond die naast die van Jake ligt, daar aan de rand waar wij sliepen. Daar zo dus. De vrouw die verblijft bij Jake was nog ongerust geworden over ons en wou nog komen helpen. Ze had toch een pistool in haar handtas. Waar zijn we toch terecht gekomen… Wel zeer fijn hier en alles dik in orde hoor ;).
    Read more