Santiago de Chile en Valparaíso

Na een busrit van acht uur arriveerde ik vanuit Mendoza in Santiago de Chile. Inmiddels ben ik zo makkelijk in het reizen dat ik nadat ik aankomst pas kijk hoe mijn route naar de accommodatie precies gaat. Soms met wat hulp van een lokale Chileen. Ergens een lokale buskaart kopen, metro in, metro uit, bus in, bus uit. Binnen een uur op de eindbestemming.

De smog die tussen de bergen en boven de stad hangt is even wennen ten opzichte van het kraakheldere Mendoza en Patagonië.

In Santiago verbleef ik via Airbnb in een klein appartement bij Carlos en Fernando. Twee vriendelijke Colombiaanse mannen met drie kleine hondjes en een kat. Zoals overal in Chili (blaffende) honden te vinden zijn. Een thuis in Santiago en uitvalsbasis om de stad te verkennen. Koffie met cake in de middag, in de avond dronken we een fles wijn die ik had meegebracht uit Mendoza en dagen daarna hebben ze twee keer voor me gekookt.

Santiago voelde relatief compact, modern maar ook divers. Een stad met veel culturele en historische invloeden. Meer het Zuid Amerikaanse gevoel dan in Argentinië. Dat in combinatie met zonnig herfstweer goed vertoeven.

Wat ook moderner is in Chili zijn de winkels en supermarkten. In Santiago vind ik in de eerste supermarkt al een diversiteit aan producten die in de weken Argentinië nergens beschikbaar waren. En snelheid die ik de afgelopen weken in Argentinië nergens heb ervaren. Argentinië is daarin nog een stap terug. Is basic en gaat gebukt onder de economische recessie. Contrasten worden zichtbaar als je verplaats of veranderd.

Sinds twee maanden weer een vers brood afdeling en keuzes en mogelijkheden in producten. Zeker vergeleken met Patagonië. Hoe moet dat wel niet zijn in een AH of Jumbo XL. Ik denk dat ik omval van verbazing en massaconsumptie. Het is niet nodig om 10 soorten woksauzen of 6 soorten ketchup te kiezen, al wen je daar ook vast ook weer snel aan.

In Santiago beklom ik de Cerro San Cristóbal voor uitzicht, at streetfood - empanadas en completo (hotdogs) - en ging een aantal keer naar de overdekte grote local mercado met alleen maar handeltjes en (goedkoop) eten. Dit deed me door de chaos en smoezeligheid een beetje aan India denken en was een leuke plek tussen locals. Verder in het park gelegen, gewandeld in de stad en Teromotto gedronken. Teromotto is een cocktail en betekent gezien het hoge alcoholpercentage 'earthquake'. Tegen het einde van de middag liep ik alleen een kroeg binnen en kwam er een paar uur later met vier anderen naar buiten.

'There's a running joke in Chile, concerning it's national cocktail - the terremoto. A weird concoction of bad white wine, fernet, grenadine and a big ole dollop of pineapple ice-cream, it's said that anyone having more than three would hit the floor.'

Na Santiago vertrok ik per bus naar Valparaiso op anderhalf uur rijden. Sinds lange tijd een korte busreis. Valparaiso is een grote havenstad en staat sinds 2003 op de Werelderfgoedlijst van Unesco.. De Terberg terminal trekkers zijn hier druk in de weer.

Het is is ook de street art en kleurrijke stad van Zuid Amerika en is gelegen aan en op 42 heuvels. De onderstaande passage beschrijft de stad het beste:

'The city has become internationally known as an open canvas for the creative, a wonderland of art, color, and inspiration. Valparaíso is messy, grungy and a bit gritty at its very core. It’s unpolished and raw, a no frills, tell-it-like-it-is urban playground'.

Bij Valpa had ik een op toeristen gerichte 'gemaakte' stad verwacht, maar het tegendeel bleek waar. Het is een grote, bijzondere veelal authentieke mix waar ik voor de eerste keer het 'Zuid Amerika' gevoel ervaarde. Door de krioelende mensen, zwerfhonden en katten, soms armoede, heerlijk streetfood en schoonheid van kleuren, oude gebouwen, het water en de muziek en dans op straat. Prachtig om foto's te maken.

Veel steegjes en zigzaggende straatjes, op en af. Je verdwaalt zonder navigatie. Het is mooi en smoezelig tegelijkertijd. Het is geen Rio de Janeiro maar had qua onoverzichtelijk en hoogteverschil even gevoel hoe het moet zijn om door een favela lopen. Veiligheid is in de avond en hoger in de heuvels een ding. Op een gegeven moment kwam ik in gebied waar ik mijn camera maar even heb opgeborgen. Dat je niet naïef moet zijn bleek ook uit een waarschuwing van een politieagent die ergens op staat stond te patrouilleren en mij adviseerde niet verder de heuvel op te gaan. Wat hij mij duidelijk maakte door mijn shirt stevig vast te pakken en het woord 'thief' uit te spreken.

Na Valparaiso ben ik nog twee dagen in Santiago geweest. Ik plan alle accommodaties en bustickets momenteel pas op het moment dat ik vertrek voor maximale flexibiliteit. Dat is gelukkig goed mogelijk in Chili.

Chili is langste land ter wereld en ik heb besloten de weg naar het Noorden vanuit Santiago per bussen af te leggen. In totaal +20 uren on the road en de mogelijkheid om meer van het land te zien en tussenstops te maken. De eerste stop is de kustplaats La Serena om vanuit daar per lokale bus de Elqui Valley te bezoeken.

Eén ding wat voor de komende tijd hoog op mijn bucketlist staat is Stargazing. Vanuit een observatorio door een astro telescoop naar de sterrenhemel kijken. De eerste mogelijkheid is in Elqui Valley, het gebied wat naast wijnvelden wereldwijd bekend staat als 'clearest skies on earth' en 'World’s first International Dark Sky reserve'.Read more