Reset search
Vietnam 2012
  • Mariatche
Apr – May 2012

Vietnam 2012

A 18-day adventure by Mariatche Read more
FollowInsightsCalendarShareShareBucket list
Newest first
  • Trip start
    April 19, 2012
    MariatcheVietnam 2012Traveler

    Vertrek via Parijs, Charles De Gaulle

    April 19, 2012 in France ⋅ ⛅ 10 °C

    Vroeg uit bed en op tijd in de bus om naar Charles de Gaulle luchthaven te rijden. Op de bus konden we al gezellig kennismaken met elkaar.
    20 km voor Parijs moesten we noodgedwongen stoppen omdat de reistijdvergoeding van de chauffeur voorbij was. Door de file op de péage was de wettelijke tijd op. We namen een koffiebreak van drie kwartier en terug de baan op,voor tien minuten want dan waren we er al!
    Het inchecken verliep vlot, onze seats waren al besproken en ik ruilde met Marianne voor een plaats aan het venster. Spijtig was het juist aan de vleugel, en de vleugels van een Boeing 777-200 zijn enorm!
    We reden naar de opstijgbaan om 2.20u maar toen keerden we terug wegens technisch defect. Na een uurtje was het dan wel zover en om half vier waren we opgestegen. Onze dejeuner kwam vlug en om half vijf was alles op en vlogen we al over Praag.
    In Hanoi is het al half tien en donker, nog een filmpje meepakken en dan de oogjes toe.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Hanoi

    April 20, 2012 in Vietnam ⋅ 🌬 24 °C

    Na een rustige nacht met weinig slaap veilig geland om 7,30 u. Het is bewolkt maar 27°. Aanschuiven voor het visum, een half uurtje. Aanschuiven bij de politie, nog eens een half uurtje. Aanschuiven voor de bagage en dan op weg naar de bus. Ondertussen maakten we kennis met Mi onze gids. Een klein vriendelijk meisje/dametje dat een beetje Nederlands verstaat maar het niet spreekt. Haar Vietnamees Engels is verstaanbaar. Op de weg naar het Silk Path Hotel, een 40' rijden, vertelde zij reeds over het leven van de vrouwen in Vietnam. Zijn moeten werken om het huishouden draaiende te houden, daarbij de ganse huishouding voor hun eigen gezin en dat van hun schoonouders! De mannen voeren zo weinig mogelijk uit omdat zij toch steeds erfgenaam zijn moeten zij de kost niet verdienen. Vrouwen erven niet, tenzij zij enige dochter zijn en er geen ooms in de familie voorkomen.
    De huizen zijn naar onze normen klein, en er wonen hele families in, ouders en gehuwde zonen, de schoondochters en de kinderen.
    In het hotel aangekomen kregen we eerst een fris handdoekje en een glaasje appelsap.
    Dan werden de kamers toegewezen, ik slaap met Marianne. We namen eerst een douche en verkleedden ons want het is behoorlijk warm.
    Tegen half een naar de lobby om naar het restaurant te gaan.
    We kregen een menu met soep, 2 starters, 3 hoofdgerechten en nagerecht.
    Een beetje op zijn Chinees.
    Daarna stonden de fietsriksjas al klaar, voor iedere persoon één. We reden een uurtje rond door de oude wijk en werden afgezet aan het meer van het Teruggegeven zwaard.
    De fietstocht was een belevenis op zich. Ik dacht dat Bangkok de drukste stad was maar dit is nog 5 keer erger. Verkeerslichten worden genegeerd, enkele richting bestaat niet voor hen, de voetpaden zijn benomen door de winkeliers of etensstalletjes, en verder toetert en belt men er op los. Ik heb het gefilmd want het is niet te geloven.

    Aan het meer was een legende verbonden die ons uitvoerig uitgelegd werd door Mi, en die we bovendien nog eens op papier ontvingen. We bezochten ook de Jade Berg Tempel en zagen de Schildpad Pagode die in het midden staat.
    Een Tempel is voor de mensen die het geloof van Confusius aanhangen en diegenen die in meerdere goden en helden geloven. Hier staat nooit een Boedhabeeld.
    We wandelden daarna terug via de Joseph's church. En dan nog maar eens via de straten van de oude wijk naar het hotel terug.
    Weer een goede douche, wat bijpraten en naar beneden voor het avondmaal.
    Het leek erg op het middagmaal, toch was het een ander restaurant:
    Chickensalad met gember en citroengras
    Mushroomsoup
    Beef with gember, duck with soursweetsauce
    Battered fish
    warme groene groenten en aubergines Kleefrijst
    Fruit

    Na 't eten was iedereen moe genoeg om te gaan slapen, het is nu 21.30 u    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Bezoek aan Ho Chi Minh Mausoleum & div

    April 21, 2012 in Vietnam ⋅ 🌙 23 °C

    Gewekt door de wekdienst, gelukkig want we waren beiden nog ver in dromenland.
    Een lekker buffetontbijt met alles op en aan en we staan weer vertrekkensklaar om 9u.
    Decent gekleed gingen we naar het Ho Chi Minh mausoleum. Een kledij tot onder de knie en korte mouwen waren de minimumvereisten. Er was ons verwittigd dat er een lang wachttijd zou kunnen zijn, maar dit viel nog mee. Een veiligheidscheck zoals voor een vliegtuigreis, camera's aan Mi geven en stapvoets aanschuiven naar het gebalsemde lichaam van de grote leider. Er stonden wit geklede militairen om ons te geleiden. Niet babbelen of lachen, goed aaneengesloten aanschuiven en terug buiten.
    Het was indrukwekkend, tenslotte bezoek je een soort begraafplaats. Ho Chi Minh heeft dit niet echter gewenst, hij wou gecremeerd worden en verstrooid.
    Daarna bezochten we het presidentieel paleis, hier heeft Ho maar 4jaar in gewoond omdat dit veel te groot was. Daarna verhuisde hij naar een woning op palen, deze woning was meer naar zijn zin. Even waren we met twee vooraan, de rest laste een sanitaire stop in, maar Carine en ik waren al te ver vooruit om nog terug te draaien, we bleven na het bezoek onderaan de paalwoning wachten op de groep. Als westerlingen hadden we veel bekijks van de schoolkinderen die voorzichtig Hello zeiden of lachten en wuifden. Onze Xin Chao werd op gegiechel onthaald, waarschijnlijk is onze uitspraak toch niet juist.
    De One Pillar Pagode was Boeddhistisch, Boeddha wordt hier vooral aanbeden door vrouwen die een zoon wensen. De trappen waren steil en hoog, je kon ze alleen traag en voorzichtig beklimmen.
    Het Ho Chi Ming museum was vooral bombastische Sovjet kunst waarmee de strijdvaardige Vietnamees verheerlijkt werd. Met toch aandacht voor o.a. Guernica en de verschillende (communistisch getinte) oorlogen.
    De Tempel van de Literatuur was Chinees getint, met Confusius in de hoofdrol.
    Het Women Museum was informatief goed opgesteld met kledij, tradities van huwelijk en geboorte in de verschillende etnische stammen.
    Wat mij het meeste trof was de uitleg van Mi die zelf van een minderheid is en die vertelde dat in haar traditie, tot op heden, de vrouw als ze zeven maanden zwanger is wordt ondergebracht in een soort tent of hut naast de echtelijk woning.
    Deze isolatie duurt tot 4 maanden na de bevalling, welke zij helemaal alleen moet ondergaan! Geen vroedvrouw of andere hulp! Ik vroeg het haar twee maal uitdrukkelijk!!
    Wat een eenzaamheid! En bij medische problemen sterft de vrouw.

    Het water poppentheater was een beetje luchtiger, Chinees getinte zang, veel beweging op het water. De uitbeelding van o.a. rijstoogst, vissen, dansen enz....

    Na het hectisch verkeer kwamen we terug in het hotel we kregen de raad een paraplu mee te nemen voor op de boot wegens de blootstelling aan de zon, ttz een parasol.
    Dus wij nog de straat op om nog een winkel te zoeken, wat wandelen langs de winkeltjes en we vonden ons gerief.
    Maar op de terugweg kreeg ik een winkeltje in 't oog waar men ao dai verkocht, dit zijn de traditionele Vietnamese jurken. Ik was al langer van plan er een te kopen en had info gezocht op internet, dus stapte ik de winkel binnen. Men kon geen prijs geven als ik geen stof gekozen had, ja men had wel honderd verschillende stoffen, allemaal zijde. Ik koos een kobaltblauw voor de jurk en een warm geel voor de broek. De prijs zou 135 $ zijn, toen ik afbood met de melding dat ik via internet slechts 80$ zou betalen, bood ze mij aan een andere stof te kiezen. Eveneens zijde maar een zwaardere soort, ik betrouwde het eerst niet en vroeg om de zijdeproef te doen. Geen probleem ze knipte een stukje af, gaf mij lucifers en ik stak het stukje in brand, het doofde direct zonder te smelten, en dat is het bewijs dat het inderdaad zijde is! Nog intens de maat genomen, voorschot betaalt en op een drafje naar 't hotel waar ik juist op tijd terug was voor de briefing voor de komende dagen, het was wel wat chaotisch maar we zullen onze plan wel trekken.
    Na het diner gingen de meesten toch maar al inpakken want onze bagage moeten we achterlaten in het hotel!
    Vandaag waren we al beter geacclimatiseerd dan gisteren, minder gezweet! Mogelijk was het een graad minder warm, en er was een beetje wind.
    Het is nu 00:30 u en ik kan niet in slaap geraken, damm!!!    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Hoa Lu

    April 22, 2012 in Vietnam ⋅ ☀️ 34 °C

    Gewekt om 7 u, valies naar buiten en na 't ontbijt zullen we vertrekken met onze minibagage.
    Iedereen is slecht in slaap geraakt, waarschijnlijk door het sorteren van onze bagage, een deel blijft hier en een klein deel nemen we mee op onze 3-daagse trip.
    Stipt om half negen stappen we de bus op naar de Valongbaai. Niet te verwarren met de Halongbaai die we later nog zullen bezichtigen.
    Onderweg vertelt Mi weer over het dagelijkse leven en de levensduurte. In Hanoi verdient een persoon gemiddeld 1600$ per jaar. Een kind naar school laten gaan kost 500$ per jaar. Benzine is 1.20€ per liter!
    Onderweg zijn nogal wat rijstvelden maar vooral kleine huizen met verkoop op straat.
    Er is veel lintbebouwing langs de hele weg, we reden 2,5u.
    We gingen varen in de Valongbaai op platte bamboe schuiten. Een prachtige tocht door karstgebergte. Het is ongelooflijk mooi, we schoven over het water en hoorden buiten het roeien van onze (voornamelijk vrouwelijke) roeiers alleen de natuur.

    Aan de weg stonden de gebruikelijke kraampjes met veelal broderiewerk.
    Zelf kocht ik een minischuitje voor 40.000 VND als wisselgeld kreeg ik een geborduurd lavendelzakje i.p.v. 10.000 VND.
    Onze volgende stop was Hoa Lu, de eerste hoofdstad van Vietnam rond het jaar 1000.
    Vietnam was onder Chinese bezetting maar Dinh Tien Huang verzamelde de 19 verschillende staten of volkeren om eensgezind in opstand te komen tegen China.
    Later werd hij vermoord samen met zijn oudste zoon en drie dagen later ook zijn tweede zoon door een mandarin. De generaal die de moordenaar opgespoord en gedood had trouwde met de weduwe van Dinh Tien Huang omdat de overblijvende zoon slechts 6j was. En zo begon de eerste Le dynastie.
    We bezochten twee tempels één van de koning Dinh en één van de generaal-koning Le.
    Maar ze leken erg op elkaar. Omdat ze zo oud zijn waren ze toch de moeite waard. Hier aten we onze picknick, niet zo comfortabel als thuis, we zaten met zijn allen op een trap aan een bijhuis van de Tempel.
    Beide tempels lagen in een citadel en waren omgeven door kraampjes. De verkopers waren vrij opdringerig, men probeerde ook geld te wisselen en je hiermee af te zetten!

    Het was heel warm en we waren allemaal blij om terug op de bus te kunnen in de airco en met een verfrissingsdoekje.
    Onderweg werden we bang door 1° de slechte weg en 2° het kamikaze rijgedrag van de meeste chauffeurs, gelukkig was onze buschauffeur redelijk voorzichtig. Men was ook nog aan de weg aan 't werken maar dat was geen belemmering voor de chauffeurs.
    Terug in Hanoi gingen we dineren in 'Indochine', het was de lekkerste maaltijd tot hier toe. Niet dat we te klagen hebben maar het was nog een beetje lekkerder.

    Daarna naar de trein, Mi loodste ons een restaurant binnen naast het station. Zo vermeden we de massa Vietnamezen want we kwamen langs achter rechtstreeks uit op het perron. Er stonden wel 4 zeer lange treinen maar op het vierde perron stond de 'Ratraco Travel Train' de onze!
    We hadden enorm plezier, het leken wel onze Chirodagen.

    Mi bracht nog een slaapmutsje: Voodka Hanoi, en dat maakte de pret helemaal compleet.
    Rond 23u gingen eindelijk onze lichten uit en onze ogen toe.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Sapa

    April 23, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 34 °C

    We sliepen met 4 in een couchette, Mia, Marianne, Carine en ik sliepen samen, wel ieder in zijn eigen bed. Eens we aan de geluiden en bewegingen van de trein gewoon waren sliepen we goed, dat was niet bij iedereen het geval maar de algemene indruk was toch positief.
    Om 5u werden we gewekt met een klopje op de deur door de wagonmaster, en om 5,30u kwamen we aan in een nat Lào Cai.
    Een busje bracht ons naar Sapa, 30 km verder en 300 m hoger we zijn dan op 2000 m.
    In het mooie hotel kregen we meteen onze kamers zodat we onze rugzakken konden achterlaten eens goed douchen en een uitgebreid ontbijt nemen.
    Het was zeer mistig, de temp was warm maar aangenaam. Eerst wandelden we even langs de markt in Sapa, vooral een markt voor de lokale bevolking. Achteraan was ook een beetje souvenirmarkt, vooral zilver (?) en broderiewerk.
    Op straat werden we aangeklampt door Red Dao vrouwen die als hardnekkige vliegen om ons heen bleven draaien met hun handwerk.
    Daarna naar het dorp Ma Tra waar we met twee busjes naartoe gebracht werden.
    Eerst het schooltje bezoeken waar de kinderen schoollopen, het was chaotisch, de balpennen werden aan te kleine kinderen gegeven, ballonnen kenden ze niet. Ik redde er een uit de mond van een baby die er op aan het kauwen was, een desaster!

    Daarna verder wandelen naar het dorp steeds omringd door vrij opdringerige Red Dao vrouwen met hun handwerk.

    We picknickten in het dorp Ta Phin aan een plaatselijk winkeltje waar we buiten onze picknick ook frisdrank konden krijgen. De vrouwen lieten ons gerust maar bleven op een metertje afstand rustig staan borduren.
    Eens we aanstalten maakten om door te gaan gingen zij mee!
    Nu heb ik nog niets gezegd van de scenerie, ronduit prachtig, de rijstterassen in alle staten van groei. Enkel waren ze aan 't omploegen met buffels, andere waren juist ingeplant en andere in volle groei. We kregen afwisselend een bui en zonneschijn, gelukkig was het geen 30°. Tenslotte maakten we nog een wandeling, naar een grot, om te genieten van het landschap.
    Rond half vier waren we terug in Sapa waar we ook nog wat uitleg kregen van Mi en stilaan bereikten we ons hotel waar de meesten waarschijnlijk van de rust zullen genieten. Ons avondmaal was in 'Sapa Gourmet Restaurant', we kregen een minimum aan bestek, geen borden maar een bol. Het eten was van goede kwaliteit maar gourmet kwam er niet aan te pas
    Nog een avondwandeling door Sapa, dat naar verhouding rustig was. De winkeltjes die gesloten waren, openden terug om acht uur. De ene kocht een broek de ander een rugzak en anderen deden aan windowshopping. Toen we terugkwamen was onze kamer klaar voor de nacht: Dekbed weg en gordijnen toe. Alle chaos die wij op bed achtergelaten hadden lag terug bovenop het bed net op dezelfde plaats alleen mijn nachthemd lag bij Marianne! Wij hadden niemand verwacht dus onze rugzak, tasjes, opladers en toestanden lagen gewoon dooreen op bed, om het dekbed te verwijderen moesten zij deze dingen eerst wegleggen en daarna hebben zij dat zo goed mogelijk teruggelegd eigenlijk was dat lachwekkend.
    Rond tienen was het voor ons bedtijd.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Lào Cai

    April 24, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ -1 °C

    Rond zessen werden we ongeveer samen wakker, benieuwd naar de weersomstandig- heden ging ik op het terras een kijkje nemen en het uitzicht was mooi. Helder weer zo'n 23° schat ik, samen genoten we van het ochtendritueel van de mensen in de huisjes rond ons.
    Na 't ontbijt was het tijd voor een lange ochtend wandeling naar de botanische tuin van Sapa. Onderweg wandelden we door de orchid garden we zagen de hoogste berg van Vietnam: de Fansipan, of we veronderstelden toch zo. We zagen het laatste stuk van de volksdans en de meesten deden mee aan de bamboestokkendans!

    Het is waarschijnlijk 30° of meer maar in de tuin had je veel begroeiing, dus dat was te doen. Het was wel hoog veel ongelijke trappen, dus Mia haakte onderweg af, zij ging liever terug naar de volksdans. Hilde en Antoinine waren sowieso beneden gebleven.
    Daarna de bus op voor een rit van enkele uren terug richting Lào Cai en dan verder nog 1,30u naar de Chai River waar de longnekboten ons brachten naar Trung Do.
    In de rivier Chai is men volop aan het baggeren om een verhoogde weg te maken en een waterkrachtcentrale te bouwen. Daarmee zal o.a. Het dorpje Trung Do van elektriciteit voorzien worden. Tot op heden hebben zij slechts enkele uren elektriciteit per week zij behelpen zich met generator. We dronken een frisdrank en de mensen zetten twee ventilatoren aan om ons wat koelte te geven, daarvoor werd wel de koelkast afgezet.
    Het bezoek aan de school was zeer plezant, de onderwijzeressen lieten enkele kinderen een dansje doen, anderen zingen en wijzelf zongen onze Vlaamse kinderliedjes tot groot jolijt van de kinderen. In tegenstelling tot vorige school was hier alles beter verzorgd, de leerkrachten waren vriendelijk en wij gaven de Balpennen, verf en dergelijke aan de hoofdonderwijzeres en vermeden zo de chaos van gisteren.
    Een wandeling van 3km, in de blakende zon, bracht ons tot het punt waar de bus ons kon opladen. Dan terug een lange rit naar Lào Cai en Mi stelde voor om langs de Chinese grens te rijden, wat ons een extra fotostop opleverde.
    Dan naar het restaurant aan het station en weer de trein op naar Hanoi.
    Om 22u sliepen we allemaal.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Ha Long Bay

    April 25, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ -1 °C

    Om 4,20u werden we gewekt door Marianne omdat zij, en wij, de wagonmaster nog niet had horen kloppen. Iedereen had goed geslapen, soms even wakker, maar de treinbewegingen deden ons terug inslapen.
    Iedereen is nog in goede gezondheid, geen problemen met het eten, niet met de muggen en niet met de kamergenoten. Alleen de frisheid was wat verbleekt dus de douche in het hotel waar we ons konden opfrissen was meer dan welkom. Het was een hele andere groep bij 't ontbijt.
    Om 8u vertrokken we naar de Ha Long Baai, een 130km ver.
    Halfweg stopten we in Sao Do ongeveer halfweg om een workshop van gehandicapten te bezoeken. In het algemeen wordt er voor de gehandicapten gezorgd vanaf zij 1 jaar zijn tot hun 18° daarna kunnen zij werk vinden in een werkplaats. We stopten aan een verkoopshal waar gehandicapten her en der hun ambacht uitoefenden. Een twintigtal zaten schilderwerken te kopiëren in fijn naaldwerk. Rondom stonden dan deze werken te koop, vrij duur, in Vietnamese dong, in dollars en in euro's.
    Aan de andere kant was men laqué werken aan 't maken, een ondergrond van eierschalen werd op en houten drager gehamerd, en daarna overschilderd met pittoreske taferelen. Verder zag je zijdebewerking, houtsnijwerken en steenhouwen.
    De personen mogen zelf een onderwerp kiezen naar hun mogelijkheden en zin.
    Toen ik vroeg of de steenhouwers oorbescherming droegen antwoordde de begeleider/verkoper 'its been taking care off' bleek dat het allen gehoorgestoorde mensen waren.
    Er was ook een goedkopere shop en toen ik vroeg of deze meer algemene zaken ook door dezelfde mensen waren gemaakt, wat niet mogelijk was door de hoeveelheid, zei hij dat deze een goedkopere productie waren van dezelfde werkplaats maar op een andere plaats. De producten waren zeer verleidelijk en de meesten kochten iets.
    Toen we verder reden konden we onderwerpen opgeven die door Mi beantwoord zouden worden.
    De onderwerpen waren nogal zwaar: criminaliteit, prostitutie, anti conceptie en abortus.
    Met een beetje schroom beantwoordde zij ze allemaal.
    Toen we in de Ha Long Baai aankwamen kregen we bericht dat er voor vannacht een storm op komst was, een taifoen. Indien de dreiging erger werd zouden we terugkomen om 16u en aan land overnachten. Er werd besloten om af te wachten. Eens we de baai zagen en op de inscheepschuiten naar de jonk overgebracht waren wilden wij er het beste van maken.
    Tijdens het diner werd voorgesteld om niet de tiptop berg te bezoeken waar we zouden kunnen zwemmen maar verder te varen in de baai om in een beschutte omgeving de evt. storm uit te zitten. De meerderheid ging akkoord en zo zou het gaan.
    We vaarden af naar de verrasingsgrot. Deze was ontdekt door een Fransman die in een storm zijn zeilmast had verloren t.h.v. dat eiland en naar boven klom om een boom om te hakken zodat hij een nieuwe mast kon maken dat was in 1901, dus geen hulp te verwachten. Bij het naar beneden brengen van de boom ontdekte hij de grot omdat het zonlicht juist binnenscheen. De grot was de moeite waard, indrukwekkend maar gelijkend op veel grotten in de wereld, of zij nu in Han, op Madeira of in Spanje zijn. Wat je niet overal vindt is de scenerie van de baai, je kan moeilijk beschrijven hoe mooi!
    We vaarden nog even met zwemvest aan op lage bootjes binnen een open eiland, het was prachtig, even muisstil tot onze aandacht viel op onze hilarische zwemvesten, echt geen zicht en het onderdrukt gegrinnik ging over in een schatering met tranen van het lachen.
    Terug op de boot gingen we meer tussen de bergen varen en werden de zichten nog mooier, tot de zon onderging. Toen werd het tijd voor douchen en toilet maken, we zagen dat de tafel al mooi gedekt was, met nieuwe overkleden op de stoelen bijeengehouden met een strik, feestelijk!
    Als het eten zo goed wordt als vanmiddag zullen we weer smullen. Vanmiddag waren het springrolls, zeevruchten, vis met sojasaus en rijst, als dessert dragonfruit de zeevruchten werden door de obers aan tafel voor ons gepeld, met plastieken handschoenen aan!
    Buiten alle dagen rijst tot twee keer toe en altijd fruit als nagerecht zijn de andere schotels wat verschillend maar alles bijeen is het eten minder gevarieerd dan bij ons.
    Omdat we reeds van te vieren wakker zijn sluit ik nu mijn blog want na het eten vallen waarschijnlijk mijn ogen toe.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Bat Trang

    April 26, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 24 °C

    Buiten wat weerlicht in de verte en meer wind hebben we van een storm niets gemerkt, gelukkig. We lagen tussen de eilanden met andere sampans rondom ons afgemeerd, ze lagen rustig te dobberen zo'n 10 à 15 m van elkaar af, eerder rustgevend dat we daar niet alleen lagen.
    Om 5,26 u gaat de zon op en ik zit hier in het ochtendgloren op bovendeks te genieten.
    Na het ontbijt komt de chef een demonstratie doen hoe je springrolls maakt.
    Ingrediënten: rijstpapier, héél fijn gesneden wortelen, ui, (varkens-)vlees, ei, (donkere) champignons, mie gemaakt van cassave. Peper en suiker!
    Je mengt de ingrediënten die heel fijn gesneden moeten zijn met het ei, wat peper en suiker i.p.v. Zout wan het papier bevat zout.
    Dan leg je een vochtig doekje open en drukt het papier langs voor en achterkant hier evenop. Dan lag je een langwerpig hoopje vulsel ongeveer een derde van de kant, en vouwt eerst de zijkanten naar elkaar toe en dan de kant met vulsel zodat een derde van de bovenkant de onderkant sluit, dan rol je de rest verder op.
    Bakken in plantaardige olie.
    Na deze demonstratie gingen we onze bagage inpakken. Tot onze verassing werden we gevraagd om in een kleinere boot over te stappen, om ons naar Ha Long haven te brengen. Deze 'BĀī THÕ (bateau), Mia noemde het de flandriaboot, bracht ons naar de tweede haven van Ha Long: deze voor kleinere boten. Wij waren vertrokken uit de haven met de grotere boten, er is ook nog een haven voor zeeschepen.
    Op de bus vertelde Mi dat zij slecht geslapen had omdat de taifoen erg gewoed had in de haven, daarom moesten wij overstappen en de kleinere haven gebruiken om terug te keren. We hadden alleen het weerlicht gezien en dat er meer wind was, maar wij kennen ook niet de verschijnselen van een taifoen.
    Eens op de bus stopten we al gauw aan een parelkwekerij, we kregen de hele technische uitleg en daarna werden we losgelaten in de verkoopshal. Het enthousiasme was niet groot dus stonden we al vlug terug buiten. Francines stelde voor een wandeling te maken naar het restaurant, volgens haar was het maar 1km, volgens de chauffeur was het 3km, en hij verklaarde ons gek. Wij op weg: een drukke baan met dat verkeer, wij hadden veel bekijks, na een 20' kwam de chauffeur ons toch oppikken, gelukkig want het was middag en heel warm.
    We aten een heerlijke hotpot van zeevruchten , heel lekker het lijkt op een fondue in
    't groot, maar dan met water dat op de duur lekkere soep is. Nu weten we waarom de Aziaten hun soep normaal laatst eten.
    Met een heel lange terugreis voor de boeg stapten we weer in de bus. Ik zit op de eerste bank achter de chauffeur en kijk de hele tijd naar het verkeer. Je gelooft je ogen niet, de lijnen worden niet gerespecteerd, je ziet ze zelfs gewoonlijk niet. Een enkele volle lijn??? Nooit van gehoord, een dubbele volle lijn, waar is dat voor???
    Als je met twee voorbijsteekt gaat het vlugger, en is er een tegenligger, er bestaat ook nog zoiets als een berm!
    Een kilometerteller heb je niet nodig, je raad maar hoe de toerenteller staat en hoe de anderen rijden, alleen je remmen die zijn het belangrijkste onderdeel, want die moet je regelmatig gebruiken.
    Allé we kwamen toch veilig terug in Hanoi, we reden nog langs het pottenbakkersdorp Bát Tràng, maar we hadden weinig tijd, de handelszaken die interessant waren sloten stilaan en de arbeiders die ons evt zouden kunnen tonen hoe het gaat waren reeds naar huis.
    In het hotel aangekomen kregen we vlug onze sleutels en de normale gang van zaken kon beginnen. Douchen, eten, afrekenen en terug goed inpakken.
    Morgen naar Hué.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Hue

    April 27, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 25 °C

    We lagen deze keer aan de straatkant, rond 22u was het straatlawaai gedaan. Omstreeks 5u reden buiten terug enkele fietsen en zag ik de mensen met een draagbalance rustig in het midden van de straat stappen.
    Kwart na vijf: de eerste claxon, en de stad Hanoi trok zich weer op gang!
    Om 8u kwam de bus ons halen om naar het etnologisch museum van Vietnam te rijden alvorens we het vliegtuig naar Hué zouden nemen.
    Dit modern museum is gebouwd in de vorm van een drum. Waarrond een soort Bokrijk ligt in een verzorgd park.
    We begonnen met een rondleiding door Mi waarbij zij aanduidde bij welke etnische groep zij hoort, een bergvolk en een streek met koolmijnen.
    Ik liep rustig maar niet traag door het museum omdat ik een fotopermit had gekocht, zo liep er niemand voor mij. Francine had ik verwittigd zodat zij niet naar mij zou zoeken. Eens ik buiten was kon ik de huizen van achtereenvolgens: Cham, Viet (grootste groep), Ede, Bahbar, Giarai, Hmong, Yao en Hani van binnen en van buiten rustig fotograferen. De anderen werden in groep begeleidt door Francine en Mi.
    Omdat ik meer tijd had kon ik de verschillende bijhorende infoborden lezen.
    In drie stammen, zoals wij zeggen, zag ik een: Daughter-in-law's bedroom.
    Een aparte kamer voor de schoondochter, ofwel met ofwel zonder haar man, en soms bijna opgesloten. Het was vreemd de woorden van Mi hier in een of andere vorm bevestigd te zien.
    Toen ik aan het wandelen was sprak een Vietnamees mij aan om zijn Engels te oefenen, Mi had ons verwittigd dat dit dikwijls gebeurt en dat dit zonder verdere bedoeling is, uitgezonderd bij de Hmong die ons in Sapa bleven volgen.
    Toen hij vroeg van waar ik kwam, en dat vragen zij altijd, en ik zei Belgium trok, hij een vragend gezicht, toen zei ik Brussel en European Unie en hij knikte.
    Toen viel blijkbaar zijn Dong want hij repliceerde: you have troubles with each other!
    Ik legde uit dat wij met de mensen wel overeenkwamen maar dat de verdeling van de centen het grootste probleem was, hij lachte en zei dat dat inderdaad overal het geval was. Verder leidde hij mij rond en bij het Ede volk kon hij meer details geven dan ik op de infoborden kon lezen, dus ik leerde weer wat bij.
    Terug aan de ingang wachtte ik de groep op en zo reden we verder naar het vliegveld waar we incheckten voor Hué. Het was wat lang aanschuiven aan de controle en zo konden we meteen op het vliegtuig. Onze picknick verorberden we tijdens de vlucht zo hadden we de tijd van de lunch uitgespaard.
    Rond twee uur waren we in het Huong Giang Hotel. De kamers verdelen ging al vlug en we kregen even tijd om op adem te komen, daarna gingen we naar de Dong Ba Markt. Een typische Aziatische markt, alles te koop van eten, vers en gedroogd, kleding, kruiden, huisgerief, noem het en men heeft het!
    Het enige probleem is dat je moet afdingen en dat men je niet met rust laat als je een prijs of info vraagt. Stilaan vormden we zo groepjes van 3 à 4 vrouwen die elkaar evt hielpen. Al goed dat die miljoenen Vietnamese Dong geen cent waard zijn, het is echter toch goed uitkijken en rekenen, wat ook het plezier is van op zo'n markt rond te lopen.
    Omdat we toch min of meer in groepjes waren werden degene die dit niet gewoon zijn toch min of meer op sleeptouw genomen door de meer ervaren reizigsters.
    Daarna nog een duikje in het zwembad, niet zoals gewoonlijk een beetje voelen hoe warm het is maar met de volle goesting erin, het was heerlijk!
    Om zeven uur, fris gewassen, wat niet lang duurt want het is hier 30° en 100% vochtigheid, gingen we naar een 'Ancient Vietnamees house' echt Indochina zoals in de film.
    Mijn eerdere opinie dat we toch ongeveer altijd hetzelfde eten dien ik ondertussen te herzien. We eten wel altijd op dezelfde manier, de rijst ver op het einde maar het altijd heel verschillend van inhoud, en bij iedere schotel een andere lekkere saus.
    Een onderscheid in smaken van zoet en zout, sterk en zacht, en met een verfijning opgediend en opgeschept. De ene keer al wat meer dan de andere keer. Deze keer was het weer dik in orde!
    Rond negenen reden we met de bus terug, we leken wel een zotte bende want na het ene liedje volgde het andere.
    Morgen weer een interessante dag dus naar bed op een degelijk uur.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Khai Dinh mausoleum

    April 28, 2012 in Vietnam ⋅ 🌙 25 °C

    We zouden gewekt worden om 6,30u maar om 6u waren we wakker, eerst check van het weerbericht op internet. Oei, chance of thunderstorm, 38°. Na 't ontbijt vertrokken we naar de citadel van Hué, men aan deze citadel in 1804 en ze is gebaseerd op de ontwerpen van Vauban. Toen ze na vele jaren af was was ze al verouderd in strategisch opzicht. Ze is 4 km2, en omsluit het Koninklijk paleis, of de Verboden Purperen Stad. Hué was in 1966 als grens tussen Noord- en Zuidvietnam erkend, maar in 1968 toen de citadel onder Amerikaans vuur kwam hielden de vietcong en de Noordvietnamese troepen hier 25 dagen stand. Tijdens dat Tetoffensief vielen langs Noord-Vietnamese kant op twee maanden, januari en februari 2.000.000 doden. 
    De Purperen Stad werd gebombardeerd en je ziet nog steeds de gevolgen, men is het nu aan 't restaureren, maar als je de pracht van de vroegere paleizen ziet en de omvang dan heb je een idee hoe het eens was!
    Daarna werden we naar de Thien Mu-pagode gebracht, een mooie toren met veel trappen, dachten we toen. Mooi uitzicht, historische uitleg van Mi en wij maar puffen het is middag en het zweet loopt over ons gezicht. Het was een Boeddhistische Pagode en er waren veel mensen aan 't bidden, ik was even iedereen kwijt maar ze waren allen naar de tuin achteraan. In de lommerte werd de uitleg gedaan van de monnik die van Thien Mo in 1963 naar Saigon reed om zich in brand te steken. Iedereen die toen TV keek herinnert zich dat. Wel, de auto waar hij de reis mee maakte staat hier in de Tuin van de pagode.
    Hier scheepten we in voor een boottocht van een uurtje, we zaten in de schaduw en met een zuchtje wind op het water kwamen we weer tot onze positieven. Jammer dat men weer dacht dat we zouden kleding kopen want men hield een beetje modeshow, met weinig succes.
    Na 't ontschepen wandelden we naast het mausoleum van Minh Mang maar ik denk dat niemand het erg vond dat we niet binnengingen, we gingen daarna naar een restaurant in het groen, weer een ancient Vietnamees house, maar niet zo chic als gisteren.
    Het eten was eens te meer lekker en de openlucht zaal koel.
    Nog één mausoleum te doen, dat van Khai Dinh een geldverslindend bouwwerk, 109 trappen hoog en met gemengde westerse en oosterse versieringen. Om dit mausoleum te kunnen bouwen heeft Khai Dinh de helft van Vietnam aan de Fransen verkocht.
    Nu liep het zweet niet alleen meer van ons gezicht maar ook van onze rug. De buitentemperatuur was 40° wist Mi ons te vertellen.
    Toen we daarna naar ons hotel reden stopten we nog langs de weg om in een kleine zaak Keizerlijke Thee te drinken, net zoals de Vietnamees doet. Het was een leuke ervaring zo op een klein stoeltje met een plastiek bekertje koude thee!
    In het hotel aangekomen konden we niet gauw genoeg in het zwembad zijn. Toen was het gedeeltelijk overtrokken en hoorden we de eerste donder, het leek op een Harley Davidson gebrom. En daarbij bleef het!
    We verzamelden om 7u voor het diner aan boord van een drakenboot.
    Eerst werden we apart genomen en werd Antoinine als koningin gekleed en Hilde als koning alle anderen kregen een rode jurk aan en een hoofddeksel op en wij waren de mandarijnen. Dat was niet genoeg, er werd een plechtige stoet gevormd met muziek vooraan, baldakijnen en waaiers en daartussen de koning en de koningin, erachter eredames en dan de mandarijnen, heel plezant en geslaagd, we hadden veel bekijks.
    Heel de maaltijd was aangepast, met 19e eeuwse muziek en gezang en iedere keer vertelde een dame wat er vertolkt werd, een liefdeslied, een werklied enz....
    Terwijl kregen wij ons eten, heel de entourage was compleet!
    Na een uurtje werd er terug aangelegd aan het hotel en stapten de muzikanten, de pages en de eredames van de boot. Waarschijnlijk eten wij traag naar hun normen want wij bleven nog een half uurtje bezig met eten, lachen en betalen.
    Dat maak je nooit mee met die sfeer als je alleen of als koppel die trip maakt.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Hai Van Pass

    April 29, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 25 °C

    De eetzaal zat vol Chinezen, pardon Vietnamezen, waarschijnlijk door de feestdag morgen: bevrijdingsdag en dan 1 mei. Hué is een geliefkoosde stad om te bezoeken zei Mi, er zijn hier ook opvallend veel grote hotels.
    Om half negen de bus in naar Danang, over een bergpas met mooie uitzichten.
    In de dorpen zagen we nogal wat oude huizen met water ervoor, a pond, Mi vroeg waarvoor dit water zou kunnen dienen? We raden, als versiering, voor verkoeling, met vissen in, als reservewater.... Ze vond dat wij een zuiver gedacht hadden, blijkbaar ging men in de vroegere jaren naar toilet in dat water!
    Eerst kwam de Phuoc Thuong pas, een voorbereiding op het echte werk.
    Daarna de Phu Gia pas. En dan de Hai Van pas, de top ligt op 495m hoogte en men het is de bergpas van de wolken van de zee. Dikwijls is het hier nevelig.
    Onze chauffeur is voorzichtiger dan die van Hanoi! Ik zit weer af en toe vooraan en kan het verkeer goed in 't oog houden.
    De pas is zoals alle bergpassen een kronkeling door de bergen. Bovenop de top (496km) stond een Frans fort dat later omgebouwd werd door de Amerikanen omdat zij van daaruit een volledig overzicht hadden op de baai. Danang was de toevoerhaven voor de Amerikanen. Aan het einde van de 19e eeuw nam Danang de havenactiviteiten over van Hoi An waarvan de rivier dichtslibte, een beetje zoals bij ons Brugge in de middeleeuwen dichtslibte.
    Wij stapten uit voor een fotostop en na een half uurtje terug naar de bus, ik had mijn klokje met temperatuurmeter mee buiten genomen en het was 33°.
    Na ongeveer vier uur rijden kwamen we aan in Danang en we gingen meteen eten in het Apsara restaurant: Grilled clamps with green onions, Grilled beef pochend in coconut juce, sauted chicken with lemon grass & chili, steamed pink fish with soja sauce, sauted water spinitch with garlic, fried rice with Lotus seed en als dessert watermeloen & dragonfruit. In het restaurant zagen we al de invloed van het hindoeïsme, een Shiva beeld en een tempeltje en teksten die wij toch niet konden lezen maar ze gingen wel over de Indische goden.
    We reden een beetje verder naar het Cham-museum. Later in de reis zullen we My Son bezoeken maar hier staan de sculpturen die daar gevonden zijn. Echte Hindoekunst met Brahma, Vishnu en Shiva. Het vroeg wat uitleg om deze kunst te begrijpen en dat gebeurde door Hilde die hiervan wel een en ander afwist.
    Toen we buiten zaten te wachten spraken we over de verschillende steensoorten in Vietnam, in het noorden Limestone in het midden marberstone en in het zuiden vroegen we aan Mi: no stone repliceerde ze al lachend.
    De trip werd verder gezet door een vrij modern Danang, men is de stad volop aan het uitbreiden met hotels en overal vind je de plakkaten hoe het er in de toekomst zal uitzien met sandy beatches. Zuiver gericht op het toerisme, als dat maar goed komt?
    We stopten nog eens aan een marmerbedrijf, weer een winkel, hier kocht ik mijn Boedha afgeboden van 900.000 V.dong tot 400.000 V.dong+5 dollar. Het was de laatste mogelijkheid om dit nog te doen want de waren verschillen van regio tot regio. Toen we verder reden zag het landschap eruit als de Kempen bij ons, zanderige bodem en pijnbomen. Daarna heel veel rijstvelden waar men aan het oogsten was, een typisch zicht van hier, de mensen dubbelgebogen en dan met die konische hoed!
    In Hoi An bezochten we nog een zijdebedrijf, waar we eens te meer mogelijkheid hadden tot aankoop. Heel Hoi An hangt aaneen van de winkels waar men kledij op maat maakt in 1 à 2 dagen. Het was wel interessant dat we ook de zijdewormen te zien kregen.
    Aangekomen in het hotel konden we niet vlug genoeg aan het zwembad zijn, het was nog 30° alhoewel het overtrokken was.
    Een paar uurtjes vrije tijd om het hotel te verkennen, en het is mooi en goed verzorgd. Alle faciliteiten in aparte chalets, kamers met balkon die uitgeven op het zwembad.
    Ons souper was ter plaatse en het was weer veel te veel. Daarna ging ieder zijn eigen weg, wandelen, rusten of meteen slapen.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Stadsbezoek Hoi An

    April 30, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 28 °C

    Ik was weer veel te vroeg op, om 5,15u, het lijkt wel of ik op zonsopgang geprogrammeerd ben. Voor mij is dit niet erg maar ik vrees dat Marianne dat al eens lastig vindt. Ik ben dan maar een wandeling gaan maken naar de Thu Bon rivier waaraan ons hotel gelegen is. Al een hele bedrijvigheid op het water, naast het hotel is een overzet, je zou wel denken met China want wat daar allemaal meegesleept wordt?
    Toen ik voorbij het restaurant kwam kon ik mij niet bedwingen om een fruitsapje te nemen, en van 't een kwam 't ander en dus had ik al ontbeten voor de anderen gewekt werden, een beetje asociaal van mij. Het was zo mooi en rustig zitten buiten en de temp was nog koel, zo'n 26°.
    Terwijl de anderen dan gingen ontbijten deed ik mijn Taji Qigong want dat was geleden van op de jonk!
    We trekken het stadje Hoi An in vandaag +/- 25.000 inwoners. We zien de gemengde architectuur en begrijpen waarom het is opgenomen in de werelderfgoedlijst van UNESCO. We zien de Japanse brug met aan de ene kant twee honden ieder langs een kant en aan de overzijde twee apen, de bouw van de brug begon in het jaar van de hond en eindigde in het jaar van de aap, tekens van de Chinese horoscoop.
    We bezoeken een oude koopmanswoning, waar we even uitleg krijgen en dan overgedragen worden aan de verkoopster.
    We bezochten de Aula van de Kantoneese gemeenschap en de Phuoc Kien Assembly Hall, een vergaderplaats/pagode van de Chinese immigranten.
    Daarna slenteren we naar de overdekte markt waar men niets binnen heeft staan maar alles buiten in kraampjes. We kregen een half uurtje vrij om rond te dwalen.
    Links en rechts werd er al een oogje geworpen op de mooi kleding aan de winkels. De winkelwaar staat niet in een winkel zoals bij ons maar is een ruimte voor de woning, een beetje als zou je de garages openzetten bij ons.
    We aten bij een Vietnamese mevrouw die een jaar in België gewoond had, het aperitief werd geschonken door KAV, want in deze warmte hadden we dat wel verdiend zei Francine. Het eten was naar gewoonte lekker maar teveel.
    Daarna wandelden we in een hitte van 36° naar een weeshuis dat we zouden bezoeken. Natuurlijk werd er weer op het goed hart van onze gemeenschap gerekend om een, liefst gulle, bijdrage te doen. Maar het was een geruststelling dat de kinderen goed verzorgd werden en de zwaar gehandicapte kindjes met veel zachtheid behandeld.
    Op eigen gelegenheid ging iedereen terug naar het hotel, de winkeltjes konden niet genegeerd worden. En enkele kleedjes werden besteld om op maat te laten maken, onze Vlaamse maten hebben ze niet in voorraad.
    Aan het zwembad werd er stilaan terug bijeengekomen, en de bar werd ook bezocht door enkele gegadigden. Het was al vlug 7u en we namen het avondmaal in het hotel.
    Het menu was lekker maar niet meer zo overdadig. Gisteren toen de manager vroeg of we tevreden waren was ons commentaar: heel lekker maar veel te veel.
    Na 't eten ging iedereen weer zijn eigen weg, sommigen gingen de kaartjes posten, anderen deden no    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Platteland en My Sòn

    May 1, 2012 in Vietnam ⋅ 🌙 27 °C

    Goed uitgeslapen werden we wakker rond 6,15u!
    Ontbijten buiten met een zuchtje wind aan 't water, en een temp van 26°, ideaal.
    We vertrekken naar de velden om de plaatselijke landbouw te bestuderen. Een half uurtje rijden en we zitten midden in de rijstvelden. We worden door een landbouwer ontvangen en krijgen eerst een kopje thee, dan ontvangen we een hoed en een bruin hesje en trekken we het veld in. Uitleg over de verschillende gewassen, groei- en oogsttijd. Men gebruikt zeewier als bemesting, deze wordt uit de rivier geschept en een beetje gedroogd. In het groentenbed maakt men eerst een lange kuil van +/- 40cm diep, daar wordt het zeewier ingelegd zo'n laag van 25cm en daarop terug de aarde. Dan plant men de groenten, meestal zijn de groenten oogstrijp op 14 dagen.
    De plaatselijke markt wordt bevoorraad en enkele restaurants. Maar hier in het dorp is de oogst niet voldoende voor alle restaurants van Hoi An alleen. Er zijn 400 restaurants en gisteren waren er in één restaurant 800 couverts!
    Op onze vraag vertelde de farmer dat hij opstond samen met de kinderen, ze na 't ontbijt naar de school bracht en dan op het veld begon te werken, daarna ging hij helpen in een restaurant. Vroeger verdiende hij genoeg voor zijn familie maar zijn zoontje van 18 maanden heeft een hartoperatie nodig omdat hij een gaatje heeft tussen de hartkamers. Daarom moet hij extra bijverdienen door in het restaurant te werken. Je voelde dat het geen vraag om extra geld was, maar een eerlijke uitleg.
    We mochten even helpen op het veld, wat zeewier aanvoeren, maar de oudere man die bezig was moest toch veel verbeteren. Het zag er in onze ogen al een oude man uit maar hij bleek (maar) 55 jaar te zijn. Ook de (over)grootmoeder liep rond, een klein vrouwtje van ik schat 1,50m, en af en toe schudde zij misprijzend haar hoofd. De kok zei dat dit zijn moeder was en dat ze niet goed meer bij haar hoofd was, zij was 77jaar.
    We leerden nog een Hoi An pannenkoekje maken en een soort springroll maar het heet hier anders. De maaltijd was overheerlijk,en de kok kwam bij iedereen een diertje maken van de rijst, een schildpad, een octopus, een kip enz...
    Het is bloedheet en we rijden naar My Son, het oude Champa-koninkrijk waarvan we eerder de Hindoe kunstwerken al zagen in Danang. Je kan het vergelijken met Ayutthaya in Thailand of Ankor Wat in cambodja, maar veel groener. We reden met de bus zo ver mogelijk zodat de klim niet te ver was. We kregen de uitleg van Mi over de Champakoningen en ze zei dat de Amerikanen het in 1969 bombardeerden. Wat ze er niet bij vertelde was dat het een Vietcong bolwerk was! Maar toen ik het vroeg bevestigde ze het wel.
    Toen we uitgewaaierd waren kwam er muziek van aan de ingang en begon een dansgroep de oude dansen en muziek te spelen, het bijeenkomen is nog nooit zo vlot gegaan. Langs de weg drogen de mensen hun rijst, pepertjes, maïs enz..
    Aangekomen in het hotel, vlug onze rugzak weg en naar de proeverij-markt. Het is normaal dat er in het restaurant 's avonds weinig volk is want je hebt een heel avondmaal achter de kiezen: mie, groenten, panaches, ricecake, ricewine enz...
    Daarna een zwemstonde en terug de bus op om in Hoi An te gaan eten.
    We zijn al gewoon dat het goed is, nu kijken we alleen nog naar de overtreffende trap. Goed, beter en uitzonderlijk. Dit was goed, vooral de tuin waarin we zaten was een extraatje.
    Daarna ieder op eigen gelegenheid terug naar het Vinh Hung Resort. De ene komt al wat vroeger thuis dan de andere, er zijn er die nog een dansje wagen in de discobar naast de deur of cocktails gaan drinken onderweg. Nicole ging haar Ao Baba afhalen, een pakje voor 40+ ik hoop dat ze tevreden is. En ik kocht 3 zijden lakenzakken, om bloesjes en sjaaltjes van te maken thuis.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Cẩm An

    May 2, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 28 °C

    Ik was weer om 4u wakker, dus even internetten via de Ipad in bed, dan om half zes de zonsopgang gaan groeten, om half zeven een zwemmetje in het nu koele water, en terug om Marianne te wekken.
    Om half negen vertrekken we naar het vissersdorp waar we zelf gaan vissen. Eerst een tijdje op de boot waar we het heerlijk vinden omdat er wat wind staat. Onderweg zien we nogal veel huisjes waar wij zouden zeggen krotten met palmbaderen als dak. Maar hier komen vanaf september regelmatig orkanen langs, en dan onderstromen de huizen en of waaien ze weg. Het is niet erg, de zwaardere onderdelen gebruiken ze opnieuw tot de volgende orkaan passeert. Als er heel zwaar weer is dan gaan ze naar familie in de stad tot het ergste voorbij is. Aangekomen bij de mangrove worden we overgeladen per twee in korfboten, we worden in de mangrove rondgevoerd door jonge gasten en sterke vrouwen. De vrouwen zijn veel vinniger dan de jongens en zwieren in het rond met de boten. De jongen maken ons een ring of armband uit het riet, en een meisje maakt een fluitje. We vragen welke bomen het zijn maar onze voerder kent geen Engels en schudt het hoofd. Hij tuurt in de mangrove en haalt er een vrucht uit die we niet kennen, het is eetbaar gebaart hij. Het is bloedheet en ik bescherm mijzelf met mijn sjaal, Marianne laat haar sjaal ongebruikt en klaagt later omdat ze verbrand is. Dan kruipen we terug van de korfboot in onze boot en worden we naar een wit strand gebracht waar een groot zeil gespannen is, en de mensen laden de stoelen en tafels van de boot naar de geïmproviseerde tent. Het is de bedoeling dat wij terwijl gaan vissen, Francine neemt het initiatief en kruipt op de stelling waar een rad hangt, met de voeten wordt het rad rondgedraaid en dat haalt het net op! In 't begin gaat het vlot maar hoe meer net er boven komt hoe zwaarder. En in de blakende zon?! 46° zie Mi later.
    Arlette, Mia en Marlene gingen met een korfboot de vangst ophalen, het waren enkele platvissen, de vogels waren er vlugger bij dan zij. De kleine visjes werden op de barbecue gelegd maar verder hebben we ze niet meer gezien. Ons maal bestond uit één grote krab, een gamba, kleinere scampi in een springroll en rijst, een banaan als dessert. Het was lekker en met witte strand ook romantisch.
    Daarna terug de boot in en ieder nam zijn eigen stoel mee, wat wel geapprecieerd werd.
    We werden afgezet in het midden van Hoi An en bezochten nog een werkatelier van mindervaliden, mongooltjes weefden, doven sloegen motieven op koper, en anderen kleefden dit op de rand van de kopjes, het ene was al sierlijker dan het andere, iedereen kon iets doen. Tot postkaarten kleven met motiefjes zoals in de kleuterklassen toe. Daarna op eigen gelegenheid naar het hotel waar we elkaar vonden aan het zwembad.
    Om zes uur deden we een Taji Qigong sessie aan de leeshoek daar hadden we plaats genoeg. Voor een eerste keer was het plezant, en iedereen volgde goed de richtlijnen op. Daarna verzamelden we om de fietsriksjas te nemen naar een restaurant in de stad. We reden een toertje van een half uur in Hoi An in het donker, het was dan zeven uur. Het was nog happy hour, dus cocktails aan de helft van de prijs en ze zijn hier al zo goedkoop(70.000 V Dong=2,5euro). Ik dronk een Piña colada. Toen we het restaurant verlieten hadden we weer goed gegeten en nu niet zo overdadig. Teruggaan naar het hotel was een genot, de meeste winkels waren al dicht en de kraampjes waren aan het sluiten, het was 10u, de lampionnen branden en geven een feestelijke indruk. Christine, Nancy en ik laten nog een kaarsje met papieren omhulsel in 't water for luck.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Via Da Nang naar Ho Chi Minh City

    May 3, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 27 °C

    We mochten uitslapen vandaag omdat we onze vlucht naar Ho Chi Ming City hebben, wat ik vanaf nu met de oude benaming Saigon zal benoemen.
    Gisteravond wiste ik per ongeluk de foto's van de eerste dag, die met het veldwerk en de stadsfoto's. Dus na 't ontbijt en een plons in het koele zwembad pakte ik vlug in en ging nog op een versnelde wandeling door Hoi An om de verloren pictures terug te fotograferen.
    Bezweet kwam ik terug in het hotel aan en de meesten stonden al aan de receptie, dus net op tijd terug. Op weg naar de luchthaven van Danang zongen we weer oude liedjes en ruim op tijd konden we inchecken, we hadden nog 45' om rond te wandelen en ons lunchpakket op te eten, veel rustiger dan in Hanoi.
    Het is hier 42° buiten, en in Saigon zou het nog warmer zijn!
    De handbagage controle is niet zo strikt als in Hanoi en ik slaagde erin mijn flesje water erdoor te smokkelen. Eigenlijk meer om het te proberen want zodra het vliegtuig opgestegen is komen ze rond met gratis waterflesjes.
    Heel deze reis door worden we bevoorraadt met gratis flesjes, zodra we in de bus stappen of in het hotel gratis flesjes die we gebruiken om onze tanden te poetsen. We zweten ook heel veel zodat er niet veel water overblijft om te plassen ;-)
    Aangekomen in Saigon gaat het vlug, een ritje door oud Saigon inschrijven in een oud koloniaal hotel, een beetje jaren 1920 maar met alle modern comfort.
    Buffet als diner, met sushi, oesters, reuzegarnalen, langoustines, ganzenlever als voorgerechten en steak en lamscorteletjes om te BBQen, en ijsjes!!
    Al vlug is het bedtijd want we moeten morgen om half zes opstaan.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Ho Chi Minh City & Ci Chu tunels

    May 4, 2012 in Vietnam ⋅ 🌙 28 °C

    Zeer vroeg worden we gewekt om 6,30 u, ontbijten op het dakterras, met een mooie zonsopgang boven de stad. Om 7 u stipt de bus op om naar de Cu Chi tunnels te gaan, het bolwerk van de Vietcong in de Amerikaans-Vietnamese oorlog van 1964 tot 1994.
    Aan de tunnels werd begonnen door de Vietming rond 1954 om de onafhankelijkstrijd te voeren tegen de Fransen. Na het tekenen van het pacificatieverdrag, de deling van Vietnam in Noord- en Zuidvietnam namen de Amerikanen onder het mon van een boot geschil in de Tonkinbaai de oorlog over en de Vietcong vermeerderden de tunnels tot 200 km en 3 verdiepingen diep, alles werd erin gedaan, schuilen, leven, wapens maken hospitaal, kleding enz...
    De wapens werden gemaakt van de niet ontplofte bommen van de B52 vliegtuigen, zowel het buskruit als het ijzer. Boven ging het leven van het dorp gewoon voort, de mensen bewerkten rijstvelden en verzamelden vruchten voor de Vietcong, maar de Amerikanen gooiden de jungle plat met napalm zodat het op de duur een maanlandschap werd. We kregen de kans een 20 m lange tunnel te bezichtigen, het was een beetje creepy maar Carine, Christine, Nancy en ikzelf deden heel de weg, Rita en Arlette deden de helft de anderen waagden het helemaal niet.
    Al gauw werden we opgeschrikt door geweervuur, men kon kogels kopen en de wapens afvuren, maar 200.000 V dong voor 10 kogels, dat vond ik te veel, anders had ik het ook geprobeerd. In plaats kocht ik een balpen gemaakt van een kogel, en een vietcong sjaaltje, het lijkt wat op een Arafatsjaal.

    Op de terugweg zongen we weer onze liedjes, en we zongen nog geen twee maal hetzelfde! Mi leerde ons een vienamees liedje, het gaat als volgt:
    ‘Mot con vit xoe ra Hai cai canh, no keu rang quac quac quac, quac quac quac.
    Een eend heeft twee vleugels en roept kwak kwak kwak, kwak kwak kwak.’
    Het was rond de middag en heel warm, de mensen lagen, in de kleine dorpjes waar we doorreden, onder hun voorgebouwtjes in hangmatten te rusten. Toen bezochten we de grote tempel van Cao Dai. Een nieuwe godsdienst hier opgericht door Ngo Van Chieu, hij vond dat er in iedereen godsdienst wel iets goede zat, tot zover ga ik akkoord. Hij voegde van alle godsdiensten enkele elementen samen en starte het Cao Daiisme. De heiligen zijn o.a. Victor Hugo, Julius Cesar, William shakespeare, Thomas Jeffersons. De hierarchie is gebaseerd op het katholicisme.
    Na de dienst picknickten we naast het park van de tempel, we waren nog niet goed gezeten of de vrouwen cirkelden rond ons om de plastiek te collecteren, ze recycleren dat en krijgen een bedrag per kilogram.
    Meteen was onze afval ook opgeruimd. Op de terugweg zagen we nu al meer en meer hangmatten ook aan de coffeeshops, na hun lunch doen velen hier een dutje het is ook meer dan 43°. Nog een plaspauze aan een manufactuurwinkel van lakwerk, de shop was niet zo afgewerkt als de vorige winkels, maar zeer mooi lakwerk. Enkele vonden hun gading dus de chauffeur krijgt weer een drankje gratis. Eens we Saigon terug bereiken kunnen we weer genieten van de drivingskils van de brommertjes! Iedereen zoekt zijn weg en rijdt rustig voort vertragen of versnellen naargelang de omstandigheden.
    Rond vijf uur bereiken we ons prachtig hotel en krijgen we vrij tot half acht.
    De meiden verdelen zich, enkelen gaan wandelen, inkopen doen of zwemmen.
    Ik wil nog een mooie foto van ons hotel in daglicht maar daarvoor moet ik de drukke straat oversteken, alleen is dat onmogelijk dus vraag ik een securityagent om met mij mee te gaan. Heel traag gaat hij met mij over, maar halverwege krijg ik de shivers en grijp zijn hand, we geraken over. Maar hij spreekt geen Engels en gaat meteen terug. Ik slaag bijna in paniek en een riksjavoerder stelt mij gerust dat hij met mij teruggaat, wat hij ook deed, zonder aan te dringen op geld zet hij mij terug af aan de ingang.
    Mia, Carine, Marianne en ik gaan nog eens naar het Ho Chi Ming park en nemen onderweg nog wat foto's van de stilaan duister wordende stad.
    We zouden gaan eten in een restaurant naast het Majestic hotel, maar daar waren blijkbaar verbouwingen bezig dus moest Mi een andere oplossing zoeken. Het werd dus even langer wandelen maar haar reisorganisatie had voor vervanging gezorgd zonder haar te briefen. Ik durf het bijna niet zeggen maar alles was weer heel lekker.
    Toen we terugkwamen in het hotel gaven we in de lobby een mooie kaart aan Mi met onze namen op en ze kreeg een geschenk van Francine, en de groep.
    Wij kregen een Vietnamees dametje in hout zeer mooi. Er werden nog wat lovende woorden gewisseld en ieder ging naar de kamer om in te pakken.    Read more

    See translation
  • MariatcheVietnam 2012Traveler

    Bén Tre

    May 5, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 20 °C

    Eens we de valiezen ter bewaring afgegeven hebben vertrekken we voor onze tocht met de boot-fiets-boot. We rijden naar Ben Tre, onderweg zien we de kale rijstvelden want de oogst is hier al voorbij. Men wacht nu op de overstroming waar men heel blij mee is omdat deze vloed vruchtbare specie achterlaat zodat de farmers geen chemische groeimiddelen moeten gebruiken. De rijst teelt is ook veel gemakkelijker dan in het noorden omdat men hier na de vloed een vochtige grond heeft en men moet de rijstzaden maar zaaien, in het noorden moet men jonge plantjes, plantje per plantje in de grond steken.
    In Ben Tre nemen we de boot voor een tocht over de Ba Lai en de Ham Luong. Overal liggen cocosboomgaarden, die via kanaaltjes te bereiken zijn.
    De Mekong noemt men hier de 9e rivier, enerzijds omdat 9 het geluksgetal is in Vietnam of ook omdat de rivier meandert in negen zijtakken.
    We varen in een comfortabel rieten zeteltje in een mooie omgeving kanaaltjes door, de vegetatie doet ons zelfs aan Congo denken. We bezoeken achtereenvolgens: een steenbakkerij van de 3e generatie, een familie die cocossnoepjes maakt (keo dùa), een familie die cocosmatten maakt, dan nemen we de fiets door de jungle. Arlette voelt zich niet zo goed en samen met Mia, Hilde en Antoinette worden zij met een motortriporteur naar ons restaurant gebracht. Restaurant is een groot woord, het lijkt wel of we bij familie op de buiten mogen mee-eten, vers gevangen karper, reuzegarnalen babyoctopussjes met soep vooraf en rijst achterna en als dessert de lekkere ananas.
    Arlette voelt zicht al beter maar dan is het Hilde haar maag die opspeelt, ze mag rusten op een bed binnen.
    Gelukkig is het niet volle zon, maar af en toe een wolkje. Dus een reuze dag!
    We wandelen een tiental minuten door het bos naar de aanlegplaats van platte roeiboten en worden naar een dieper stuk gebracht waar net dezelfde soort boot als deze morgen ons opwachtte. Terug naar de aanlegsteiger waar de bus verwittigd werd dat we terug toegekomen waren! We krijgen bijna een lachstuip als we pipi-madam horen roepen, dat is hier de geëigende uitroep als je uit de bus stapt, zo trachten ze je gewoonlijk in hun winkel te lokken, in dit geval was het echter en restaurant dat waarschijnlijk toebehoord aan dezelfde eigenaar als de boten, dus gratis!
    Nog een lange terugrit naar de Majestic om ons een beetje op te frissen en onze bagage op te halen, om 18 u vertrek naar de luchthaven.    Read more

    See translation
  • Trip end
    May 6, 2012
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice