Oud zeer.......

Het was niet druk tijdens mijn nachtdienst vorige week.
Na de overdracht ga ik mijn ronde lopen, als laatste kom ik bij de TOA.
Daar blijkt dat de nieuwe client, opgenomen tijdens Kerstavond, onrustig is, zich niet lekker voelt.
Dhr had al zeker tien keer gebeld, iedere keer voor wat anders.
Eerder die dag is de arts bij dhr geweest omdat dhr last heeft van een onregelmatige hartslag.
Dhr heeft daar pillen voor gehad en als ik de pols voel van dhr constateer ik dat er geen onregelmatige hartslag meer is.
Ik neem even de tijd, vraag wat ik voor dhr kan doen?
Ik wil rust, dat is wat dhr steeds weer zegt.
Maar er komt geen duidelijk antwoord op mijn vraag hoe ik er voor kan zorgen dat dhr wat rustiger wordt.
Ik blijf nog even zitten, zeg niets.
Dan vertel ik dhr dat we hem iets mogen geven om rustig te worden.
Doe dat dan maar zegt dhr.
Mijn collega A geeft dhr zijn medicatie en we spreken af dat we regelmatig komen kijken en in ieder geval over een half uur.
Ik ga terug naar kantoor en buig me over het dossier van deze client.
Dhr is Kerstavond opgenomen, tegen zijn wil, omdat de thuissituatie onhoudbaar was.
Omdat dhr weigerde te blijven is een IBS, inbewaringstelling, aangevraagd.
Een IBS wordt niet zomaar afgegeven, er was nog al wat aan de hand, dat werd mij wel duidelijk.
Toen ik na een half uur weer naar de afdeling ging gaf de verzorgende aan dat ze dhr nogmaals zijn zonodig medicatie wilde geven.
Het had nog geen effect gehad.
We geven hem zijn medicatie, zetten de hoofdsteun van het bed wat hoger, dhr heeft het benauwd, en dekken hem toe.
Na tien minuten is dhr in slaap.
Ongeveer drie uur later belt de verzorgende van de TOA, ik moet onmiddellijk komen: het is niet goed met dhr.
Ik pak mijn step en spoed me naar de TOA.
Daar tref ik haar helemaal overstuur aan bij de kamer van dhr.
Dhr ligt op zijn buik in bed met zijn gezicht in het kussen.
Ik zie direct dat het te laat is om nog iets te doen.
Ik vang A op, net 20, vier maanden geleden haar diploma IG3 gehaald, die staat te trillen als een rietje.
Er moet van alles geregeld worden want dit is een niet natuurlijke dood.
A zegt nu heeft dhr zijn rust, zij had dhr op Kerstavond opgenomen.
Als alles achter de rug is ga ik naar huis.
Ik kan niet gelijk slapen, lig er rond 9.00 pas in.
Ik stuur nog wat appjes, dat ze mijn nummer aan A mogen geven.
Ik lees later terug dat de arts, de verpleegkundige van de afdeling en de leidinggevende met haar gesproken hebben
Rond 12.30 wordt ik wakker met het overweldigende gevoel wat ik had toen ik tien jaar geleden te horen kreeg dat mijn toen beste vriendin had besloten dat zij niet verder meer wilde leven.
Dat gevoel is niet te beschrijven, tenzij je het zelf een keer hebt meegemaakt.
De wond, het litteken is weer even open gegaan.
En gaat ook weer dicht, leert de ervaring.
Ik heb een flinke pot zitten janken.
In de loop van de middag wordt ik gebeld door de leidinggevende van de TOA.
Hoe het met me gaat en om te bedanken voor de goede opvang van A.
Ik mag altijd bellen als ik daar behoefte aan heb.Read more