van Rabat en verder via Volubis naar Fes

We zouden gewekt worden om 7u, maar enkelen werden al om 5u uit hun slaap gehaald door de muezzin. Het ontbijt is vanaf half 8. Aan tafel werden we nog eens verwittigd dat het een warme dag zou worden. Onze valies zou opgehaald worden aan de kamerdeur, maar dat liep nogal mis, eerst deden we ze zelf naar de lobby en daar moesten we ze nog aanduiden, het ging vlugger als je ze zelf aan de bus afgaf. Maar daarna kwam men wel om drinkgeld. De bus vertrekt om half 9 voor een bezoek aan Rabat, er zijn gelukkig geen kledingvoorschriften, dus een short en mouwloos shirtje mag vandaag.
Eerst reden we door het Palais Royal, een stad in de stad. Daarna via de oever van de rivier Bou Regreg naar het Mausoleum van Mohammed V, maar we konden er geen bezoek brengen want vandaag is het 1e vrijdag (moslimgebedsdag) en 2e een koninklijke dodenherdenking zodat alles in gereedheid gebracht werd voor het bezoek van koning Mohammed VI.
We reden dan verder naar de Kasbah van de Oudaïas, waar we een muntthee met gebakjes konden nuttigen. Daarna een rondwandeling door de kleine staatjes, het zijn gewone smalle straatjes in wit en blauw, vroeger was dit een Spaanse zeeroversbuurt. Stillaan gingen aan de Kasbah poorten de winkeltjes open, maar wij gingen al vroeg verder omdat we nog een heel eind te reizen hebben. Ik zag aan het einde van de straat de Phare van Rabat staan en op een drafje liep ik nog naar de zee om een foto te nemen.
Om half elf reden we richting Meknes.Onderweg veel primitieve landbouw, heel veel olijfbomen, kleine groentengewassen en tarwe. De boorden van de weg staan nog vol lentebloemen, de tarwe is echter al oogstrijp.Buiten onze péage autostrade zijn er meestal aardewegen, velen verplaatsen zich met ezelskarren.De velden worden met paard en ploeg omgedaan, geen boerenpaarden als bij ons maar een soort rijpaard, waarschijnlijk niet goed genoeg om te rennen.
Voor het middagmaal reden we Meknes voorbij en we aten in een restaurant juist buiten de stad. Alles overvloedig en op zijn Frans. Eerst groenten en daarna vlees spiesjes. We dronken wijn, bier of water en achteraf nog een lekkere muntthee.Als dessert een plak flan en daarna bij de thee nog een amandelkoekje, niet tè zoet.Om 14u naar de bus voor ons stadsbezoek, en inderdaad het is warm!
We stappen even uit aan het El-Hedim plein, een groot plein te vergelijken met het beroemde Jemaa-El-Fna plein waar overdag markt is en 's avonds veel amusement.Maar een gedeelte van de Mausoleummuren staan in de steigers, dus buiten wat kraampjes zien we niet zoveel.
Het mausoleum van Moulay Ismaïl is wel de moeite waard. Nabil, de gids legt ons goed uit wat de regels van de islam zijn, waarom hij zelf geen echt goede moslim is en we mogen fotograferen dat het een lieve lust is.De Marokkaanse tegelmuren kennen we ondertussen, ook de fijn uitgestoken marmeren versieringen zijn bekend maar de zouac-houtschilderkunst op de deuren zijn weer een openbaring. De marmeren versieringen zijn nog origineel, het duurde een maand voor er zo'n kwart muur uitgesneden was en dat werd dan in marmer gekopieerd. Nu gaat dat op 3 u tijd met de nieuwe technieken.
Het Agdal, een immens waterreservoir 319 meter lang, 149 meter breed en 2 meter diep werd aangelegd om,de tuinen van Meknes te besproeien.
Dan even verder naar de graanopslagplaatsen van dezelfde Moulay Ismaïl, deze waren indrukwekkend, 4m dikke muren die genoeg voorraden konden bevatten om 150.000 militairen en 12.000 paarden te voeden gedurende een beleg van ... 20 jaar!
Het was ondertussen meer dan 33° en we waren blij even de bus in te kunnen om bij de airco wat verkoeling te vinden.
Op weg naar Volubis hielden werd er een sanitaire stop ingelast, gezellig in een theegarden naast de weg, lekker goedkoop en als specialiteit nas-nas, een Marokkaanse koffiesoort met veel warme melk.
Dan verder naar Volubis, een Romeinse ruïnestad gesticht in 25 V Christus. Zoals de meeste ruïnes stukken huizen, zuilen en nog enkele mooie mozaïeken. Hetgeen mij en anderen nog het beste meeviel waren de vele wilde bloemen die op en rond de stenen groeiden. Francine en ik voelden ons ongemakkelijk en bij het toekomen in Fes gingen we zonder eten naar bed, na het nemen van een maagpijn middeltje.Read more