Darreh-ye Tūt

Omdat de familie erg van deze plek houdt blijven we hier de hele dag. Dan hebben mijn kuiten ook tijd om bij te komen. Deze dag bestond uit geiten zoeken, thee, eten, meer thee, leren over de nomaden en specifiek de familie dynamiek in deze familie, fotograferen en boter-kaas-en-eieren.

Omdat we niet gaan lopen vandaag kon ik iets langer slapen. Niet te lang, want er moet wel op de geiten gelet worden. Mojtaba, wie de taak heeft overdag op de geiten te letten dacht daar anders over. Hij sliep te lang en stond niet op wanneer zijn vader hem riep. Ook wanneer zijn vader riep dat de geiten wegliepen kwam hij niet overeind. Dit had als resultaat dat een aantal geiten kwijt raakten. Mojtaba was de hele dag bezig met het zoeken naar de 30!!! missende geiten. Hij heeft ze niet allemaal kunnen vinden. Wat doe je dan om je geiten te vinden? De nomaden schieten met hun geweer om de geiten te laten schrikken. Ze gaan dan rennen, waardoor je hun bellen kan horen rinkelen. Laat in de avond hadden ze de meeste gevonden. Om het zeker te weten moeten we de geiten tellen. Wat een chaos is dat zeg.

Over de familiedynamiek in deze familie had Naseh mij wat te vertellen. Hij merkt dat de kinderen van deze familie opstandiger zijn en de vader tegenspreken. Ik vroeg Naseh of dit goed of slecht was in zijn ogen. Het is volgens hem niet goed. De vader is ouder en heeft meer ervaring dan de kinderen. Hij weet wat er gedaan moet worden en wanneer daar niet naar geluisterd wordt zullen de kinderen ook niet leren wat juist is. Zo beveel hij in de avond dat de kippen in hun kratten gezet moesten worden. Dit hadden ze niet gedaan, waardoor er de volgende ochtend, in het donker, gezocht moest worden naar de kippen. Hiervoor vertrokken we later. Naseh weet niet hoe dit komt, maar heeft wel een vermoeden. Vier jaar geleden probeerde Mohammed, de vader, een boom op te tillen. Dit ging fout en Mohammed verongelukte. Hij moest 6 maanden revalideren in het ziekenhuis, omdat hij geen gevoel meer had onder de borst. In deze tijd heeft de familie het moeten doen zonder de vader. Hij was even niet meer de baas en nu hij weer terug is, is hij nog steeds een stukje autoriteit kwijt. Of dit ook echt klopt zullen we nooit achter komen. Het is een nogal gevoelig onderwerp.

Thee. Ik heb het al eerder benoemd. Elke maaltijd en elke pauze gaat gepaard met thee. Dat was echter niet altijd zo. Volgens mijn gids zit het als volgt. Koffie was het populairste drankje tot de Britten thee brachten met hun invasie in 1941. Handelaren brachten thee met zich mee en verkochten het aan de lokale bevolking. En zoals bij de Britten moest er ook suiker in de thee. Op een gegeven moment waren de religieuze leiders het niet eens met Engeland en verboden daarom suiker. Dit was slecht nieuws voor de handelaren. Ze klopten aan bij de religieuze leiders en na onderhandelingen (lees: omkoping) werd deze beslissing teruggedraaid. Dat was alleen niet zo simpel gedaan, omdat je niet kan zeggen x is slecht en de volgende dag x is toch goed. Daarom hadden ze verzonnen dat je een suikerklontje in de thee moet dopen en vervolgens in je mond stoppen. Dan is de suiker gewassen en schoon. Dat is waarom de Iraniërs een klontje suiker in hun thee dopen en vervolgens niet in de thee laten vallen, maar opeten of weg drinken met thee. De naam voor thee wordt overigens uitgesproken als Easteacan. Dit is afkomstig van East Tea Can. Oftewel een blik thee uit het oosten (Europa).

Deze plek was zeker mooi en daarom waren er ook andere nomadische families gestopt. Eén van die families heeft dicht bij een schaap verloren. De vader van de familie kwam zijn excuses aanbieden voor de stank, want man man man, wat ruikt een rottend schaap sterk. Het hielp ook niet dat hij hoger lag waardoor de wind de geur makkelijk kon verspreiden.Read more