Khai Dinh mausoleum

We zouden gewekt worden om 6,30u maar om 6u waren we wakker, eerst check van het weerbericht op internet. Oei, chance of thunderstorm, 38°. Na 't ontbijt vertrokken we naar de citadel van Hué, men aan deze citadel in 1804 en ze is gebaseerd op de ontwerpen van Vauban. Toen ze na vele jaren af was was ze al verouderd in strategisch opzicht. Ze is 4 km2, en omsluit het Koninklijk paleis, of de Verboden Purperen Stad. Hué was in 1966 als grens tussen Noord- en Zuidvietnam erkend, maar in 1968 toen de citadel onder Amerikaans vuur kwam hielden de vietcong en de Noordvietnamese troepen hier 25 dagen stand. Tijdens dat Tetoffensief vielen langs Noord-Vietnamese kant op twee maanden, januari en februari 2.000.000 doden. 
De Purperen Stad werd gebombardeerd en je ziet nog steeds de gevolgen, men is het nu aan 't restaureren, maar als je de pracht van de vroegere paleizen ziet en de omvang dan heb je een idee hoe het eens was!
Daarna werden we naar de Thien Mu-pagode gebracht, een mooie toren met veel trappen, dachten we toen. Mooi uitzicht, historische uitleg van Mi en wij maar puffen het is middag en het zweet loopt over ons gezicht. Het was een Boeddhistische Pagode en er waren veel mensen aan 't bidden, ik was even iedereen kwijt maar ze waren allen naar de tuin achteraan. In de lommerte werd de uitleg gedaan van de monnik die van Thien Mo in 1963 naar Saigon reed om zich in brand te steken. Iedereen die toen TV keek herinnert zich dat. Wel, de auto waar hij de reis mee maakte staat hier in de Tuin van de pagode.
Hier scheepten we in voor een boottocht van een uurtje, we zaten in de schaduw en met een zuchtje wind op het water kwamen we weer tot onze positieven. Jammer dat men weer dacht dat we zouden kleding kopen want men hield een beetje modeshow, met weinig succes.
Na 't ontschepen wandelden we naast het mausoleum van Minh Mang maar ik denk dat niemand het erg vond dat we niet binnengingen, we gingen daarna naar een restaurant in het groen, weer een ancient Vietnamees house, maar niet zo chic als gisteren.
Het eten was eens te meer lekker en de openlucht zaal koel.
Nog één mausoleum te doen, dat van Khai Dinh een geldverslindend bouwwerk, 109 trappen hoog en met gemengde westerse en oosterse versieringen. Om dit mausoleum te kunnen bouwen heeft Khai Dinh de helft van Vietnam aan de Fransen verkocht.
Nu liep het zweet niet alleen meer van ons gezicht maar ook van onze rug. De buitentemperatuur was 40° wist Mi ons te vertellen.
Toen we daarna naar ons hotel reden stopten we nog langs de weg om in een kleine zaak Keizerlijke Thee te drinken, net zoals de Vietnamees doet. Het was een leuke ervaring zo op een klein stoeltje met een plastiek bekertje koude thee!
In het hotel aangekomen konden we niet gauw genoeg in het zwembad zijn. Toen was het gedeeltelijk overtrokken en hoorden we de eerste donder, het leek op een Harley Davidson gebrom. En daarbij bleef het!
We verzamelden om 7u voor het diner aan boord van een drakenboot.
Eerst werden we apart genomen en werd Antoinine als koningin gekleed en Hilde als koning alle anderen kregen een rode jurk aan en een hoofddeksel op en wij waren de mandarijnen. Dat was niet genoeg, er werd een plechtige stoet gevormd met muziek vooraan, baldakijnen en waaiers en daartussen de koning en de koningin, erachter eredames en dan de mandarijnen, heel plezant en geslaagd, we hadden veel bekijks.
Heel de maaltijd was aangepast, met 19e eeuwse muziek en gezang en iedere keer vertelde een dame wat er vertolkt werd, een liefdeslied, een werklied enz....
Terwijl kregen wij ons eten, heel de entourage was compleet!
Na een uurtje werd er terug aangelegd aan het hotel en stapten de muzikanten, de pages en de eredames van de boot. Waarschijnlijk eten wij traag naar hun normen want wij bleven nog een half uurtje bezig met eten, lachen en betalen.
Dat maak je nooit mee met die sfeer als je alleen of als koppel die trip maakt.Read more