Wat een land

De volgende dag hobbeldebobbelen we naar Yolyn Am, een kloof waarin het hele jaar door, zelfs in hartje zomer nog ijs te vinden is door een gebrek aan zonlicht. Sum vraagt ons of we eerst nog even naar het museum willen. Museum? Hier? Huh? Er ligt een klein schattig museumpje vol opgezette roofvogels, snow leopards en kamelen. Hebben we onze CKV-punten ook weer binnen, mooi. De icy cliffs zijn trouwens behoorlijk spectaculair. We klimmen over het ijs tot we in prachtig groene bergen terecht komen waar we een willekeurige berg beklimmen op zoek naar een lunchplekje. Wat een schitterend mooi land is Mongolië. Nu al.

We stappen weer de bus in gaan op weg richting de beroemde zandduinen. Het is een flinke rit dus het kan geen kwaad vandaag alvast wat kilometers af te leggen. Het is fantastisch. De prachtige uitgestrekte Mongoolse natuur, de gezelligheid en de biertjes achterin de bus en de muziekjes van Thomas, die zoals altijd al snel de rol van dj op zich neemt. Af en toe stoppen we even om een foto te maken (groepsfoto met verdwaalde spicegirl schoen, groepsfoto met bus, groepsfoto óp bus..) of omdat onze chauffeur honger heeft.

In het laatste geval stoppen we bij een willekeurige ger waar we iedere keer weer ongelofelijk gastvrij worden ontvangen. Daar zitten we dan, bij een wildvreemde nomadenfamilie op de grond. Wij nippend aan onze geitenmelk of kamelenmelk, ons best doend om de gortdroge en zure curds (kaasjes) naar binnen te werken, en Sum die zijn kans pakt en rustig een derde of een vierde keer zijn kommetje vol schept. Als het afscheid komt kijkt Sum in onze richting. Geld geven is niet gepast, maar kunnen we ze misschien wat sigaretten ofzo geven? Maar natuurlijk Sum 😉. Ach, vervelend vinden we het niet. Vanuit onze cultuur gezien is het misschien niet zo netjes om bij iedereen om eten te schooien (en dat terwijl we Sum gewoon betalen voor zijn eten!) maar in de Mongoolse cultuur is het heel normaal om gastvrij te zijn naar je gasten toe. Je weet immers nooit wanneer jij de hulp van anderen nodig hebt. En daarbij, door Sums niet te stillen honger maken we dingen mee die we anders nooit hadden meegemaakt. We zien hoe kamelen gemolken worden, een pasgeboren kindje van een paar weken (dagen?) oud mijlenver van de bewoonde wereld, ondeugende geitjes die stiekem de ger binnensluipen, goudzoekers die hun dagen slijten met het zoeken naar piepkleine flintertjes goud, nomaden in traditionele kleding die hun paarden van a naar b brengen, luxe gers met satelliet tv en koelkast, maar ook het sobere en harde leven van de mensen hier. We proberen zelfgestookte kamelenwodka (wordt gemaakt van kamelenyoghurt en smaakt écht naar kameel!), eten werkelijk alles van de geit (hebben jullie honger? we slachten wel even een geit!), zien eeuwenoude petrogliefen en boeddhistische kloosters verstopt hoog in de bergen, maar bovenal worden we vriendjes met de liefste nomadenkindjes ooit. De families die we bezoeken zijn niet echt gewend aan toeristen merken we keer op keer. Wel even anders dan de 'authentieke ger stays' die doorgaans onderdeel uitmaken van een tour.

Aan het einde van de dag wijzen we een willekeurige plek aan op de kaart waar we die avond ons kamp willen opslaan. Een meer, groene bergen in de verte, of gewoon zomaar iets. Sum vindt alles prima en rijdt ons overal heen. En als hij de weg niet meer weet is dat nooit erg. We stoppen bij een willekeurige ger en.. Of heeft hij gewoon honger? Of zin in wodka? Met Sum weet je het nooit 😉. Wij maken er trouwens ook iedere dag een feestje van. We zetten het met z'n allen flink op een zuipen. Eerlijk waar, ik geloof dat ik nog nooit zó veel gedronken heb in een week tijd. Ik zou natuurlijk Linas de schuld kunnen geven -hij begint iedere dag met een ontbijtje van instant noodles en een halve liter bier!- maar bier is in Mongolië goedkoper dan water. Je ziet het. We kunnen er écht niets aan doen. Sum heeft trouwens ook dorst. Iedere avond vraagt hij weer om een biertje of twee, of drie. En is het bier op? Dan rijdt Sum ons wel even naar iemands schuur waar nog wel wat lauwwarme blikjes opgestapeld staan die wij (ja wij, niet hij!) voor hem mogen kopen. Aardig van hem, niet? 😜Read more