Ik ben boos.

Nacht twee van drie zit er op.
Gisteren was ik om 11.30 wakker, daarna nog van 17.00 tot 19.00 geslapen.
Vandaag wordt ik wakker, kijk op de wekker en zie dat het "al" 13.00 is.
Poeh, poeh anderhalf uur later dan gisteren.
Het gaat weer lekker.
Als ik de gordijnen open doe schijnt de zon dus ik besluit op de fiets te stappen om mijn duffe hoofd fris te fietsen.
Heen tegen de wind in, terug heb ik dan logischer wijs de wind mee.
Op het werk is het rustig, er gebeurt niet veel spannends.
Dat was net voor de jaarwisseling wel anders.
Ik heb die de dag late dienst.
De collega's van de dagdienst zijn net weg als ik gebeld word door de verzorgende D.
Ze vraagt of ik naar de afdeling wil komen, ik hoor dat ze emotioneel is.
Ik vraag wat er aan de hand is, ze geeft aan dat ze dat wel verteld als ik er ben.
Ik spoed mij naar de afdeling.
Daar treft ik D emotioneel, boos en in tranen aan.
D is zeer onheus bejegend door de dochters van een client.
D is moslima en draagt een hoofddoek.
Als ze haar verhaal doet schrik ik er van.
Dit is meer dan zeer onheus, dit is discriminatie.
Client dhr G is een Turkse man, dementerend, heeft wat sturing nodig maar is verder redelijk zelfstandig.
Deze avond is er van alles voor de cliënten georganiseerd, zoals een stamppot buffet.
Daarvoor moeten er wat stoelen en tafels verzet worden en dat vind meneer G vervelend.
Hij kan daarom niet op zijn vaste plekje zitten.
Als zijn dochters komen begint dhr daar over te klagen.
Als D langs loopt beginnen beide dochters uit te varen naar D.
Dat ze hun vader geen medicijnen gaat geven want ze vertrouwen haar niet.
Dat ze terug moet gaan naar haar eigen land.
En zo worden er nog meer verwensingen naar D geslingerd.
Terwijl ze dit verteld wordt ze steeds bozer en zegt dat ze naar huis gaat.
Ik laat me niet zo behandelen, ik kom hier voor de cliënten en niet om me uit te laten schelden.
Ik zorg eerst dat D wat rustiger wordt om daarna naar de veroorzakers van deze situatie te gaan.
Echter lopen zij net van de afdeling af en ik vestig mijn aandacht weer op wat er gebeurt in het kantoor.
D belt haar teamleidster en geeft aan dat ze naar huis gaat.
Ze pakt haar spullen, we vragen of ze goed thuis komt en daar gaat ze.
En dan blijkt dat zij de enige is die de pillen kan/ mag delen.
Dat lossen we gezamenlijk snel op.
Als de nachtdienst komt en ik het verhaal vertel zegt zij: ik vind dat ze het tegenover haar collega’s niet kan maken om naar huis te gaan, omdat ze eindverantwoordelijk is.
Ik geef aan dat ik vind dat ze met naar huis te gaan een statement heeft gemaakt.
Als ik thuis kom wordt ik steeds bozer.
Ik besluit een mailtje te sturen naar haar teamleidster.
Zij blijkt nog op vakantie te zijn.
Wordt vervolgd.
Ik ga zo toch nog maar even zzzzlapen.Read more