Calpe i góry za morzem

Pogoda wreszcie się namyśliła. Godzina w samochodzie, szybki spacer i można było stanąć naprzeciw góry Ponoig (1182 m) z jej piękną ścianą. Przewidywane trudności powinny być na stałym poziomie, wg opisów, doskonale zabezpieczone. Trasę można podzielić na 4 odcinki:
(A) etap podejścia pod ścianę 20 min.
(B) 45 min. wspinania
(C) zjazdu na 70m linie
(D) 45 min. krętego zejścia kamiennymi płytami.
Największym hitem prócz widoków – niesamowitego dystansu na krajobraz wioski Polop, perspektywa morza i wieżowców Benidorm, jest pkt. (C) czyli zjazd. Po wejściu na szczyt nie ma ścieżki ze standardowym zejściem, trzeba inaczej się ogarnąć, tj. wcześniej przygotować się sprzętowo i technicznie do pionowego zjazdu 2 odcinków: 1x 20 metrów / półka / 1x 35m. Inaczej się nie da.
Niedziela była dniem treningowym zjazdów, jednak na małej rozpiętości i bez efektownej dziury pod nogami. Tutaj powietrza jest trochę więcej. Przygoda na medal. Trudność przy wycenie C/D umiarkowana. Frajda 10/10. Najtrudniejsze i najbardziej wymagające jest zejście, gdzie kolana zaczynają doskwierać z powodu dużego nachylenia i braku serpentynowego szlaku. Długie, proste odcinki, czuć przeciążenie, stopa mimowolnie przesuwa się w bucie, cisnąc placami w czub.
Druga część dnia to ratownictwo i asekuracja, więc dalej zjazdy, wciąganie lina asekuracyjną, wspinanie się za pomocą liny asekuracyjnej i wspinanie przy asekuracji „na wędkę”. Zachód słońca dopiero o 19, dzień wyciśnięty na maxa.
Po przygodach z marnej jakości kuchnią hiszpańską, na cel obrana została sprawdzona knajpa hinduska. Ale wino było hiszpańskie. Nie sposób nie mlaskać, stąd ostatnie zdjęcie “creme de la creme” tej trasy.Les mer