Op naar Tupiza!

Vandaag wordt een spannende dag! Onduidelijkheid over de telefoon en over of we de tickets kunnen krijgen en de aansluiting gaan halen met de busritten. Vanavond zullen we overal antwoord op hebben maar nu maken we ons nog flink zorgen.

Als we wakker worden hebben we wat berichtjes van de telefoon reparateur ontvangen, blijkbaar hebben we gisteren het briefje op de verkeerde deur geplakt (het leek zo op elkaar!) en dus ook met de verkeerde zitten appen. Wel kregen we het nummer van de goeie en helaas gaf hij aan dat het erg lastig was. Na wat stimulerende appjes in het Spaans via Google Translate komt hij z'n zaak wat eerder openen en ga ik de telefoon ophalen, in wat voor staat weten we niet... Annika en Lynn gaan alvast naar de busterminal want het is niet goed gegaan met de online tickets, wel betaald maar geen tickets via de mail. Gelukkig heeft de reparateur alles op alles gezet en is het hem gelukt om alle onderdelen te vervangen. Na wat tests lijmt ie alle onderdelen in elkaar en reken ik af. Uiteraard is het iets duurder geworden maar ik ben zo blij dat ik hij heel is dat ik dat maar voor lief neem. Als ik bij de busterminal aankom is Lynn door het dolle heen! Helaas is het niet gelukt met de tickets en hebben we nieuwe moeten kopen, de schade is slechts 70 Bolivianos (10 euro) dus daar hebben we het niet meer over. De bus vertrekt op tijd maar het is erg druk en er is een weg afgesloten dus de bus neemt een alternatieve route....en daar begon het gezeik! Hij moet een veel te scherpe bocht maken door de smalle straatjes en ramt hierbij een balkon. Het blijkt niet te passen en hij rijdt weer verder om bij de volgende bocht alles weer te herhalen, inclusief het rammen van nog een balkon. Na nog 3 keer keren en en te krappe weggetjes staan we compleet vast, half schuin en wordt het duidelijk dat dit even gaat duren. Er staan tientallen mensen om de bus te roepen en te wijzen etc. maar er zit toch echt maar 1 ding op en dat is dat alle auto's achter ons terug moeten en we een stuk tegen de richting in moeten met de bus. Dat vergt het nodige geregel en we hebben het te doen met de buschauffeur en z'n hulpje. Na ruim een uur rijden we gelukkig weer alleen is ook meteen duidelijk dat onze speling in de aansluiting is verdwenen. We hopen er maar het beste van. De rest van de rit gaat door een schitterend gebergte maar biedt helaas geen mogelijkheden om iets van de verloren tijd in te halen. We willen de komende dagen samen met Tinus en Rinus naar de zoutvlakte en zij zitten al een dorp verder. Helaas komt onze bus net te laat aan en is de bus al weg. Al rennend proberen we nog snel tickets te scoren. Potosi is de hoogste stad ter wereld en dat is goed te merken, na een klein sprintje zijn we buiten adem. Ineens zwaait er een vrouw naar Annika, ze is ingeseind door de jongens en om de hoek van de terminal staat de bus nog op ons te wachten. Als we binnenstappen blijkt dat ze ook nog allerlei lekkers voor ons hebben gekocht! Onze dag kan niet meer stuk want anders hadden we nog 7 uur moeten wachten op de volgende bus. De route is erg hobbelig maar het uitzicht is geweldig! We zitten inmiddels op ruim 4000 meter hoogte en Lynn en ik proberen voor het eerst wat coca bladeren. In Nederland zit er 20% zuurstof in de lucht en hier maar de helft dus dat kan hoogteziekte veroorzaken. Onderweg zien we veel lama's, cactussen, enorm veel ruig niemandsland en brede rivieren. Het is een flinke rit maar toch sneller dan verwacht. Begin van de avond zijn we in het hostel in Tupiza waar we een restaurantje opzoeken en pique macho eten. Niet zo lekker als de vorige keer. 's avonds halen we wat goedkoop mais bier, ook dit is helaas niet echt geslaagd maar het is er niet minder gezellig door en we spelen tot laat in de avond spelletjes.Read more