Marrakesh,Sàadiens graven, Majorelletuin

Vannacht werd ik even wakker, het was half zes en om van het uitzicht te genieten stapte ik op het terras, er viel een malse regenbui en de muezzin deed juist de gebedsoproep, met de stadslichten in de verte was het heel mooi en het gaf mij een typisch oosters gevoel, ondanks de regen.
We reden naar de oude stad en vertrokken vanaf de El Mansourmoskee door de medina naar de koranschool Ben Youssef. We zagen ook een foto van Willem Alexander en Maxima, en al lachend werd gevraagd in welke kamer zij geslapen hadden.
Vanaf de leeftijd van drie jaar werden de jongens hier naar toe gebracht om de Koran te leren, zij bleven hier tot hun zeven jaar. Ieder had zijn kamer en studeerde de hele dag Koran. Zij waren dan op een soort internaat als de ouders het konden betalen, de anderen kwamen alleen in de dag studeren.
De regen was opgehouden maar de plassen en de voortdurend aan en afrijdende brommers maakten dat we nogal bespat werden, het was zo'n 21° maar het leek kouder.
Ons volgend bezoek was aan het paleis El Badi, met zijn 2 Ha een van de grootste in de medina. Gebouwd vanaf 1894 tot 1900. Er waren ontvangstzalen, binnentuintjes of riads, en wachtkamers. De bouwheer was een belangrijk man grootvizier Ben Moussa.
Terug de medina in en kris kras door de straatjes waar de deuren een verschillende kleur en motief hadden, de woningen zijn langs buiten niet om aan te zien maar vanbinnen soms weelderig en heel proper.
Stillaan waren ook de meeste winkels open en de mensen kwamen hun aankopen doen, de vrouwen deden nogal vlug teken dat zij niet gefotografeerd wilden worden, op de groentenmarkt hield een man een bord voor zijn hoofd. Er was veel volk inkopen aan het doen omdat 's morgens de etenswaren nog vers zijn. Nu was het maar 21° maar de warmte kan aardig oplopen en dan zonder koeltoog!?
De Saádiens graven was onze volgende stop. Buiten lagen de lagere rangen, in de eerste kamer de kinderen, dan de koningskamer met veel pilaren en uitgefreesd stukwerk en in een apart mausoleum de koningin moeder.
De Saádiens heersten over een deel van Marokko omstreeks de 17e eeuw en verdreven de Portugezen, later werden zij zelf verdreven door de lokale stammen en religieuze broederschappen, vooral door hun onderlinge dynastieke verdeeldheid.
Met de bus werden we dan naar de Koutoubia moskee gebracht waar we alleen maar door de tuin wandelden rond de moskee.
Terug opgepikt aan het einde van de wandeling was ons laatste bezoek de Menara tuinen.
Veel olijfbomen en aan het einde een groot waterreservoir met water van de Atlas, vooral veel karpers kwamen af op de dadelsnoepjes die we ter probatie van de verkopers aangeboden kregen.
Het water diende vroeger voor de bewoners van Marrakech maar wordt nu niet meer gebruikt tenzij om de tuinen te sproeien, de tuinen zijn eigenlijk één grote boomgaard.
Tegen 1 u waren we terug in het hotel en gingen we meteen lunchen, dan hadden we vrij tot half vier, jammer dat de zon niet schijnt en het water om te zwemmen veel te fris is.
Hopelijk klaart het nog uit voor ons bezoek aan de Majorelle tuinen.
Inderdaad, twee uur later nog wat witte wolkjes maar juist genoeg blauw om bij de Majorelletuin te kleuren. De koetsen stonden achter het hoekje en gelijk prinsessen werden we de stad doorgevoerd, op de hoeken was het soms wel even spannend maar de paarden en de koetsiers zijn dat hier gewoon.
De Majorellentuin was helemaal wat ik ervan verwacht had, veel mooi groene planten en de meeste potten, fonteintjes en het huis zelf kobaltblauw. Ontworpen in de jaren 1920 door Majorelle, een schilder die nu bekender is om zijn tuin dan om zijn werken. De tuin werd in de jaren '70 gerestaureerd door Yves Saint Laurent en zijn vriend Pierre Bergé.
Na het overlijden van YSL en Pierre Bergé kwam de tuin aan een stichting toe met de opdracht de tuin open te houden voor het publiek.
Jammer dat we maar een half uurtje tijd hadden want de koetsen bleven maar zolang ter plaatse op ons wachten. Terug in het hotel was de lucht helemaal open en zes moedige zwemsters genoten van het mooie zwembad, het was fris maar zeker niet koud.
Op het terras werd een drankje genuttigd en gezellig pratend ging de tijd voorbij tot we ons moesten klaarmaken voor ons diner in het Ksar Hamra paleis, gelegen in de medina.
Het was een fantastische avond! Prachtige omgeving, mooi geüniformeerde bediening, Oosterse muziek (misschien niet voor iedereen zo fantastisch maar toch). Nabil zong mee Oosterse liederen, een soort vraag en antwoordlied.
De tajine was rundvlees met pruimen, zoet maar een kleine meerderheid lustte het wel.
Na het dessert kwam een buikdanseres voor ons optreden, mooie figuur heel gestroomlijnd maar niet te mager, ze kon er wat van. Daarna speelden de muzikanten wat leuke westerse deuntjes zoals: que sera sera, mustapha en Havana gilla.
We zongen zo goed we konden mee en er werd heel wat afgelachen. Even na tienen wandelden we vrij luidruchtig terug naar de bus door de medina. Het was zuiver meidenplezier want de meesten dronken water gezien de darmproblemen.Read more