China
Russia
Belgium
BelgiumFlandersSint-Truiden50°48’57” N 5°11’11” E
April 27, 2016 in Belgium ⋅ ⛅ 3 °C
Op aangeven van Dirk boek ik na een mooie diashow de China reis bij De blauwe vogel in Sint Truiden op 5 september 2015.
Na in orde brengen van onze reispas, weeral een nieuwe aanvragen, en ons visum kunnen we op 25 april de documenten afhalen en een eerste kennis maken met een deel van onze medereizigers.
Ons gezelschap bestaat uit 29 personen, buiten de trein- en vliegtuigverplaatsingen hebben we een bus voor 45 personen ter beschikking. Het zal ons wel lukken om ieder aan een raam te zitten, 't is maar voor de foto's die we beiden in groot aantal nemen!
We kunnen slechts max 20 kg bagage per persoon meenemen, gezien de binnenlandse vluchten. Het zal nog een hele klus zijn om op dit gewicht te raken.
Nu nog aftellen tot de 5e mei.Read more
RussiaSt.-PetersburgSaint Petersburg59°56’3” N 30°20’6” E
May 5, 2016 in Russia ⋅ 🌙 11 °C
Wegens de verhoogde veiligheidsmaatregelen gaan we met het openbaar vervoer naar de luchthaven, we willen niemand van de familie vragen want we willen het niemand aandoen om de evt checkpoints te trotseren er is trouwens ook geen kiss & ride zone meer wegens de veiligheidstenten!
Tevoet naar de bus 180 van 7,55u, dan tram 6 aan de olympiade, de trein naar Brussels AirPort reed juist voor onze neus weg. Dan maar een cappuccino in Le Royal tot de volgende trein van 9,17u. Deze deed zijn diabolotoeslag eer aan want we volgden inderdaad de E19 tot in de luchthaven. Gelukkig wegen onze valiezen slechts 9 en 7 kg!
Dan richting departures 2 via een tent met voorscanning van alle bagage en dan richting checkin maar ook daar was de checkin in twee gedeeld, eerst een wachttijd in andere grote tenten tot de echte checkin begon en dan pas waren we in de gebouwen zelf. In die voortenten moesten we zo'n half uurtje wachten tot Hainan airline zou beginnen inchecken om 10.45u.
We herkennen niets! Geen richting geen enkel herkenningspunten.
Weer aanschuiven om in te checken en de bagage werd niet gewogen want het was slechts een tijdelijke balie. Dan moesten we wel 50 trappen doen om aan de normale veiligheidscheck te komen en weer geen clou waar we juist waren, ondertussen hadden we wel een met zwarte plastiek afgesloten gedeelte gepasseerd. Waarschijnlijk de plaats waar de bommen ontploft waren.
Nog wat gangen door, ruwe afwerking en betonnen trappen en ineens waren we bij de dutyfreeshops en het normale gedeelte!
Dan was het simpel en zoals gewoonlijk, gate zoeken, vliegtuig bewonderen en wachten tot we in konden stappen.
Men begon goed op tijd, gelukkig maar want 172 passagiers dat kan ook niet op vijf minuten.
Zeker de helft Chinese mensen of zelfs meer! Hier en daar nog een zetel vrij, gelukkig hadden wij twee plaatsen naast elkaar aan het raam, in 't midden met drie is minder leuk op een lange vlucht.
Eens we opgestegen waren kregen we een avondmaal, Belgische catering, daarna de Sky Shop wagen en dan gingen de lichten uit want dit is metteen een nachtvlucht. Eerst keek ik nog naar een film 'Marguerite' over een zangeres die niet kon zingen! Voor ons is het nog maar half vijf, en we zitten boven Sint Petersburg, maar de meeste mensen zijn al onder zeil!
Dus oogjes dicht en snaveltjes toe ;-)
We vliegen 9,17u en doen 7900 km, de gemiddelde snelheid is bijna 1000 km/u best snel!Read more
ChinaBeijingWangfujingDongdan Gongyuan39°54’15” N 116°24’27” E
May 6, 2016 in China ⋅ 🌙 17 °C
Om 9u Belgische tijd gingen de lichten aan en was onze nacht(!) voorbij.
Ik had wel even gedut maar Dirk niet die had de hele tijd naar actiefilms gekeken.
Regelmatig kwam men rond met groene thee tenminste als je wakker was anders merkte je er niets van.
Ik zette direct mijn uurwerk op China tijd en dat was 3,30 am.
Toen we het vliegtuig verlieten was het eerst via de immigratie dienst waar we onze kaart die we op het vliegtuig moesten invullen afgaven, eigenlijk zoals in de USA. 'T ging vlug vooruit. Dan de bagage ophalen en naar de uitgang, daar wachten een persoon ons op met het blauwe vogeltje op papier, dat kenden we nog van in Thailand.
We stapten een heel eind naar terminal 2 voor de vlucht naar Shangai, een groepsticket en dan ineens inchecken voor de binnenlandse vlucht, via de veiligheidscontrole die veel grondiger was dan in Brussel.
Van de vlucht kan ik niet veel vertellen want ik sliep bijna de hele tijd. Alleen dat het een ouder type was want de zetels waren al eens opnieuw overtrokken en een en ander werkte niet zo best b.v. Scheef tafeltje,scherm dat niet reageerde enz...
Het was anderhalf uur tot Shangai, één valies was beschadigd maar voor de rest alles OK.
Terwijl de schadeclaim werd ingediend konden we ons even omkleden in de toiletten want (zoals ik wel voorspeld had) gingen we niet eerst naar het hotel maar ineens op uitstap!
Onze gids heet Jaques en is gehuwd met een Chinese hij woont hier al 7 jaar en heeft één kind dat Belg is want een dubbele nationaliteit bestaat niet in China.
We kregen direct een eerste les over Shangai, deze stad is zo groot als 1/4e van België, en op die oppervlakte wonen 26 miljoen mensen!
Betreffende het geld: 100 yuan = 15 €, en een hele uitleg over waar en hoe wisselen.
Ondertussen reden we naar Zhujiajiao een van de oudste en meest pittoreske steden, het wordt het Venetië van het oosten genoemd.
Al wandelend vroeg ik uitleg aan Alex de plaatselijke gids, welke vruchten we zagen of wat de bordjes met tekening en tekst bedoelden. (Het zijn spreuken van Confusius een Chinese wijsgeer) dat je niet moet onderhandelen over voedingswaren, dat is nuttig om te weten.
We gingen lunchen in de oude stad en dan zie je al direct welk volk je bij hebt, het waren gewone dingen zoals bij ons maar op zijn Chinees klaargemaakt. De kruiden die ze gebruiken zijn anders maar je herkende het voedsel goed. Echt lekker was anders maar zo slecht was het ook niet.
Daarna hadden we een uurtje vrij om op eigen gelegenheid de stad te verkennen, het oudste gedeelte hadden we gedaan en de nieuwere wijk was ook de moeite, heel kleurrijk en modern.
Op het verzamelpunt waar we een bootje namen heb ik een 'happy fish' gekocht voor 5 yuan en te water gelaten, dat brengt geluk!?
Het is heel warm en door de gesluierde lucht ook benauwd, de moeheid die we hebben doet er ook geen goed aan.
Met een boot varen we naar Khizhi garders, het huis van een koopman met inderdaad een grote parkachtige tuin, deze Ma ,zijn naam, was tot het examen juist onder het keizerlijke geraakt en dat was de aanleiding voor Jacques om dit uit te leggen.
Schoolsysteem: begin 20e eeuw kon slechts 5% van de chinezen schrijven, door de vereenvoudiging van het Chinees alfabet onder Mao is het cijfer nu omgedraaid.
Maar de eeuwen daarvoor waren examens een trapsysteem: eerst het plaatselijk examen, als je daar doorkomt een stadsexamen, dan een streekexamen daarna het provinciaal en dan weer een hoger examen zo tot het keizerlijk maar daartegen waren de deelnemers al wel boven de 50 jaar!
Moe maar voldaan wandelden we terug naar de bus waar de helft binnen de kortste in slaap was. In het Holiday Inn hotel ging het vlot en al gauw stonden we onder de douche. Nog een uurtje rusten en we verzamelden in de lobby om buitenshuis te gaan eten, veel honger hebben we niet wegens de onregelmatige tijden en de warmte.
Toch was het smakelijker dan deze middag in de 'Red rouster' 15 verschillende gerechten werden ons opgediend het een na het ander, soms lekker soms niet zo!
Tegen half 9 waren we terug aan het hotel maar het was zo aangenaam buiten dat we nog een uur zijn gaan wandelen. Dan was het tijd om echt te gaan slapen!Read more
ChinaShanghaiHuangpu31°13’49” N 121°28’25” E
May 7, 2016 in China ⋅ ⛅ 16 °C
Om 9u Belgische tijd gingen de lichten aan en was onze nacht(!) voorbij.
Ik had wel even gedut maar Dirk niet die had de hele tijd naar actiefilms gekeken.
Regelmatig kwam men rond met groene thee tenminste als je wakker was anders merkte je er niets van.
Ik zette direct mijn uurwerk op China tijd en dat was 3,30 am.
Toen we het vliegtuig verlieten was het eerst via de immigratie dienst waar we onze kaart die we op het vliegtuig moesten invullen afgaven, eigenlijk zoals in de USA. 'T ging vlug vooruit. Dan de bagage ophalen en naar de uitgang, daar wachten een persoon ons op met het blauwe vogeltje op papier, dat kenden we nog van in Thailand.
We stapten een heel eind naar terminal 2 voor de vlucht naar Shangai, een groepsticket en dan ineens inchecken voor de binnenlandse vlucht, via de veiligheidscontrole die veel grondiger was dan in Brussel.
Van de vlucht kan ik niet veel vertellen want ik sliep bijna de hele tijd. Alleen dat het een ouder type was want de zetels waren al eens opnieuw overtrokken en een en ander werkte niet zo best b.v. Scheef tafeltje,scherm dat niet reageerde enz...
Het was anderhalf uur tot Shangai, één valies was beschadigd maar voor de rest alles OK.
Terwijl de schadeclaim werd ingediend konden we ons even omkleden in de toiletten want (zoals ik wel voorspeld had) gingen we niet eerst naar het hotel maar ineens op uitstap!
Onze gids heet Jaques en is gehuwd met een Chinese hij woont hier al 7 jaar en heeft één kind dat Belg is want een dubbele nationaliteit bestaat niet in China.
We kregen direct een eerste les over Shangai, deze stad is zo groot als 1/4e van België, en op die oppervlakte wonen 26 miljoen mensen!
Betreffende het geld: 100 yuan = 15 €, en een hele uitleg over waar en hoe wisselen.
Ondertussen reden we naar Zhujiajiao een van de oudste en meest pittoreske steden, het wordt het Venetië van het oosten genoemd.
Al wandelend vroeg ik uitleg aan Alex de plaatselijke gids, welke vruchten we zagen of wat de bordjes met tekening en tekst bedoelden. (Het zijn spreuken van Confusius een Chinese wijsgeer) dat je niet moet onderhandelen over voedingswaren, dat is nuttig om te weten.
We gingen lunchen in de oude stad en dan zie je al direct welk volk je bij hebt, het waren gewone dingen zoals bij ons maar op zijn Chinees klaargemaakt. De kruiden die ze gebruiken zijn anders maar je herkende het voedsel goed. Echt lekker was anders maar zo slecht was het ook niet.
Daarna hadden we een uurtje vrij om op eigen gelegenheid de stad te verkennen, het oudste gedeelte hadden we gedaan en de nieuwere wijk was ook de moeite, heel kleurrijk en modern.
Op het verzamelpunt waar we een bootje namen heb ik een 'happy fish' gekocht voor 5 yuan en te water gelaten, dat brengt geluk!?
Het is heel warm en door de gesluierde lucht ook benauwd, de moeheid die we hebben doet er ook geen goed aan.
Met een boot varen we naar Khizhi garders, het huis van een koopman met inderdaad een grote parkachtige tuin, deze Ma ,zijn naam, was tot het examen juist onder het keizerlijke geraakt en dat was de aanleiding voor Jacques om dit uit te leggen.
Schoolsysteem: begin 20e eeuw kon slechts 5% van de chinezen schrijven, door de vereenvoudiging van het Chinees alfabet onder Mao is het cijfer nu omgedraaid.
Maar de eeuwen daarvoor waren examens een trapsysteem: eerst het plaatselijk examen, als je daar doorkomt een stadsexamen, dan een streekexamen daarna het provinciaal en dan weer een hoger examen zo tot het keizerlijk maar daartegen waren de deelnemers al wel boven de 50 jaar!
Moe maar voldaan wandelden we terug naar de bus waar de helft binnen de kortste in slaap was. In het Holiday Inn hotel ging het vlot en al gauw stonden we onder de douche. Nog een uurtje rusten en we verzamelden in de lobby om buitenshuis te gaan eten, veel honger hebben we niet wegens de onregelmatige tijden en de warmte.
Toch was het smakelijker dan deze middag in de 'Red rouster' 15 verschillende gerechten werden ons opgediend het een na het ander, soms lekker soms niet zo!
Tegen half 9 waren we terug aan het hotel maar het was zo aangenaam buiten dat we nog een uur zijn gaan wandelen. Dan was het tijd om echt te gaan slapen!Read more
ChinaShanxiPingyao County37°11’23” N 112°10’34” E
May 8, 2016 in China ⋅ ☀️ 17 °C
Goedemorgen, vandaag reizen we verder, eerst de Maglevlijn trein. Deze zou in topsnelheid en op papier 900 km halen, in werkelijkheid 450 km maar omdat we maar 35 km ver moeten zal hij de snelheid van 431 km/u halen. Men wou dit prestige project uitbreiden naar andere streken maar de kostprijs en onderhoud is zo hoog dat het 250 jaar duurt eer er echt winst zou gemaakt worden. Men heeft dan maar besloten de hogesnelheidstrein verder uit te bouwen tussen de grote steden. Op 8' waren we 35 km verder. Eest een veiligheidscontrole aan de trein en daarna in de luchthaven die nog strenger is!
We vliegen 1,55u naar Taiyuan, op het vliegtuig werd ons lunch geserveerd. Volgens Jacques niet te vreten maar buiten de rijst was de varkensragout eetbaar en het broodje met boter ook, de koekjes en chocolade houden wij bij voor later gebruik. Na het ophalen van onze bagage en de gelegenheid om enkele items die niet in de handbagage mochten te recupereren worden de grote valiezen in de bus bijgehouden tot morgenavond. Blijkbaar is ons hotel in de oude stad Pingyao niet bereikbaar met de bus!
Het zonnetje schijnt door de sluierwolken, temperatuur 25° en dat is genoeg want in't zonnetje is het altijd warmer!
1,35 miljard inwoners telt China, onderweg kregen we de uitleg van Jacques over de 1 kindpolitiek die onlangs de 2 kindpolitiek geworden is. Ook de indeling van de staat in 25 provincies enkele zelfstandige regionen en steden die afzonderlijk mogen beslissen werden ons uitgelegd. Maar ik vrees dat velen dan al in slaap waren!
We reden door een gecultiveerd landschap van vnl fruitbomen of struiken, kleine aarbeiplantjes(?) en velden, weinig of geen gewoon groen.
Af en toe stukjes bos (populieren?) maar wel selectief aangeplant. Af en toe zag ik iemand op een veld maar dat was zelden. Zondag is hier ook rustdag denk ik.
In Pingyao aankomen na 2u rijden was een hele belevenis, mer minimum bagage op kleine wagentjes waar je met 8 in kan, z'on soort grote golfwagentjes. Dan 150 m vóór 't hotel afstappen en de rest tevoet. Echt wel oud-oud Pingyao!
De streek rond Taiyuan was vroeger één van de welvarendste van het rijk. Deze commerciële scharnier tussen Centraal-China en de stammen uit het noorden heeft bijzondere architecturale wonderen opgeleverd zoals Pingyao, erkend als Unesco-werelderfgoed. Je bent hier echt ondergedompeld in het China van eeuwen geleden.
De sleutel is deze keer een gewone sleutel van een hangslot maar binnen is alles heel modern, met regendouche en elektrische waterkokertje in oude Chinese theepotstijl. Het bed is heel hard een houten geraamte met futon op schat ik. Zo slapen de chinezen graag voor ons zal het wennen worden.
We krijgen een half uurtje om ons te verfrissen en dan gaan we een bank bezoeken waar Jacques het financiële reilen en zeilen van het oude China uitlegt.
Zeer intressant, ik dacht dat de Italianen het banksysteem van papieren geld en tegoedpapier (cheques) hadden uitgevonden maar blijkbaar zou dit hier in Pingyao zijn ingevoerd wegens de gevaren van de zijderoute. Achteraf viel,mij weer in dat het naar Italië gebracht was door Marco Polo die door China gereisd was!
Rond 17,30u kregen we de laatste tips om restaurants op westerse wijze te vinden, wij gingen echter weeral onze eigen weg en stapten een plaatselijk ramen bar& resto binnen.
Daarna nog helemaal naar de South gate en door de kleine straatjes terug naar ons hotel, de verlichting met rode lantaarntjes was feeëriek.Read more
ChinaShanxiPingyao County37°12’19” N 112°10’37” E
May 9, 2016 in China ⋅ 🌙 12 °C
Heel stille en rustige nacht, hier is geen lawaai uit andere kamers hoorbaar alleen als in de patio iemand luidruchtig binnenkwam stoorde dat even maar dat was maar één keer.
Het bed is voor onze normen wel te hard dat voel ik aan mijn schouder die voor de eerste keer pijn doet.
Vandaag wordt er 29° voorspeld dus gisteren goed gegokt met de kledij die we in onze handbagage staken!
Ontbijt om half acht vandaag want we blijven in Pingyao tot vanavond, dus mocht het wat later zijn. 'T was wel Chinees dus vergeet ham en kaas en vraag drie keer naar boter en confituur!
We wandelen rustig naar de parking buiten de muren, alles is nog rustig en de winkeltjes laden hun waren op de stelling om de dagtoeristen te ontvangen.
Ondertussen rijden we naar het huis van de Wang familie, de stamvader is begonnen in toffu en later uitgebreid met soja en andere goed opbregende etenswaren. En deze bijna stad is het resultaat na jaren. Begonnen in 1786 is deze residentie uitgegroeid tot 3 binnenkoeren met het volume van 428m2. Het was ongelooflijk hoe deze residentie's ingedeeld werden want in China zijn er meerdere residenties zeker in de (vroeger) rijkere gebieden. En de verborgen bedoelingen die achter de trappen, de deuren en de ornamenten zit het is een studie op zichzelf. Bredere deuren voor de oudste, lager trappen zodat de bedienden niet hoger kwamen dan hun meerderen. Als je 50 wordt stenen perziken aan de deur omdat je een lang leven hebt, want die blijven langer ongerimpeld (maar daarna zijn ze wel rapper rot!)
Toen we buiten kwamen stond er een verkoper van perziken en abrikozen, ja daar kon ik natuurlijk niet aan weerstaan, temeer dat deze oudere man nog in maopak was en met een koperen hangweegschaal. Maar mijne fotograaf was er niet bij dus geen foto!?
Met als gevolg dat ik de groep kwijt was gelukkig wist ik dat ze aan de hoek van de parking gereserveerd hadden om te lunchen. Één probleem er waren wel 3 restaurants, dus waar waren ze binnengegaan. Ik hoorde Jacques in mijn oortje dus ver waren ze niet. Ik hoorde Dirk vragen of Jacques mij nog gezien had vermits ik vanachter liep, gelukkig kwam Daniëlle toen buiten een foto nemen en mijn probleem was opgelost.
In deze streek is het eten lekkerder of wij zijn de Chinese keuken meer gewoon want het eten smaakte goed.
Op de terugweg naar Pingyao werd de Chinese zodiak uitgelegd met de nodige humor en zo ging de busreiziger snel vooruit.
Terug in Pingyao gingen we eerst het gerechtshof en huis van de gouverneur het Jaden huis bezichtigen. Veel verschil in straffen was er niet evt foltering of doodstraf.
De cellen waren sober maar groot, de rechtbank sober maar ingericht naar rang en stand.
Het was ondertussen zonnig en wel 29° dus je hoofd bij de uitleg houden was niet eenvoudig.
Wandelend door de achterafstraatjes kwamen we bij de Confusius tempel en later bij de Lao Tse tempel de eerste voor het confucianisme en de andere volgens het Laotianisme.
Daarna terug in de richting van ons hotel maar ik kon een massage niet voorbij maar Dirk ging liever een pint drinken.
Eigenlijk voor een voetmassage maar met wat overleg werd het een nek- schouder en rugmassage en een uitgebreide pedicure met massage!
Alles samen voor 90 yuan (tip inbegrepen) dat is 12,50 €.
Om 5,30 u te verzamelen om te eten in het 'De Dju restaurant' heel lekker even goed als deze middag. Daar hadden we wel de eerste toilet zonder deuren, 3 stuks, maar wel met een schutting tussen!
Bij het naar de bus gaan begon het te regenen, dus 't was tijd dat we weg waren.
We rijden naar het station ' old Pingyao' dat verder ligt dan het gewone station, om daar de snelheidstrein te nemen die ons in 2,30u naar Xi'an. Met een snelheid van 244 km/u.
Daar werden we opgewacht door Ping onze vrouwelijk gids die ons begeleidt naar d bus en na 40' waren we aan ons hotel. Vlug de kamers verdelen en tegen 12 lagen we in bed!Read more
ChinaShaanxiLianhu34°16’17” N 108°55’37” E
May 10, 2016 in China ⋅ 🌙 20 °C
Een zacht bed in een *****sterrenhotel!
Een beetje minder stil dan gisteren wegens het lawaai van de straat maar we zijn zo moe dat we dat niet horen, tot ik om 7 u wakker wordt van het getoeter. Xi'an is lawaaieriger dan Shanghai, of toch de baan waar we nu zijn,minder rijkdom waarschijnlijk en daarom minder elektrische auto's. De brommertjes zijn nog wel elektrisch dus stil, goed uitkijken is de boodschap!
We mochten wat langer slapen deze morgen, maar ik was toch wakker en er is een olympisch zwembad op de 3e verdieping dus ging ik een plonsje wagen. Met badmuts verplicht, Ik had gelukkig die van de Humo nog in bruikbare staat want één kopen kost 40 yuan en dat is wel veel zelfs voor onze normen.
Tegen 10u in de enorme lobby met replica's of echte kunst, er logeren ook veel chinezen EN zij maken niet meer lawaai dan andere grote groepen! Hun stemmen zijn wel scheller en we verstaan er niets van en dat geeft volgens mij de indruk dat ze meer lawaai maken.
Onze eerste bezigheid was Thai Chi, we wandelden naar een park in de buurt, het leek wel het stadspark vroeger op een zondag, druk druk druk!
Wij zagen Chinese mensen die mooi (westerse) dansen uitvoerden, en een beetje later westerse mensen (wij) die Thai chi uitvoerden ( tenminste toch probeerden).
Ik heb toch weer bijgeleerd. Nog een korte wandeling door het park waar we verschillende muziek door elkaar hoorden: Arabisch, Oosters, drums, Chinese opera enz...
Een fietstocht op de muur van Xi'an was de volgende sportieve opdracht. Zeer warm en in de blakke zon, het was wel 35°, maar zalig!!
Toen gingen we naar het museum, de uitleg die we kregen was intressant en de voorwerpen ouder dan in onze musea, de geschiedschrijving van China dateert dan ook langer dan die van ons.
Stilaan kwamen we aan het einde van het museum en kregen we vrije tijd tot 4,20u ik wandelde met Annette , een medereizigster terug en omdat het museum een grote doolhof is hebben we het 3 keer moeten vragen waar de cafetaria was want Dirk wachtte mij daar op, hij had het al vroeger opgegeven.
In de Art shop kocht ik een souveniertje om aan de muur te hangen misschien wel te duur maar ik denk dat het origineel is.
We gaan de moslimwijk bezoeken in recordtempo want we waren veel tijd verloren aan de muur, blijkbaar waren de 2 fietsen van Dino en Martine gestolen en was het een hele toer om twee andere te bekomen zonder paspoort.
Even langs het hotel om ons te verfrissen.
En dan even een quick mars door de Beiyuan men (men = straat) vooral een eetstraat, geuren en kleuren genoeg maar ik weet niet of ik er ook zou eten!?
Gelukkig gingen we al vlug eten in een restaurant gespecialiseerd in dumplings. 14 verschillende soorten vers gebracht aan tafel het ene stoommandje na het andere de meeste mooi gemaakt: een nonnetje, een eendje, ET, een visje met de naam goudvis dumpling enz...
Voldaan stapten we buiten om naar een waterballet te gaan aan de Grote wilde gans pagode.
Het was mooi maar als je de zingende fonteinen van Las Vegas gezien hebt is dit alleen maar leuk om te zien maar niet WoW.
Dan nog even langs de stadsmuren om de verlichting te zien en stilaan naar bed want het was een vermoeiende dag!Read more
ChinaShaanxiSunjiaping34°23’3” N 109°16’43” E
May 11, 2016 in China ⋅ 🌙 22 °C
Na 't ontbijt gaan we naar de pagode van de kleine gans waar we uitleg krijgen over kalligrafie. We gaan er tekenen zei de gids, inderdaad met dat penseel is het eerder tekenen dan schrijven. Met 60.000 karakters en dan de betekenis ervan lijkt het Chinees, wat het ook is.
Om de krant goed te lezen moet je er 2.500 kennen.
Ons alfabet bestaat uit 26 letters, er zijn 214 karakters in Chinees en deze worden samengevoegd tot één woord.
Er wordt geschreven op rijstpapier omdat dit eeuwen bewaard blijft, de achtergrond is zijde omdat dit soepel blijft en toch een stevige achtergrond geeft.
We mogen zelf een kalligrafie maken die de lerares voordoet en we krijgen ze mee.
Als we buitenkomen is het al behoorlijk warm, hoeveel ik ook drink ik zweet het al uit.
Eerst bezoeken we een fabriek waar de krijgers worden nagemaakt voor de verkoop.
Toen de krijgers gevonden werden werden de Amerikaanse experten van Johnson & Johnson geraadpleegd om de schimmel op de beelden te bestrijden. Zij namen een bestaand laquefabriek over omdat zij de lucratieve mogelijkheden van deze nieuwe opgravingen zagen!
Onderweg rijden we door een gedeelte van de stad dat in renovatie is, alle gebouwen worden afgebroken en daarna komen er buildings op, tot zover zijn we mee, dat gebeurt bij ons ook.
Hier krijgen ze een compensatie voor de afbraak van hun woning/winkel maar gewoonlijk veel te weinig. Je kan blijven wonen maar dan pest men je wel weg!
Ik zet hierbij een foto die laat zien hoe er een muur rond een blok werd gebouwd en het gedeelte vóór de winkel is door de winkelier terug afgebroken maar de werkzaamheden errond gaan gewoon door!
Vóór we het leger gaan zien wordt er eerst geluncht, de Shaanxi keuken valt wel in de smaak van velen want de schotels werden vlug leeggemaakt.
Zoals dikwijls moet je het echt gezien hebben want Documentaires of reisgidsen geven de werkelijkheid niet weer!
Het terracottaleger werd gemaakt gedurende de regeringsperiode van keizer Qin gedurende ongeveer 40 jaar was men eraan bezig. Bij oorlog met de Han werden de beschermende balken verbrand en de beelden vernield. Toen de Han gewonnen hadden lieten zij geen geschiedschrijving over betreffende dit leger, er waren wel legenden maar zolang niets gevonden werd bleef het een legende.
Enkele boeren die in 1974 een waterput graafden stoten eerst op scherven en daarna op een heel hoofd en zo is de opgraving met veel omwegen gestart in 1976.
Als je de documentaire beelden gelooft dan zou er een groot deel gevonden zijn en de rest wordt nog opgegraven. Gedeeltelijk is dat zo, men weet nu ongeveer alles zitten MAAR het zijn allemaal scherven! En zo'n beeld samenstellen is puzzelen. Wat men opgraaft word met Post-it genummerd en per vierkant meter bijeengehouden en dan begint het puzzelen.
Mogelijk zal er nog 50 jaar moeten gepuzzeld worden!
Het is machtig mooi en de kleurschakeringen in bruin zijn onbenoembaar. Af en toe zat er nog een vleugje kleur op maar zogauw het daglicht eraan komt verdwijnt dat. Gelukkig kunnen ze met onderzoek van de gebruikte pigmenten toch de oorspronkelijke kleur detecteren.
We verzamelden terug om 4u en ik had nog juist tijd om een groene thee ijsje te kopen voor 30Yuan (4€).
We reden daarna naar de luchthaven om eerst een kleinigheid te eten en nemen een vlucht van 2,20u naar Guilin. Onderweg zagen we nog een kerncentrale maar nu probeert men toch meer over te schakelen naar wind- water- of zonne-energie. Oh ja nog mee te geven de temperatuur was 35° met gevoelstemperatuur 40°!
We vlogen weer met Hainan Air, ik ben beschaamd te moeten zeggen hoe modern ze hier zijn in vergelijking met de meeste Chinese luchthavens en station is het bij ons een oude boel!
Niet zozeer de gebouwen want een mooi gebouw breek je zomaar niet af MAAR de technische middelen die ver vooruit liggen op die van ons!
Nog even commotie in de bus omdat er gevraagd werd zo licht mogelijk (de bagage) te pakken als we morgen en overmorgen in de etnische dorpen gaan overnachten, dus liefst geen valiezen!
Geen probleem voor ons.Read more
ChinaGuangxiGuilinDiecai Shan25°16’37” N 110°16’52” E
May 12, 2016 in China ⋅ ☁️ 24 °C
Vandaag mochten we uitslapen, we worden gewekt om 8,30u natuurlijk ben ik om 7u klaarwakker! Gisteren maakten we al kennis met Michael onze nieuwe plaatselijke gids.
En deze morgen begon hij de dag met water uitdelen, dat wil zeggen dat we heel veel gaan zweten. De voorspelling is 29° en 20% regenvoorspellling.
Onze tocht uit Guilin vertrekt om 10u en we rijden naar de bergstreken van de autonome regio van Guanxi, bekend om haar etnische minderheden. De bergen herken ik van Vietnam en Thailand en van de grenzen zitten we niet ver af. We zien hier ook veel lotusvijvers, ze worden hier gekweekt om te eten.
We rijden door het echte platteland, geen stuk grond is hier ongebruikt! Theestruiken, rijstvelden, lotusvijvers,groentenvelden enz...
Na een korte plaspauze (in een goot met lopend water) waren we op 2,5u bij de Yao, het dorp dat wij bezoeken heet Ximen en ligt buiten de platgetreden paden. De Yao vrouwen zijn herkenbaar door hun lang, lang haar. Wij eten daar plaatselijke specialiteiten, zeker geen hond want die wordt vooral in de winter gegeten omdat dat voedsel warmte geeft in het lichaam.
De honden zijn speciaal gekweekt zoals wij varkens of kippen kweken, het is een soort bastaardhond niet te klein of te groot.
De Yao's geloven in lange dingen, in Thailand zijn het lange nekken hier is het lang haar. Alleen als ze 1 jaar worden dan wordt hun haar afgeschoren. Als ze 18 zijn wordt het nog eens geknipt en dit haar wordt bijgehouden. Alle haar dat evt bij het kammen in de kam blijft of bv bij het wassen wordt ook bijgehouden want dit haar betekend hun lang leven.
De Yao's zijn door de eeuwen heen steeds verjaagd daarom zitten ze nu nog steeds (veilig) in de bergen, zij zijn blij om buitenlanders te ontvangen want wij worden beschouwde als wijze mensen, waarschijnlijk komt er weinig gevaar van ons.
De plaatselijke keuken was lekker maar op het oordeel van de tafelgenoten kan je niet vertrouwen, wat de ene lekker vindt is voor de ander vies, en omgedraaid.
We wandelden daarna naar het yao dorp, dit waren de red Yao volgens de hoofdkleur van hun kledij. We kregen een lied maar moesten er ook een zingen, dan een dansje samen en toen kamden zij hun haar dat tot op de grond komt. Het haar van hun jeugd en dat uit de kam komt wordt bijeengebonden in een staart. Deze wordt verwerkt in hun kapsel. Als ze hun haar bedekt hebben zijn ze ongehuwd, met onbedekt haar maar wel als tulband gekapt is gehuwd zonder kind. Met zo'n bobbel op hun voorhoofd hebben ze wel een kind.
Ik kocht een tasje voor 20 Yuan dat achteraf goed betaald was want het was machienewerk!
Terug naar de bus werd ik begeleid door een Yao, maar dat was niet echt uit vriendschap want toen ik niets meer kocht of gaf was ze boos, zelfs toen de bus wegreed keek ze kwaad naar mij de anderen lachten. Bij het instappen knepen ze nog even in de billen van de mannen.
De terugweg was langs dezelfde weg want in de bergen zijn niet zoveel wegen. Men is nu een autostrade aan het bouwen en de bruggen over de valeien worden gemaakt zoals wij eens op YouTube zagen: eerst de steunpilaren, en het wegdek wordt ergens anders gegoten en er dan opgeschoven, spectaculair! De autostrade zou eind dit jaar af (moeten) zijn!
We rijden langs de Chin rivier die een mooie grijsgroene kleur heeft, het is heel de tijd nevelig door de vochtige lucht en het is 29°. Dat voel je als je de aircobus verlaat.
Na 17u is het koeler en begint men terug te werken op de rijstvelden het is nu de periode dat de velden opgeruimd worden dus zien we overal vuurtjes. Dit is geen afval maar dorre rijststengels. Betreffende afval valt het hier goed mee! Niet alleen in de steden maar zelfs hier op het platteland wordt alles apart verzameld. Bij ons in het dorp wordt meer op de grond gegooid dan hier!
De Dong is het volgende volk dat we gaan bezoeken om het avondmaal samen met hen te nemen, een soort van lopend buffet, de mensen hebben gekookt voor ons, iedere familie afzonderlijk het is een beetje zoeken en vergelijken maar het was heel plezant. We konden niet met elkaar praten maar je kon knikken en duim opsteken en van tafel tot tafel wandelen.
Daarna een liedje en een dansje, je kreeg glaasjes drank in je mond gegoten tot je geld gaf.
Het werd afgesloten op het terras van het hotel op 10' wandelen.Read more
ChinaGuangxiPingyan25°54’9” N 109°38’28” E
May 13, 2016 in China ⋅ ⛅ 19 °C
Buiten de kikkers die de hele nacht kwaakten en de hanen die om 4u beginnen te kraaien was het hier heel stil. Ik ben verschillende keren wakker geworden, maar dat heb ik dikwijls. Om 6u deed ik mijn Thai chi in het ochtendlicht en zag de mannen hier en daar werken, waarschijnlijk dezelfden waarvan wij veronderstellen dat ze niets doen omdat het in de dag te warm is!
Na een sober ontbijt gaan we wandelen door de velden naar Ping Village, we bewonderen de lokale architectuur en zien het dagelijkse leven. Soms willen vrouwen niet gefotografeerd worden omdat ze zich niet netjes gekleed vinden. In Ping Village wordt voor ons een zang en dans show uitgevoerd met lokale muziek, mooi maar heel schelle stemmen. Daarna wandelen we terug naar Ma an Village, we kunnen ons nog even verfrissen, dan eten we een superlekkere lunch met verse warme frietjes, handgesneden (!) en nog 10 andere schotels, weer veel te veel maar Jacques zegt dat de familie de overschot later zelf opeet, het is niet zoals in een echt restaurant waar alle overschot weggeworpen wordt. Tijdens de lunch een malse bui die gelukkig over was toen we vertrokken. We wandelen terug naar de parking van de bussen want hier bij de Dong geraak je niet met auto's of bussen! Naar Lonji is het een 2u rijden.
Jacques vertelt nog wat wetenswaardigheden maar de helft van de bus is al gauw in slaap.
Als we Longji bereiken moeten we overstappen in een kleiner shuttlebusje, onze grote koffers blijven achter in de grote bus.
Boven op de berg moeten we nog een half uurtje wandelen tot aan ons hotel dat volledig uit hout en steen is opgetrokken. De kleine bagage voor één nacht wordt door de Zhuang naar boven gebracht.
Dit Zhuang dorp leef van de rijstteelt op terrassen die uit de bergwanden worden gehakt. Een werkwijze die eeuwenoud is. Het is nu de tijd om de rijst uit te planten.
Als we aankomen zijn er enkele mensen die wensten naar boven gedragen te worden, geen probleem, mits betaling volgens omvang wat redelijk is want twee mensen die 60 kg naar boven dragen of een persoon van 100 kg dat is een heel verschil. Onze handbagage voor één nacht word met draagmanden ook tot in het hotel gebracht. Zelf gaan we via heel veel trappen naar boven, er zijn overal kraampjes om leuke spulletjes te kopen, de verleiding is groot!
Eens aan het hotel en de keycard van je kamer in ontvangst genomen kan je nog naar de top wandelen, deze ligt op 890 m hoogte, een wandeling van 1/2 u.
Het is een geweldig zicht deze rijstvelden te zien vanaf de hoogste top waar men een ongeëvenaard beeld van de terrassen te zien krijgt. Het lijken trappen die naar de hemel leiden!
Er valt een malse regenbui en je ziet de wolken opkomen tussen de bergen, er wordt een massa foto's genomen van elkaar, wij hebben geen selfiestick nodig!
Terwijl wij poseren voor een foto van ons beiden die Patrick wil nemen zie ik ineens een Chinese mevrouw dezelfde foto nemen, later blijkt dat deze foto afgedrukt wordt, op aanvraag, maar de onze werd afgedrukt zonder dat wij het vroegen. Omdat Jacques deze mensen kent, hij leerde hier zijn vrouw kennen, zei hij voor 0,50 € (10yuan) dus namen we ze maar, ze werd nog geplastificeerd ook!
Terug naar beneden wandelend kwamen we de hele bus tegen in een café waar men allemaal Belgische bieren verkocht, wij namen toch een Chinese rode wijn, Belgisch bier drinken we thuis wel!
Tegen half acht eten, en wij gingen naar de kamer om 21u want we hopen op tijd wakker te zijn voor een ochtend wandeling terug naar de top voor de zonsopgang.Read more
