Vertrek

Eindelijk is het zover, na maanden lang bezig te zijn geweest met vertrekken gaan we nu dan ook echt. Het waren vreemde maanden, waarin afsluiten centraal stond. Na Lynn haar lastige middelbare school periode, die ze uiteindelijk met een mooie cijferlijst en een grote vriendengroep heeft afgesloten, bij onze korfbalclub waar we met het zoveelste kampioenschap en geslaagde 3e helft afscheid van ons team hebben genomen. Vervolgens ons werk afgesloten waar het tijdens de pauze al maanden over onze reis gaat en tot slot ons huis voor de laatste keer afsluiten. Inmiddels is de sleutel overgedragen aan de tijdelijke bewoners voor 12 maanden maar het had nog best wat voeten in de aarde om alles gereed te maken voor de verhuur. Laten we het er maar op houden dat het na 10 jaar hard nodig was om eens flink op te ruimen en tal van kleine onderhoudsklusjes te doen.

Maar dan…..onze grote droom die we jaren geleden samen hebben bedacht als vervanger voor onze andere grote droom. Een heel jaar weg, naar mooie droombestemmingen met z’n 3en! En wat ben ik enorm trots dat het gewoon gelukt is. Wat anderen voor onmogelijk houden hebben wij gewoon geflikt! Jaren lang sparen en voorbereiden en alles is nu precies hoe we het graag gewild hebben. Het wordt een jaar lang herinneringen maken voor het leven.

En daar bovenop komt nog eens dat we de afgelopen maand zoveel afscheidsetentjes en borrels hebben gehad, niet normaal gewoon. Zo’n afscheid brengt echt iets bijzonders naar boven bij iedereen en dat was heel erg mooi en bijzonder om mee te maken.

De laatste dagen zijn we misselijk van de zenuwen en ook voor Lynn wordt het ineens heel echt allemaal en ze kruipt ’s nachts nog even snikkend tegen ons aan omdat ze haar vrienden zo gaat missen. ‘Gelukkig’ is er geen weg meer terug want we beginnen bijna te twijfelen ;-)

De ochtend dat we weg gaan hebben we al bij mijn ouders geslapen, we doen een laatste boodschap en dan is het tijd om ons hondje weg te brengen. Koda heeft de meeste tranen veroorzaakt van iedereen! Gelukkig is hij in zeer goede handen en weten we dat er geweldig voor hem gezorgd wordt door de moeder van Annika. Vervolgens staat er een waar afscheidscomitee op ons te wachten, we delen nog wat knuffels uit en dan is het echt tijd om naar Schiphol te gaan!

Op Schiphol komen we Lukas tegen, die speciaal voor Lynn naar Schiphol is gebracht door zijn ouders, en we lopen 2 ‘uitzwaai dames’ tegen het lijf die ons trakteren op een ware afscheids serenade. Vervolgens nemen we alledrie snikkend afscheid van onze ouders en Lynn van Lukas en gaan we richting de douane. Als troost koopt Lynn nog 2 knuffeltjes om mee te nemen en ze lacht al snel weer een beetje.Read more