Bat Trang

Buiten wat weerlicht in de verte en meer wind hebben we van een storm niets gemerkt, gelukkig. We lagen tussen de eilanden met andere sampans rondom ons afgemeerd, ze lagen rustig te dobberen zo'n 10 à 15 m van elkaar af, eerder rustgevend dat we daar niet alleen lagen.
Om 5,26 u gaat de zon op en ik zit hier in het ochtendgloren op bovendeks te genieten.
Na het ontbijt komt de chef een demonstratie doen hoe je springrolls maakt.
Ingrediënten: rijstpapier, héél fijn gesneden wortelen, ui, (varkens-)vlees, ei, (donkere) champignons, mie gemaakt van cassave. Peper en suiker!
Je mengt de ingrediënten die heel fijn gesneden moeten zijn met het ei, wat peper en suiker i.p.v. Zout wan het papier bevat zout.
Dan leg je een vochtig doekje open en drukt het papier langs voor en achterkant hier evenop. Dan lag je een langwerpig hoopje vulsel ongeveer een derde van de kant, en vouwt eerst de zijkanten naar elkaar toe en dan de kant met vulsel zodat een derde van de bovenkant de onderkant sluit, dan rol je de rest verder op.
Bakken in plantaardige olie.
Na deze demonstratie gingen we onze bagage inpakken. Tot onze verassing werden we gevraagd om in een kleinere boot over te stappen, om ons naar Ha Long haven te brengen. Deze 'BĀī THÕ (bateau), Mia noemde het de flandriaboot, bracht ons naar de tweede haven van Ha Long: deze voor kleinere boten. Wij waren vertrokken uit de haven met de grotere boten, er is ook nog een haven voor zeeschepen.
Op de bus vertelde Mi dat zij slecht geslapen had omdat de taifoen erg gewoed had in de haven, daarom moesten wij overstappen en de kleinere haven gebruiken om terug te keren. We hadden alleen het weerlicht gezien en dat er meer wind was, maar wij kennen ook niet de verschijnselen van een taifoen.
Eens op de bus stopten we al gauw aan een parelkwekerij, we kregen de hele technische uitleg en daarna werden we losgelaten in de verkoopshal. Het enthousiasme was niet groot dus stonden we al vlug terug buiten. Francines stelde voor een wandeling te maken naar het restaurant, volgens haar was het maar 1km, volgens de chauffeur was het 3km, en hij verklaarde ons gek. Wij op weg: een drukke baan met dat verkeer, wij hadden veel bekijks, na een 20' kwam de chauffeur ons toch oppikken, gelukkig want het was middag en heel warm.
We aten een heerlijke hotpot van zeevruchten , heel lekker het lijkt op een fondue in
't groot, maar dan met water dat op de duur lekkere soep is. Nu weten we waarom de Aziaten hun soep normaal laatst eten.
Met een heel lange terugreis voor de boeg stapten we weer in de bus. Ik zit op de eerste bank achter de chauffeur en kijk de hele tijd naar het verkeer. Je gelooft je ogen niet, de lijnen worden niet gerespecteerd, je ziet ze zelfs gewoonlijk niet. Een enkele volle lijn??? Nooit van gehoord, een dubbele volle lijn, waar is dat voor???
Als je met twee voorbijsteekt gaat het vlugger, en is er een tegenligger, er bestaat ook nog zoiets als een berm!
Een kilometerteller heb je niet nodig, je raad maar hoe de toerenteller staat en hoe de anderen rijden, alleen je remmen die zijn het belangrijkste onderdeel, want die moet je regelmatig gebruiken.
Allé we kwamen toch veilig terug in Hanoi, we reden nog langs het pottenbakkersdorp Bát Tràng, maar we hadden weinig tijd, de handelszaken die interessant waren sloten stilaan en de arbeiders die ons evt zouden kunnen tonen hoe het gaat waren reeds naar huis.
In het hotel aangekomen kregen we vlug onze sleutels en de normale gang van zaken kon beginnen. Douchen, eten, afrekenen en terug goed inpakken.
Morgen naar Hué.Read more