Grensovergang naar Colombia & 17e land..

'Welcome to the paradise called Colombia'.

Per Uber, een bus, een taxi, nog een taxi en een minibus ben ik afgelopen week in een dag de grens met Colombia overgestoken. Een tocht van ruim 10 uur en de meest bijzondere grensovergang tot nu toe.

In verband met veiligheid vertrok ik al vroeg vanuit Quito, om de route gedurende daglicht te ondernemen en voor het donker in een plaats van bestemming aan te komen. Colombia is in steden redelijk toeristisch maar kent ook gebieden wat no-go area's zijn. De grensovergang zit daar niet ver vandaan. Sterker nog - is rood gekleurd gebied. Vandaar de reis bij daglicht. Via info bij andere backpackers en wat inlezen, bleek het mogelijk om zelf en per lokaal vervoer te ondernemen.

De bus vanuit Quito tot aan de grenspost duurde ongeveer zes uur. Het komt in deze busritten regelmatig voor dat er iemand instapt en een persoonlijk verhaal doet. Om vervolgens iedereen af te te gaan om iets te verkopen, vaak een zakje snoep, een toffee of nootjes... voor zo'n 0.25$ct. Moet je eens afwegen tegen je eigen salaris. Al tientallen keer meegemaakt in Ecuador en Peru. In alleen deze rit al minimaal vier keer. Zelfs een keer iemand met die met megafoon en een verhaalspel ging doen....

Bij de grenspost aangekomen is het zoeken naar de juiste ingang. Deze grensovergang blijkt ook de key doorreisroute voor Venezuelanen die hun land ontvluchten. Ik zie honderden Venezuelanen in rijen en op deze grond zitten. Kinderen, gezinnen, ouderen. Er heerst geen bedroefde stemming, maar de situatie is wel triest. Hun uitweg naar een beter leven. Ook Unicef en het Rode kruis hebben hier tenten opgezet. Je loopt er letterlijk langs.....

Ik weet niet hoe de crisis situatie over Venezuela in Nederland binnenkomt, maar zie onder deze blog een video hierover....

Bij het migratiekantoor sluit ik achteraan in de rij. Na de juiste stempels, wissel ik dollars bij een mannetje op straat. Altijd belangrijk voor de eerste uren in in een nieuw land. Na ruim een een uur verder en beide stempels loop ik met mijn backpack Colombia tegemoet. Het ultieme rauwe reisgevoel. Ecuador van Zuid tot Noord per bus doorkruist en lopend de grenspost over.

Welcome to Colombia! Stempels voor alweer het 17e land in deze wereldreis....

Vanaf de grenspost nog een taxi en zo'n drie uur per minibus naar mijn bestemming. In een busje met twee locals en vijf luidruchtige en niet fris ruikende mannen uit Kameroen. Ze spreken gebrekkig Engels. De travel-struggles die je soms moet doorstaan. Al overdrijf ik niet dat als je door India hebt gereisd alles daarna in meer of mindere mate meevalt. In India maak je in 8 uur mee wat je hier in weken ziet en ruikt, en dan nog haalt het het prikkel niveau van India niet.

Als de avond valt kom ik bij mijn tussenbestemming Pasto aan. De reisdag ging uiteindelijk relatief makkelijk en alles sloot prima aan. In Pasto verblijf ik een nachtje. Enerzijds om de reistijd te spreiden - ben helemaal gaar - en geen 25 uur onderweg te zijn, maar ook voor veiligheid. Er zijn in het verleden in de nacht overvallen geweest op dit traject Pasto - Papayan en daarom kan je er beter met daglicht reizen.

Na een nacht in een basic accommodatie in Pasto - waar geen toerist te bekennen is - en heerlijk lokaal eten (grilled pork) vertrek ik per minibus richting Popayán. Waar de route door slingerend berggebied, langs dorpjes en militaire checkpoints gaat. Ik zie regelmatig groepjes Venezuelanen met koffers, matjes en slaapzakken lopend langs de weg, waarschijnlijk op weg naar die grens. Voor de avond valt en het donker wordt kom ik aan in Popayán. Ciudad de Blanco. Een leuk en klein stijlvol plaatsje.

Colombia maakt me nieuwsgierig. Van mensen die er zelf geweest zijn hoor ik alleen maar positieve ervaringen. In Lima ontmoette ik een reiziger die ik twee jaar geleden in India had ontmoet. Toevallig kruiste ons pad nu weer. Zijn mening na maanden Colombia: 'Colombia is amazing! The best country I’ve seen in my life!'. En hij is niet de enige.

Ik ben nu in het uiterste Zuiden van Colombia en reis de komende week per bus door naar Cali, Salento en Medellín. Hoelang ik waar blijf weet ik niet. Alles is open, ik heb geen concreet plan.

Ik wil maximaal genieten. En omdat ik nog geen ticket naar Nederland heb geboekt, voelt het nog steeds als vrijheid....

Ps. Een video over de huidige situatie Venezuela: https://youtu.be/9qdO2pFoGgwRead more