Hiking the Huemul Circuit - deel 1

Momenteel zit ik in een non-stop bus van 24 uur van El Chaltén naar Bariloche. De langste busrit ooit voor mij. Van vier dagen hiken naar een nacht en dag in de bus. Het contrast van het reizen. Ik heb mezelf getrakteerd op een luxere stoel, omdat de normale stoel tot mijn schouders komt. Dit bevalt iets beter. Mijn boodschappentas staat naast me. Na tien dagen in het bergdorpje El Chaltén weer op pad. Het geeft de tijd om uit te rusten, na te denken en wat te schrijven. Wat fijn is want het waren mooie en bijzondere dagen.

De afgelopen week liep ik the Huemel Cirquit. Een vierdaagse trekking vanuit El Chaltén met 65 kilometer en 3000 hoogtemeters over onverhard terrein, twee bergpassen, een glaciers en langs één van de grootste ijsveld ter wereld. Is er een next level van een next level?

"The Huemul circuit is one of the most beautiful and challenging treks you can do in Patagonia and the best part, it’s almost devoid of hikers. Involving two zip lines and walking across a glacier, this trek is not for the faint hearted. It’s all worth it though when you reach the vast Patagonian ice field, the third largest piece of ice in the world and the largest not located at the poles. - The Huemul Circuit is in my opinion easily one of the top 5 hikes in the world"

Elke dag ongeveer 6 tot 9 uur onderweg, inclusief pauzes en in mijn geval foto stops. De trekking wordt vooral gelopen door de wat meer ervaren hikers die de tijd hebben en voor wat langere tijd in El Chaltén verblijven. Je moet vier dagen goed weer hebben omdat het op de twee bergpassen hard kan waaien en je steil moet afdalen. Met harde wind en regen te risicovol. En dat perfecte weather window ontstond vanaf zaterdag, zag ik op windguru.

Het is de enige hiking trail waarbij je zicht krijgt op the Southern Patagonian Ice field. Voor deze tocht is onder andere een harnas en steel carabiner nodig om je via een zipline over twee rivieren te loodsen. En een goede conditie om hoogtemeters te overbruggen. Op de campsites zijn geen voorzieningen. Niets. Het werd een memorabele tocht waar ik vooraf zeker over heb nagedacht.

Neem ik niet teveel risico's met mijn minimale ervaring? Heb ik voldoende gear? Ik ben niet specifiek voorbereid op hiken in Patagonië en moet spullen onder andere huren. Voor Patagonië was een weekend festival Bospop mijn laatste ervaring met een tent. Aan de andere kant, als je hier nu bent.... Een nu of nooit gevoel, met de fitheid en tijd die ik nu heb, de ervaring in Torres del Paine en een perfecte weersvoorspelling gaf de doorslag. Op woensdag besloot ik de trekking te gaan lopen maar moest nog wel een tent huren. Die zijn minimaal beschikbaar in El Chaltén.

Vrijdag aan het einde van de middag, de middag voor mijn gewenste vertrek op zaterdagochtend, liep ik voor de laatste keer de rental shop binnen en bleek er plots een eenpersoons tent beschikbaar. Gelijk maar gehuurd, risico niet nemen dat die de volgende ochtend weer weg was. Evenals harnas, slaapzak, stove en matje.

Waar je in het populaire Torres del Paine nog regelmatig mensen tegenkomt, ook dagjesmensen, refugios met voorzieningen en eten hebt en loopt op een gemarkeerd pad is dat hier niet. Dit is remote en veel meer technisch. Je loopt grote stukken alleen.
Uitdagend en out of the comfortzone. Je krijgt het niet voor niets en If you never try, you never know. Zo is ook het leven. Make it happen!

De combinatie van de bergen, uitgestrekte natuur, fysieke uitdaging, grenzen verleggen, fotografie en het basic level vind ik interessant. Het geeft diepgang. Heerlijk om even uit het comfortabele leven, vol met veel (onnodige) prikkels en overvolle supermarkten te stappen en terug te gaan naar de basics. Dan waardeer je het andere des te meer. En omdat je voor alles zelf de volledig verantwoordelijkheid moet nemen. Zeker als je de tocht alleen loopt.

Jij bepaalt. Hoeveel je meeneemt, wat je meeneemt en hoe je je voorbereidt. Vergeet je je brood, heb je geen lunch. Camping gas vergeten of op? Geen (warm) eten. Te weinig kleding mee? Koude nachten. Verlies je je waterfles? Geen water onderweg. Tentstok kapot? Een slechte nacht. Er zijn geen voorzieningen, geen rangers, er is geen WiFi of telefoonservice en je loopt niet zomaar even terug. Kortom voorbereiding en vooruitdenken is een must. En balans vinden tussen nice en must to have. De voorbereiding ging al een stuk soepeler dan voor Torres.

Je leert je voorkeuren kennen en weet beter wat je lichaam nodig heeft ten aanzien van de kilogrammen. Op vrijdag heb ik voor vijf dagen zo licht mogelijk eten ingeslagen , alle camping gear in de rugzak geperst, offline maps geïnstalleerd, hardcopy waterproof topo map mee en ingelezen. En last but not least telefoon, camera en powerbank opgeladen want 4 dagen trekking betekent ook 4 dagen geen elektriciteit.

Voor degene die het leuk vinden, onderstaand een verslag van de eerste hiking dag. De andere hiking dagen zal ik de komende dagen en voor deze gelegenheid in afzonderlijke blogs posten. Voor een indruk en wie weet ter inspiratie. Ik heb tenslotte 24 uur in een bus te overbruggen en tijd om te schrijven. Misschien nog wel langer want de bus staat inmiddels stil met pech na een aanrijding met een guanaco....

Dag 1 - El Chaltén naar Camp Laguna Toro - 16.4 km - 749m omhoog, 450m omlaag - 6 uur onderweg

Het is zaterdag en samen met een stel uit het hostel die het cirquit ook gaat lopen vertrek ik vroeg in de ochtend naar het ranger station om ons voor the Huemel cirquit te laten registeren. Alle laatste zaken ingepakt, laatste checks, pasta als ontbijt en gaan. Een stel en ervaren hikers uit de UK die een gap year hebben en nu afzonderlijke outdoor reistrips maken, waaronder zes weken Patagonië.

Na invullen van vragenlijst en ondertekening bij het ranger station krijgen we de permit. Een permit is gevraagd voor deze track, al kan je ook zonder de track op gaan. Het is een check en voor je eigen veiligheid. Als je niet op de genoemde datum afmeld starten ze binnen 24 uur een rescue actie.

Het prachtig weer en de eerste dag naar Camp Laguna Toro staat bekend als een relatief eenvoudige. Een tocht van zo'n 6 uur. Alleen het eerste deel van de track is omhoog. Je moet zo'n eerste dag even inkomen en afzien, soms door de rugpijn heen. En de klim van twee uur door een bos omhoog was een pittige.

Je hoort de cadans van de poles, je ademhaling en je voetstappen als je de berg op gaat. Eigen tempo, net als bij wielrennen. Met een backpack van zo'n 15 kilogram op mijn rug speelt na een uur klimmen voor het eerst de gedachte 'waar ben ik aan begonnen...' door mijn hoofd. Dit gevoel van afzien verdwijnt als ik boven kom en het uitzicht over Lake Viedma en Mt. Huemel zichtbaar wordt. Wow, wat zitten we al hoog. Een schitterend wijds panorama uitzicht.

Na de eerste beklimming is het nog zo'n drie uur afdalen en lopen door het dal naar de campsite Laguna Torre. Ik lig mooi op schema en neem de tijd voor een lunch. De stilte om me heen, de zon, strakblauwe lucht, vogelgeluiden en niemand in het zicht. Alleen in de vallei tussen de berg. Dit is bijzonder...

Via een goed te volgen pad arriveer ik in de middag fit op de campsite. De campsite is niets meer dan een zeer mooie beschutte plek in de natuur tegen een bergwand waar je je tent kan opzetten dichtbij een rivier voor water. De hikers uit het hostel zijn snel en hebben hun bergtent al opgezet. Later zullen nog zo'n tien andere hikers arriveren.
Na mijn aankomst begin ik met het proces van omkleden, tent opzetten, matje uitrollen, eten maken en wachten tot het donker wordt. Ik lees wat in de zon en doe nog een kleine powernap. Mijn telefoon gebruik ik niet want een volle accu kan later nodig zijn voor deze tocht (gps).

Als avondmaaltijd maak ik instant soup en pasta met tonijn en kruiden. Probeer de ingrediënten met het meeste gewicht als eerste op te maken want dat scheelt kilogrammen. Glacierwater uit de nabijgelegen rivier en eten uit een pannetje die ik tijdelijk heb geleend van het hostel. Meer basic wordt het niet. Zodra de zon verdwijnt koelt het af en zijn lagen kleding, handschoenen en muts nodig.

Mijn backpack met eten hang ik in een boom want er zijn muizen. Als je dit niet doet is de kans groot dat ze door je tent heen knagen opzoek naar eten. Door deze maatregel heb ik daar geen last van gehad. Andere hikers wel.

Zo sluit ik de eerste dag af en maak me klaar voor dag twee. Bijgevoegde foto's zijn van de dag 1 met een korte beschrijving per foto....

Enjoy! :-)Read more