Pingyao

Goedemorgen, vandaag reizen we verder, eerst de Maglevlijn trein. Deze zou in topsnelheid en op papier 900 km halen, in werkelijkheid 450 km maar omdat we maar 35 km ver moeten zal hij de snelheid van 431 km/u halen. Men wou dit prestige project uitbreiden naar andere streken maar de kostprijs en onderhoud is zo hoog dat het 250 jaar duurt eer er echt winst zou gemaakt worden. Men heeft dan maar besloten de hogesnelheidstrein verder uit te bouwen tussen de grote steden. Op 8' waren we 35 km verder. Eest een veiligheidscontrole aan de trein en daarna in de luchthaven die nog strenger is!
We vliegen 1,55u naar Taiyuan, op het vliegtuig werd ons lunch geserveerd. Volgens Jacques niet te vreten maar buiten de rijst was de varkensragout eetbaar en het broodje met boter ook, de koekjes en chocolade houden wij bij voor later gebruik. Na het ophalen van onze bagage en de gelegenheid om enkele items die niet in de handbagage mochten te recupereren worden de grote valiezen in de bus bijgehouden tot morgenavond. Blijkbaar is ons hotel in de oude stad Pingyao niet bereikbaar met de bus!
Het zonnetje schijnt door de sluierwolken, temperatuur 25° en dat is genoeg want in't zonnetje is het altijd warmer!
1,35 miljard inwoners telt China, onderweg kregen we de uitleg van Jacques over de 1 kindpolitiek die onlangs de 2 kindpolitiek geworden is. Ook de indeling van de staat in 25 provincies enkele zelfstandige regionen en steden die afzonderlijk mogen beslissen werden ons uitgelegd. Maar ik vrees dat velen dan al in slaap waren!
We reden door een gecultiveerd landschap van vnl fruitbomen of struiken, kleine aarbeiplantjes(?) en velden, weinig of geen gewoon groen.
Af en toe stukjes bos (populieren?) maar wel selectief aangeplant. Af en toe zag ik iemand op een veld maar dat was zelden. Zondag is hier ook rustdag denk ik.
In Pingyao aankomen na 2u rijden was een hele belevenis, mer minimum bagage op kleine wagentjes waar je met 8 in kan, z'on soort grote golfwagentjes. Dan 150 m vóór 't hotel afstappen en de rest tevoet. Echt wel oud-oud Pingyao!
De streek rond Taiyuan was vroeger één van de welvarendste van het rijk. Deze commerciële scharnier tussen Centraal-China en de stammen uit het noorden heeft bijzondere architecturale wonderen opgeleverd zoals Pingyao, erkend als Unesco-werelderfgoed. Je bent hier echt ondergedompeld in het China van eeuwen geleden.
De sleutel is deze keer een gewone sleutel van een hangslot maar binnen is alles heel modern, met regendouche en elektrische waterkokertje in oude Chinese theepotstijl. Het bed is heel hard een houten geraamte met futon op schat ik. Zo slapen de chinezen graag voor ons zal het wennen worden.
We krijgen een half uurtje om ons te verfrissen en dan gaan we een bank bezoeken waar Jacques het financiële reilen en zeilen van het oude China uitlegt.
Zeer intressant, ik dacht dat de Italianen het banksysteem van papieren geld en tegoedpapier (cheques) hadden uitgevonden maar blijkbaar zou dit hier in Pingyao zijn ingevoerd wegens de gevaren van de zijderoute. Achteraf viel,mij weer in dat het naar Italië gebracht was door Marco Polo die door China gereisd was!
Rond 17,30u kregen we de laatste tips om restaurants op westerse wijze te vinden, wij gingen echter weeral onze eigen weg en stapten een plaatselijk ramen bar& resto binnen.
Daarna nog helemaal naar de South gate en door de kleine straatjes terug naar ons hotel, de verlichting met rode lantaarntjes was feeëriek.Read more