Nevidio Canyon

We ontbijten met een lokale specialiteit, de naam zijn we alweer vergeten, maar het is een soort van fijn opgerold bladerdeeg gevuld met spinazie en kaas. Heel lekker en we staan er stevig op! Dat moet ook vandaag want om kwart voor 10u komen ze ons ophalen voor een dagje canyoning. Jammer genoeg komt er niemand opdagen en er gaat al snel een halfuurtje voorbij. Uiteindelijk daagt er om 10u30 een busje op en kunnen we vertrekken. De chauffeur is erg gehaast en steekt iedereen voorbij, ook in de bochten. Niet veel later komen we aan bij de start van de canyon waar de rest van de groep op ons wacht. We trekken snel dikke wetsuits aan want het water in de canyon is maar 7 graden. 🧊 We krijgen ook een helm en een harnas. De drie gidsen geven ons wat uitleg, maken snel een groepsfoto en nadien kunnen we vertrekken. We nemen meteen initiatief en gaan als eerste de canyon in, een goede keus want onze groep bestaat uit 16 personen en zo hoeven we nooit in de rij te staan 🙂.

Het tempo ligt vrij hoog en we navigeren vlot door het eerste stuk van de canyon. Het begin is vrij eenvoudig met veel slides over de rotsen of kleine sprongetjes. We steken meteen een andere groep voorbij. Daarna begint het tweede deel waarbij de grotere sprongen komen. We springen van 8m in een diepe blauwe kom. Heerlijk! Ook het zicht in de canyon is de moeite! Soms lijken we wel 100m diep te zitten in de smalle kloof die vaak maar een tweetal meter breed is.

Na 2u30 in het water bereiken we het einde. We konden gerust nog even doorgaan, maar zijn voldaan. We krijgen een stukje chocolade en maken ons klaar om alles in 45 minuten terug omhoog te stappen in het bos. Nog niet te onderschatten, want we hebben de wetsuits nog aan en het is dus snel zweten geblazen! 😮‍💨

Eenmaal boven krijgen we nog lunch, de forel (uit de canyon) werd op de gril gebakken en smaakt enorm! Iedereen heeft honger want het is ondertussen 15u.

Als we terug op onze family farm zijn nemen we de auto en vertrekken we richting onze volgende bestemming, Biogradska National Park. Het is een kleine twee uur rijden en de weg kronkelt van de eerste tot de laatste kilometer door de bergen. Onderweg komen we verlaten dorpjes tegen, maar dat is het ook. Op een gegeven moment steekt een groep kalkoenen de weg over. Onze auto is in een mum van tijd omsingeld door de beesten, één springt zelfs op de motorkap! Uiteindelijk krijg ik hem eraf en kunnen we verder.

Na een lange dag komen we aan in ons huisje, we eten kacamak (aardappelpurree met kaas en karnemelk. Lekker maar vooral heel stevige kost!

Morgen gaan we wandelen in Biogradska!

(*canyon foto’s volgen later)Baca lagi