door de Atlas naar Marrakesh

We zetten de wekker om half zeven omdat we vandaag weer een hele weg af te leggen hebben. Het was druk gisteravond en ook deze ochtend is er veel volk, blijkt dat enkele equipes van de 'Rally du Maroc Hystorique' hier ook overnachten. Ik had de gelegenheid om 'Le gazelles' een team van vrouwelijke chauffeur en copiloot mooi te mogen fotograferen.
Instappen om acht uur en door het wondermooie landschap van de hoge Atlas rijden we naar Marrakech. We nemen de col du Tichka met een hoogte van 2260 m. We zitten dus in de wolken, met een beetje regendruppels. Deze route wordt de slangenweg genoemd.
Aan een stop onderweg was iedereen blij even de benen te kunnen strekken, het was wel op zijn Belgisch: in de regen dus.
Op de kaart zochten we naar Tagdali om te weten hoever het nog door de bergen zou zijn, want er werden toch enkele dames onwel. Maar de bus vóór ons met toeristen was al kms vóór ons gestopt omdat er moest overgegeven worden, dus we zijn nog in vrij goede conditie.
Er was maar èèn stop de moeite waard en we waren redelijk vroeg in het hotel te Marrakech, enkele kamers waren nog niet gepoetst maar we kregen ze toch al ter beschikking om ons te verfrissen en om iets warmer of frisser aan te doen.
Toen reden we door de oude stad naar ons restaurant, mogelijk door de minder goede conditie van onze magen waren er dames die direct een beetje vies waren, van de omgeving en de borden en de WC.
Het was weer een traditionele maaltijd en ik vond het restaurant wel mooi, veel gecisileerd plaasterwerk en faïence.
Op vraag van enkele dames naar de juiste kruiden wandelden we naar een herboristerie, een kruidenshop. Maar het leek wel een Milènedemonstratie, je kon niet rondlopen en alles werd stuk voor stuk aangeboden. De uitleg was dan wel volledig, maar degenen die niets nodig hadden vonden het tijdsverlies.
Dan nog even door de oude stad om opgepikt te worden voor een bezoek aan een officiële verkoopscooperatieve. Je kan wel weinig of niets afbieden maar je hebt toch niet het gevoel dat je teveel betaald hebt.
Tegen 5u reden we naar het Jemaa-El-Fna plein waar we een anderhalf uur vrije tijd kregen, sommigen bleven samen anderen bleven bij Veerle en ik ging alleen in de soeks snuisteren. Ik kocht een witte djebala voor 50 mad, het was de enige shop waar de kleden geprijsd waren. Dan kocht ik een metalen Fatima handje, een felle afbieding gaf een goed resultaat. Hij vroeg wat ik zocht, ik zei niets, maar dat ik wel de prijs wou weten van zo'n handje, dan ging hij de sleutel halen om de toonkast te openen, hij zei: 250 zonder vermelding mad of € en ik lachte hem uit en wou doorgaan. Dan zei hij welke is uw prijs, ik zei 50 mad, meer wou ik nier uitgeven, en hij lachte mij uit, ik wou weer doorgaan, maar daar kan je nooit een zilveren handje mee betalen zei hij, maar ik vroeg toch geen zilver zei ik weer, is een metalen ook goed zei hij dan, ik zei daarop 'dat valt te overwegen' en weg was hij. Ik drentelde wat en juist toen ik besliste door te gaan kwam hij hijgerig aangelopen van achter de hoek en het bieden begon opnieuw. Uiteindelijk had ik mijn 'metalen' handje voor 40 dam, zo'n 3,80€.
Op het plein zelf gingen de echte marktkramers stillaan weg om plaats te maken voor de etensstalletjes en de acrobaten en slangenbezweerders.
Sommige dames tonen interesse, beginnen te bieden, stoppen dan en aarzelen veel te lang. Ik erger mij dan mateloos, ofwel wil je iets kopen ofwel toon je geen interesse! Maar ja zo was ik vroeger ook en je bent toch altijd benieuwd wat de prijzen zijn.
Tegen half zeven verzamelden we om terug naar het hotel te rijden voor het avondmaal.
Het eten bevalt niet iedereen, de kruiden zijn heel anders dan bij ons, de presentatie; eerst groenten en dan het vlees apart, nooit soep en altijd fruit als dessert is natuurlijk anders dan bij ons. Maar je bent op reis en het avondeten is toch buffet dus echt geklaagd wordt er gelukkig niet.
Vandaag stond er wel soep bij het buffet en er waren geen soepkommen genoeg om iedereen te gerieven, een Belg en zijn soep 't is toch iets speciaal.
Ik zit nu te bloggen op ons terras, op de vierde verdieping, een leuk muziekje beneden aan het zwembad en een zalig briesje, voor mij kan de vakantie zo wie zo niet stuk.Meer informatie