Ostān-e Chahār Maḩāl va Bakhtīārī

Dit dorpje heet trouwens Khuyeh. De bewoners verbouwen hun eigen groeten met behulp van een beekje en rivier dat afkomstig is uit de bergen. De rivier heeft ook een waterval. Volgens Mohammed is dit een mooie plek om naar toe te gaan, dus gaan we er een. Deze wandeling betekend ook dat ik mijn wandelschoenen tevoorschijn moet halen. Tot nu toe heb ik enkel mijn sandalen gedragen. Toen ik mijn schoenen pakte vroeg Naseh of ik ook ‘echte’ wandelschoenen mee had. Hij en Mohammed zijn niet gewend dat toeristen de bergen in trekken zonder hoge en stevige bergschoenen. Daar ben ik zelf geen fan van, dus heb ik extra wijde, lage en dunne schoenen. Ze zijn bang dat ik door mijn enkels zal gaan en maken zich zorgen om mijn keuze. Na aandringen dat het echt oké is gingen we dan toch op pad.

Onderweg kwamen we langs verschillende gewassen zoals tomaat en peper. Ook wilde abrikozen en perziken hebben we gevonden. Natuurlijk heb ik dit ook geproefd. De peper was veel pittiger dan ik had verwacht, dus snel wat tomaten er achteraan.

Om bij de waterval te komen volgenden we een waterstroom die de bewoners van het dorp hebben aangelegd om hun akkers te voorzien van water. Het pad was niet makkelijk, maar wel een goede introductie in de bergen van Iran en van wat mij te wachten staat in de komende dagen. We waren in de ochtend gekomen, het was daarom gelukkig nog niet zo warm. Daar heb ik mij wel een beetje op verkeken namelijk. Het is hier nog volop zomer en er zijn maar weinig wolken te zien. Naast de warmte is het ook enorm droog. Dat kan je vast wel zien op de foto’s. Er groeit weinig en alleen in de buurt van stroompje en rivieren is het groen. Ik ben benieuwd hoe het in de bergen zal zijn. Kan bijna niet droger, maar we zullen zien.Leia mais